Tanrıça-Gerçekler (TAMAMLANDI)

7.Bölüm

"Ben sana ne dedim Ares!"

Zeusun öfkeli ve sert sesiyle hiç birimiz ses çıkaramıyorduk. Ares yüzünü kaldıramıyordu.

"Sen hiç akıllanmayacak mısın?"

Ares kafasını kaldırdı.

"Baba beni dinler misin."

Ares'in suratına baktım. Az önce baba mı demişti yoksa ben mi yanlış duymuştum.

"Dinleyecek bir şey yok. Sana söylediğim şeyleri çiğnedin. Sonuçlarına katlanacaksın."

Tıslamasıyla hepimiz irkilmiştik. Ares isyankar sesiyle cevap verdi.

"Ne yapacaksın baba. Zinciremi vuracaksın, yoksa annem gibi benide zindana mı hapsedeceksin?"

Ares'in gözlerinden kıvılcım çıkıyordu adeta. Zeus oğluna yaklaşıp gülümsedi.

"Hayır oğlum."

Ares anlamamış bir ifadeyle yüzüne baktı. Zeus derin bir nefes çekip elini Ares'in anlına koydu.

"Seni ölümlü yapacağım."

Ares şaşkına döndü. Adonis hemen araya girdi.

"Zeus bu çok ağır bir ceza eğer bunu yaparsan Ares ölü-."

Zeus elini kaldırıp Adonis'i susturdu. Ares ölecek miydi.? Bu kadar ufak bir şey yüzünden bunu yapamazdı. Kararlı sesimle Zeus'un karşısına geçtim.

"DUR."

Zeus gözlerimin içine baktı. Bunu ikinci kez yapıyordum ve tahammülü kalmamış gibiydi.

"Peki Diana."

Ares ile Adonis'e baktı.

"Çıkın dışarı."

İkiside şaşkın şaşkın Zeus'a bakarken bir bağırma sesi daha duyuldu.

"ÇIKIN DEDİM."

Gök gürlemişti sanki Zeus'un gözleri kan çanağına dönmüştü. İkisi hızlıca dışarı çıktılar. Zeus iyice yanıma yaklaştı.

"Demek bana kafa tutuyorsun."

Arsızca gülümsedi.

"Annen'de böyleydi."

Karşısında dimdik durup tıslayarak konuştum.

"Nede olsa onun kızıyım."

Yüzüne çapkın bir gülümseme yerleştirdi.

"Cesursun."

Derin bir nefes alıp tekrar konuştu.

"Sana farklı bir ceza vereceğim."

Etrafımda dönüyordu. Kararlı duruşumu bozmadım. Tam karşımda durup eliyle çenemi sabitledi. Gözlerini gözlerime kilitledi ve gözleri simsiyah oldu.

"Bakalım şimdi bu kadar cesur olabilecek misin?"

Bedenim uyuşmaya başlamıştı.

"Ne yapacaksın."

"Sana en kötü kabusunu göstereceğim."

Son söylediği sözleri zar zor ayırt edebildim sadece kafamın bir yere çarpma sesini duydum ve gözlerim karardı.

Yavaş yavaş gözlerimi açtım. Odamdaydım, annem muhafızlarla savaşıyordu. Hızlıca yerimden kalkıp annemin yanına gitmeye çalıştım ama duvar gibi bir yere çarptım. Önümde hiç bir şey yoktu ve annemin yanına gidemiyordum. Seslenmek istedim ama sesim çıkmıyordu. Muhafız elindeki kılıcı annemin kalbine sapladığında gözlerimden yaşlar süzüldü. Görünmez duvarı yumrukladım. Haykırışlarımı duymuyordu ve beni görmüyordu. Annem en son yere düşüp kafasını bana doğru çevirdi. Gözünden bir damla yaş süzüldü ve gülümsedi. Bütün gücümle duvarı ittim, yumrukladım, bağırdım, çağırdım ama hiç biri işe yaramıyordu. Elimden akan kanlar durmuyordu. İçeri babam girdi ve ona da acımadılar. Haykırarak bağırdım.