Take me to your heart.
__________
Celestine's POV
NAPAMAANG ako nang ilahad nito ang isang boquet nang Red roses. Parang dugo ang pagkapula nito at binalot sa kulay Peach na mamahaling abaka.
Seryoso ba siya? Hindi maitatanggi na mahilig ako sa mga bulaklak. Tuwing nagkikita kami ni Mikael nuon ay palagi niya akong dinadalhan nang ganito. Pero hindi kasing ganda nang nasa harapan ko ngayun na hawak ni Shintaro.
Napatingin ako sa kanya nang kumunot ang nuo niya.
"Why? You don't like it?" Tanong niya. I gulped nang makitang sumama ang aura niya.
Agad kong kinuha ang roses bago pa siya magalit.
"Ah hindi, ano Gusto ko, S-salamat" Saad ko at ngumiti. Agad namang umiba ang expression niya. Napatingin ako sa labi ngang nang kagatin nya ito.
"Ang ganda nga eh" Pahabol ko. Pinakatitigan ko ang mga bulaklak. Nalilito na ako sa ikinikilos ni Shintaro. Ganyan ba talaga sya ka bipolar?
"I'm jealous to that rose, baby, You're staring to much to that thing" Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa sinabi niya. Bakit siya magseselos sa rosas na siya mismo ang nagbigay. Sir* talaga ang ulo niya.HAHAHHA
"fttt HAHHAHA" hindi ko napigilang tumawa. Napahalakhak pa ako sa itsura nya. He's looking at me intensely like before. Pero hindi kagaya nuon na nakakatakot.
"You're so much prettier when you laugh. You should laugh for me always." Saad nya. Napatigil naman ako sa pag tawag at bahagyang nailang sa sinabi niya. Is he flirting with me? Or making fun of me?
"Anyway eat your breakfast, I'll be back later." Sabi niya at tumayo.Lumakad ito palabas nang kwarto ko habang nakangiti.
Lately He's acting weird. Bihira nya akong sigawan gaya dati. Hindi na din ako masyadong natatakot sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ginagawa niya ito. Natatakot ako na baka saktan niya lang din ako.
Hindi ko na kaya, kung maaari ay ayaw ko nang maranasan ulit na ma saktan. Na trauma siguro ako sa pagkawala nang magulang ko na hanggang ngayun ay hindi ko pa din alam ang totoong nangyari.
Napatingin ako ulit sa roses na ibinigay niya. It's sparkling as the sun light reach it. Dahan-dahan kong inilapit ang ilong ko at inamoy ito. It fragrance attack my nostrils. Nakaka refresh ang bango, walang halong kemikal.
[14 HOURS LATER]
PAGKATAPOS kong magbihis ay humiga ako nang kama. Alas nuebe na nang gabi at handa na akong matulog. Nakasuot ako nang sky blue na pajama kasama ang terno nito.
Kinumutan ko ang sarili nang makaramdam ako nang lamig. Pumikit ako at tutulog na sana nang may marinig akong strum nang gitara.
Teka?Gitara?Alas nuebe na ah? Nangunot ang nuo ko nang hindi ito tumigil. Bakit parang ang lapit nang tunog nito.
"Hiding from the rain and snow
Trying to forget, but I won't let go
Looking at a crowded street
Listening to my own heartbeat"
Kanta nang kung sino. Nanlaki ang mata ko at napaupo mula sa pagkakahiga. Pamilyar ang boses na iyon ah.
"So many people all around the world
Tell me, where do I find someone like you, girl?"
Sigurado akong malapit sa may bintana ko ang tunog na iyon. Sinasabayan ito nang marahan na hangin. Tumayo ako naglakad palapit sa bintana.
"Take me to your heart, take me to your soul
Give me your hand before I'm old
Show me what love is, haven't got a clue
Show me that wonders can be true"
Dahan-dahan kong binuksan ang bintana ko. The cold wind embrace me kasabay nang malambing at malalim na boses. Bumaba ang tingin ko sa tapat nang bintana ko.
"They say nothing lasts forever
We're only here today
Love is now or never
Bring me far away"
I frozed for a second when i reach Shintaro's brown eyes. What is he doing here? He's standing while holding a black acoustic guitar, strumming it slowly as he sang.
"Standing on a mountain high
Looking at the moon through a clear blue sky
I should go and see some friends
But they don't really comprehend"
He continued singing, as the moonlight reach his perfect face. My heart beat was so Strong and fast as if something was chasing me. I gulped. Is this what they called falling inlove?
"Don't need too much talking without saying anything
All I need is someone who makes me wanna sing"
He smiled that makes me flattered. This unusual feeling of mine keeps asking.
"Take me to your heart, take me to your soul
Give me your hand before I'm old
Show me what love is, haven't got a clue
Show me that wonders can be true"
Dalawang beses pa niyang inulit ang chorus nang awit bago niya ito tinapos. Nanatili akong nakatulala sa kanya.
I'm confuse, anong gagawin ko? Should i take him to my heart? But I'm afraid. Naguguluhan na ako! Ni hindi ko nga makilala ang sarili ko.
Should I give him my heart?
[ Maagap pa para sa iyakan kaya yan na muna. HAHAH Kilig now iyock later. ~BTW TYSM FOR READING]
YOU ARE READING
Shintaro's Obsession (Montero series #1)
RomansaProlouge : "Ceslestine. Doon tayo sa banda roon manguha ng bulaklak" Suhistyon ng babae sa kaibigan nyang kanina pa naghahanap ng mga bulaklak. She smiles at her and nooded. "Sige susunod ako," Ani nito. May Napansin kasi siyang maliit na bulakla...
