Mumirón✔️

Tatil

"Yaşananların ardından Güneş ve Ay kısa bir tatile çıkarlar. Ay'ın garip davranışları Güneş'i üzer ama pes etmez ve onu mutlu etmek için elinden geleni yapmaya hazırdır. Fakat gittikleri tatilde onları bekleyen kıyamet ile henüz karşılaşmamışlardı. Kaybedebilecekleri tek bir şey kalmıştı. Aşkları, diye düşüneceksiniz öyle değil mi? Birbirlerinden başka kaybedebilecekleri bir şey yok mu? Aslında var, ama henüz bunun farkında değiller. Yıldızlar olmadan Güneş ve Ay birbirlerini bulamaz. Ve eğer bir gün yıldız kayarsa..."

***

(Taehyun'un anlatımıyla)

Birkaç dakika önce okul sitesinde bir haber yayımlanmıştı. Daha önceden Beomgyu'ya söylediğim gibi, her yıl kış ve yaz mevsimlerinde okul tatil gezisi yapardı. Ve az önce paylaşılan haberde bu yaz Jeju adasına gidileceği yazıyordu. Yarın akşam havalimanından yola çıkılacaktı. Bu kadar geç duyurmaları yanlıştı ama bilet ayarlarken bazı sorunlar çıktığından bahsedilmişti. Önce Beomgyu'ya söyleyecektim ama Ha-Rin teyze yanımıza gelince ona söylemeye karar verdim.

"Ha-Rin teyze, yanında yazlık giysiler var mı?"

"Neden sordun ki canım?"

"Yarın Jeju Adası'na gidiyoruz da."

"Ne diyorsun evladım? Uçak tutar beni, gelemem ben."

"Bizim okulun gezisi mi Taehyun?"

"Evet, demin yayımlamışlar. Yarın öğlen havalimanından yola çıkılacakmış."

"Anne biz gidersek sizin de gelmeniz gerekir. Bu saatten sonra ayrı kalamayız."

"Sabah olsun öyle kararlaştırırız. Hadi yataklara bakayım."

Ha-Rin teyze aşağı inince biz de yavaştan kalkıp peşinden gittik. Kendi dairelerimiz olduğu için aynı evde kalmaya gerek olmadığını söyledi. Onlara iyi geceler dileyip eve girdim. Seo teyze çoktan misafir odasında uyumuştu. Odama geçip üstümü değiştirdim. Dişlerimi fırçaladıktan sonra odama gidecekken Seo teyze bana seslendi.

"Taehyun, bir gel bakayım."

"Seo teyze? Sen uyumadın mı?"

Başını sallayıp eliyle karşı koltuğu işaret etti.

"Neden bana söylemedin?"

"Haberin olmaması daha iyiydi teyze. Okul başladığından beri her şey çok hızlı gelişti. Sana doğru düzgün anlatacak vaktim bile yoktu. Aynı anda hem üniversite sınavına hazırlanıp hem de hayatta kalmaya çalışıyordum. Nasıl açıklayabilirdim ki? Ben çoktan öldüm, hem de sevdiğim adamın kollarında öldüm. Hadi ben neyse, onun yaşadıkları... Kolay değildi teyze. O kadar şey sırasında seni de bu işlere dahil edemezdik."

"Taehyun, anlıyorum diyemem biliyorsun. Ben sadece kardeşimin acısını bilebilirim. Senin yaşadıkların apayrı bir şey. Böyle olgunca davranman senin ne kadar güzel yetiştiğini gösteriyor. Ama lütfen bundan sonra yanında olmama izin ver. Seni koruyamayabilirim ama sadece varlığımı bil, lütfen. Sen benim kardeşimden kalan tek parçamsın. Bu yolda ölmeyeceğine söz verir misin?"

Söz veremezdim. Emin olmadığım hiçbir şey için söz veremezdim çünkü ben hep sözümü tutardım. Elbette hayatta kalmak için her şeyi yapacaktım, Beomgyu ve ben birbirimizi koruduğumuz sürece ölmeyecektik ama ya başaramazsak? Bu yükün altında kalamazdım, bu çok zor bir sözdü. Teyzeme bir acı daha yaşatmak da istemiyordum.

"Söz veremem teyze. Benden her şeyi iste ama bunu isteme. Eğer sözümü tutamazsam sana bir acı daha yaşatmak istemiyorum. Ama deneyeceğim, yaşamak için her şeyi yapacağım. Beomgyu'yu koruyabilirsem asla ölmem."