Katsumi.
__________
Celestine's (Katsumi) POV( 5 years Later)
"Tama po ba ang pagka stroke ko at shadow?" Tanong nang isa sa mga estudyante ko. I'm currently teaching about fine arts and working sa Filipino Artschool here in Japan."Hmm Yes Hanna, That's good." Sagot ko bago naglibot-libot ulit. Dahil sa talent ko ay mabilis akong nakahanap ng trabaho, Knowing that Japan is really familiar with arts. Just Like anime for example it's an art too.
"Okay Class times up" Saad ko at pumalakpak, senyales na pwede na silang mag break. Nagsimula naman silang magligpit nang kani-kanilang art material.
"Bye Teacher Katsumi ! See you around!" Ngiting saad ni Mia isang japanese, i mean half actually. Nginitian ko lang ito bago nag thumbs up.
"Sabay ka na sakin Teacher!" Sigaw ni Kyle, Napakamot naman ako ng batok.
"Sorry Kyle, I have an appointment HAHA see you around" Saad ko bago kumaway at naunang lumabas sa kanya. Narinig ko namang kinatyawan ito ng mga kaklase na ikinailing ko.
My life her is quite and peaceful well except pag nasa klase and teaching about arts minsan stressing.
Vina is no longer here, Umuwi na siya nang pinas. Actually nag stay lang sya dito for almost 2 years ata and decided to go home.Pero hindi ako sumama. Ayaw pa sana nyang pumayag ang kaso sabi ko gusto kong maranasang maging independent.
Nalaman ko na din na hindi ko sila tunay na kadugo at sa ngayun ay hindi ko na balak hanapin ang pamilya kong tunay.
Nakakapagod din kase. Isa pa ay kuntento na ako ngayun. I don't think about love life pa dahil kapag naiisip ko iyon ay bumabalik ang trauma ko.
Natatakot akong makita ang mga taong nakasalamuha ko dati. Siguro ay epekto nang trauma.
Basta kapag nakakakita ako nang mga taong Nakita ko nuon Nat-trigger ang sakit nang ulo ko, ang sabi ng physiologist ay dahil daw iyon sa trauma kaya iniwasan kong makita ang mga kinakatakutan ko.
I just shrug. Pumasok ako sa kotse ko at pinaharurot pauwi. I don't have appointment actually kaya lang nakukulitan ako kay Kyle so nagsinungaling ako.
I'm no longer a people pleaser. Kung anong tingin nila sa akin yun na yun, at problema na nila yun.
Nang makarating sa condo ay agad akong umupo sa harap ng table at inilapag ang laptop ko.
Manunuod sana ako ng anime ang kaso biglang nag request nang video call si Vina.Kaya wala akong choice kundi inaccept.
"Hoi! Babaita," Bungad niya napatawa na lang ako sa itsura nya.
"Hi tita Celes!" Tili ng anak niya. Yes she has a daughter now and happily married. After so many Exes ay nakahanap din siya nang hindi siya pakakawalan.
"Hello Baby Wassup" Saad ko. Ngumiti ito at ipinakita ang putol na lipstick ni Vina. Napahalkhak na lang ako sa ginawa niya.
"Sige tumawa ka pa, Kung anjan lang ako sinalaksak na kita." Saad niya. Tumawa lang ako kaya she just keep on frowning.
"HAHAHAH ang panget mo Vina." Natatawa kong asar.
"Ah talaga, Kapal mo no! Panget ka din!" Sigaw nya kaya naman napatakip ako ng tainga. Sabi nya madami daw nabago sa akin.
Naging madaldal daw ako at malakas ang loob. Kalma, Ako lang toh!
"Btw Miss na kita!" Tumigil ito at naluluhang ngumuso. Tinawanan ko lang ito.
"Ikaw din kahit ang burara mo!" Saad ko din.
"Tch. Hindi ko talaga bet na naging talkative ka naging trashtalker ka din" Inis niyang ani, Dinilaan ko lang siya. Tumawa lang din si Vanessa. That's her child's name.
YOU ARE READING
Shintaro's Obsession (Montero series #1)
RomansaProlouge : "Ceslestine. Doon tayo sa banda roon manguha ng bulaklak" Suhistyon ng babae sa kaibigan nyang kanina pa naghahanap ng mga bulaklak. She smiles at her and nooded. "Sige susunod ako," Ani nito. May Napansin kasi siyang maliit na bulakla...