Sara's POV
It's been 5 days since we arrived here in Davao.
We still have all the medical staff with us para siguraduhing maka recover ako ng mabilis.
Maayos na din akong nakakatayo at nakakalakad compared to the first day na parang paralyzed pa ang mga paa ko dahil sa anesthesia.
Araw araw na ding umuuwi si Bong sa amin ni Diara.
In the morning he flies to Manila pero agad din namang bumabalik kinagabihan. Minsan nga hapon pa lang andito na.
Aside from that, he never comes home empty handed.
Parang araw araw ata may bagong damit si Diara.
Jusko di pa man din lumalaki mukhang spoiled na sa daddy niya.
Kahit may pagka OA si Bong kay Diara, pinapabayaan ko na din. I completely understand kung bakit siya ganun. Syempre nag iisang anak na babae at bunso pa.
Aside from spoiling Diara, Bong also spoils me a lot with his acts of service.
No matter how long or busy his day was, pagdating niya, gusto niya siya nag aalaga kay Diara.
Siya taga gising sa madaling araw, taga timpla ng gatas, taga palit ng diaper.
Grabe wala na akong masabi talaga.
He's like a handsome king straight from a fairytale book.
Lahat ng gugustuhin mong katangian sa isang asawa ay nasa kanya na.
Hmmm.. asawa.
When I thought of that, bigla kong naalala si Mans.
How can I tell him about this?
Manases..my best friend and confidant. How can I break your heart again?
In my defense, nung tinanggap ako ni Mans, malinaw naman sa kanya na si Bong pa din ang mahal ko and while we were together in the past months, ni minsan ay hindi kami nag tabi sa higaan.
When Bong and I got together, I was never intimate with anyone else.
And Mans knows that. But somehow, alam kong umaasa padin siyang magkabalikan kami.
He has been very vocal in telling me that.
But I was very vocal in saying No too.
Wala na talaga eh. Minahal ko naman talaga siya at totoo yun.
But now, he's more of a friend and a brother to me and I don't think na kaya ko pang ibalik ang pagmamahal ko sa kanya.
A lot has happened since he broke my heart. Para kasing hinayaan niya lang ako mahulog sa iba.
He was never around when I needed him. Pag kailangan ko siya, lagi siyang busy or nasa ibang bansa unlike Bong na isang tawag ko lang, kahit gaano ka busy andito agad.
In a few days, he'll be back to see me and take me with him to the US.
Hindi niya pa alam na nanganak na ako.
"Paano na to?"
I asked myself as I was pacing back and forth carrying Diara.
Dahil hindi na nga ako mapakali, nilapag ko muna si Diara and I grabbed my phone.
Tatawagan ko na ba siya? Should I let him know?
I asked myself. While staring at my phone.
I know he deserves to know right away pero habang iniisip ko, parang hindi naman ata kaya ng konsenya kong ipaalam sa kanya sa telepono lang.
Kahit naman kasi malamig na ang pagsasama namin, sa mata ng batas asawa ko pa din siya and breaking up over the phone is definitely not something that married couples do.
So I decided to wait.
I will wait till he comes back at sasabihin ko sa kanya ng personal.
"Manases.. I'm so sorry pero di ko na kayang magpanggap."
Nasabi ko nalang sa sarili ko as I began to feel emotional.
My heart was breaking for him. I felt so guilty kaya bigla na din akong napaiyak.
Naisip ko din ang mga bata.
Paano na ang mga anak ko? Masyado pa silang bata para dito.
My 2 beautiful blessings Kaela and Ray. Kahit hindi ako ang biological mom nila ay mahal na mahal ko pa din sila.
And Tone.. my tonton.. my baby boy.. anak I'm so sorry..
When I thought of my children, that's when I lost it at napahagulgol na ako ng iyak.
I always wanted to have a complete family and I hated my father for a long time because he did not give us that.
Pero ngayon naiintindihan ko na kung bakit.
Sometimes no matter how hard you try to keep everything together, If you lose your feelings, you lose the marriage.
Sa sobrang lungkot ko nung araw na yun, halos di na ako lumabas ng kwarto.
I just kept myself hidden from all the people in that house.
Pinakiusap ko na din muna si Diara sa personal nurse niya while I rested.
After crying and thinking for hours, nakatulog na din ako.
Ewan ko anong oras na yun but I woke up to Bong's kisses on my shoulder habang nakayakap sa akin.
When I felt him beside me, I spoke with my eyes still closed.
"Hi Mahal.. how are you?"
Ang totoo ayokong buksan ang mga mata ko coz the moment I do, makikita ni Bong na mugto ang mga ito and I didn't want to worry him.
But Bong and I have this emotional connection na pag may dinaramdam ang isa, nararamdaman din agad ng isa kaya wala na din akong maitago sa kanya.
Then he asked
"What's wrong love? Nagsisisi ka ba na sumama ka sa akin?" He asked in a low tone of voice.
When I heard him, bigla akong napadilat at napaharap sa kanya.
Then without saying a word, I kissed him.
Hindi lang smack, kiss talaga.
A kiss full of passion and love.
Halatang nagulat si Bong sa ginawa ko but he didn't protest.
In fact mas napakapit pa nga.
Which made me laugh in my mind at di ko maiwasang mapa side comment.
"Ay sabik na sabik sa halik ang Ferdinand ah! Higpit ng kapit with feelings"
The kiss lasted for about 10 seconds before I pulled my lips away.
Then I spoke
Ay hindi pala
tried to speak
Magsasalita na sana ako when Bong gave me a deep longing stare.
Seconds after I pulled my lips away, hindi na ako pinagsalita at hinalikan ako ulit.
My eyes widened at bigla akong ninerbyos as I told myself
"Patay ka karon indaya ka! Ngano bitaw nagpasikat pakag kiss kiss!!! Impas jud kang bayhana ka!!! Bughat jud ka ron ba!" (Patay kang indaya ka! Ba't kasi may pasiklab siklab kapang kiss kiss!! Ayan na lagot kang babae ka! Mabibinat ka talaga!!)
**
🎶Come closer, I'll give you all my love
If you treat me right, baby, I'll give you everything🎶

BINABASA MO ANG
You All Over Me ('La Magie' Book 2)
FanfictionDue to insistent reader demand, here's the book 2 of La Magie Here's a playlist for you... 'YOU all over ME' by PastTimeAuthor https://open.spotify.com/playlist/6wdXGht6ey94UFtAS73BgD?si=SwLB0e42THWrjDdGAMHOyA&utm_source=native-share-menu