Savaştan sonra Khaos eski haline geri döndü. Büyük kayıplarımız vardı fakat hayat devam ediyordu. Bütün gün yatağımdan çıkmadım. Maria ölmüştü, bütün güçlerimi kullandığım için de çok halsizdim. Uzun suredir Maria'nın boynundan çıkardığım kolyeyi sıkıyordum. Ares odaya gelip duruyordu. Ama kimseyle konuşmuyordum, benim arkadaşım canım kanım ölmüştü. Kiminle ne konuşacaktım ki, Zeus kapıyı çalmadan odama girdiğinde akan gözyaşlarımı sildim. Yatağımın ucuna oturup saçımı okşadı.
"Yapma bunu Diana. Toprak aldığını geri vermiyor, biliyorsun. Hem Maria hayatta olsaydı eminim seninle gurur duyardı."
Söylediklerine hiç bir tepki vermedim. Durmadan gözümden yaşlar akıyordu. Zeus sıktığım elimi tutup konuştu.
"Bu kolyeyi elinde tutma Diana. Onun yeri boynun, izin ver onu takayım olur mu.?"
Akan göz yaşlarım ile birlikte Zeus'a baktım. Kolyeyi bırakmak istemiyordum. Elimi açmaya çalıştığında yumruğumu daha çok sıkıp tırnaklarımın etime geçmesine izin verdim. Sakin ses tonuyla tekrar konuştu.
"Lütfen Diana. İzin ver."
Tekrar elimi açmaya çalıştığında karşı koymadım. Kolyeyi elimden alıp avucumu okşadı. Kolye artık iz yapmıştı ve etime geçirdiğim tırnak izlerim metrelerce öteden görülebiliyordu.
"Kendine bunu yapma."
Derin bir nefes alıp konuştum.
"Nasıl yapmayayım Zeus. Benim arkadaşım öldü.!"
Acıyla tısladığımda Zeus tekrar saçlarımı okşadı.
"Artık kalk ve kendine gel. Maria'ya verdiğin sözü tutup aileni kurtar."
Doğru söylüyordu. En azından bunu ona borçluydum. Gözlerimdeki yaşları silip yatakta doğruldum. Zeus kolyeyi nazikçe boynuma taktı. Kesilen nefesim ile tekrar konuştum.
"Maria ölmeden önce benden bir şey istedi."
Zeus merakla beni dinledi.
"Onun..."
Cümlemi bitiremeden tekrar ağlamaya başladım. Tekrar gözlerimi silip konuştum.
"Onun ailesini kurtarmamı istedi."
Zeus beni başıyla onayladı.
"Tamam peki. O zaman ona verdiğin sözü tut. Kendine gel ve git ailesini kurtar, pek meşakkatli olmayacaktır. Sen artık bir tanrıçasın, zindana girdiğinde kapılar açılır."
Omzumu sıvazlayıp odadan ayrıldı. Son kez burnumu çekip yataktan kalktım. Aynanın karşısına geçtiğimde bitmiş bir Diana gördüm. Hızlıca üstümü değiştirdim. Nereye baksam Maria'yı görüyordum. Ağır adımlarla odasına gidip yastığını aldım ve koklamaya başladım. Gözümden akan yaşlara engel olamadım, artık göz pınarlarım acıyordu. Derin bir nefes aldım.
"Merak etme Maria. Vasiyetini yerine getireceğim."
Yastığı yerine bırakıp hızlıca terastan aşağı atlayıp süzüldüm. Çok fazla gücüm yoktu, fakat Maria'nın ailesini kurtaracaktım. Zindanın önüne geldiğimde muhafızlar başlarını eğdi ve kapıyı açtı. İçeriye girdiğimde zindandaki herkes aralarında konuşuyordu.
"Tanrıça gelmiş."
"Savaşı Diana durdurmuş."
"O bizim tanrıçamız."
Sahte bir şekilde gülümseyerek etrafı aradım. Ailesini tanımıyordum bile, onları nasıl bulacağımı düşünürken tanıdık bir ses duydum.
"Diana."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tanrıça-Gerçekler (TAMAMLANDI)
Fantasía"Tanrıça" üçlemesi birinci kitap. Mitolojik yaratıkların ve tanrıların olduğu bir boyut.. Bu boyut sadece Tanrıçalar da bulunan anahtar ile açılır ve ayna yoluyla seyahat edilebilmektedir. Fakat boyutta Diana'yı bekleyen şeyler oldukça karmaşıktır...
