You All Over Me ('La Magie' Book 2)

Complicated

12 mn.

Sara's POV

Hindi ko na alam kung ano ang nangyari pagkatapos naming mag usap ni Sandro kanina.

All I knew was hinimatay ako sa sobrang sama ng loob

Ang sakit pa din.

It's the kind of pain na hindi ko maintindihan.

Parang pinaghalong sakit ng betrayal at shame.

Oo shame.

nakakahiya.

Nakakahiyang isipin na nagpauto na naman ako kay Bong.

I honestly want to give him the benefit of the doubt lalo nat hindi ko pa naman siya nakakausap
Pero ewan ko ba! my instincts are telling me that what Sandro said was all true at hindi ko alam kung kakayanin pa ng puso kong tanungin si Bong tungkol dito.

Yes, I am a tough woman but my heart is not built to take a lot of pain.

Ang sakit na.

Ang sakit sakit ng mahalin ng taong pinakamamahal ko.

When I thought of that, bigla akong napahawak sa dibdib ko.

My heart was beating so fast na pakiramdam ko bigla nalang itong sasabog at titigil.

I couldn't bear the feeling of sadness anymore.

Ang hirap tiisin ng lungkot lalo na at wala ka namang karamay.

For the Nth time, I'm on my own again.

"Hayyy kailan ba matatapos to? Hanggang kailan ba ko magtitiis at masasaktan?" I asked myself

Pakiramdam ko tuloy para na akong baliw na kinakausap ang sarili ko.

I was living a simple and uncomplicated life before I met Bong pero ngayon, parang kakambal ko na ata ang salitang "complicated"

Kaya naman hindi ko na rin maiwasang mag self pity

Awang awa na ako sa sarili ko so as I lay my head flat on the bed, nag umpisa na namang tumulo ang mga luha ko.

Not long after that, I began sobbing in silence.

Again.

Napakahirap umiyak at masaktan lalo na at kailangan mong sarilinin lahat ng nararamdaman mo.

Pakiramdam ko konti nalang talaga bibigay na tong puso ko.

Mans' POV

Nakahiga ako sa kama ngayon kasama si Sara.

When she fainted, I immediately carried her to our old bedroom.

Ito nalang kasi ang kwartong may kama since I still sleep here pag binibisita ko ang law office namin dito.

Other than that, this house is empty.

Ang bahay na dating puno ng pagmamahal, tawanan at iyakan ng mga bata ay wala ng buhay ngayon

It's as empty as my heart.

Alas dose na ng umaga pero umiiyak na naman siya.

I know she's trying to hide it by sobbing quietly but for some reason, I just seem to know when she's hurting.

Ilang buwan na rin ang lumipas since our marriage got annulled and I know I shouldn't feel this way anymore pero bakit ganun? Ba't ang sakit parin na makita siyang nasasaktan?

I'm still hurting for my princess.

My one and only princess Sara.

And yes, she's still the one.

After all this time, Siya parin ang laman ng puso ko.

I tried to go out after I decided to let her go pero hindi talaga kaya.

And Jane, she was just a friend of mine who pretended to be my girlfriend for a day para hindi na ma guilty si Sara sa mga nangyari sa amin.

That's how much I love her.

Sa sobrang pagmamahal ko sa kanya ay tinanggap ko ng buong buo si Bong nung dalawin niya kami ng mga bata sa America.

And I'm not gonna lie, I thought he was really serious.

Pero anak ng putcha! andito na naman tayo!!! What the hell is wrong with that man???? tang ina! pano niya nagagawang paulit ulit na saktan ang Prinsesang iningatan ko ng matagal??

When I thought of that, di ko na napigilan ang sarili ko.

I moved closer to my princess to comfort her.

I hugged her tightly from behind then I spoke.

"Shhh.. tahan na.. akala mo ba hindi ko alam na umiiyak ka na naman? Di mo pa naman sigurado kung totoo ba ang sinabi ni Sandro eh.. I think you should ask him first ok? Wag na masyadong assuming at madrama ha di bagay sayo.." I told her sabay halik sa buhok niya.

When she heard me, I knew that I made her smile kahit papano.

Then she spoke

"Sino namang nagsabing umiiyak ako? para sinisipon lang eh iyak agad. Hoy Manases abogado ka pa lang di ka pa judge! makapanghusga ka ah" she sarcastically answered.

That's when I laughed.

Kahit kailan talaga napaka witty ng babaeng to. So to continue lightening up the mood, inaya ko siya.

Inaya ko siyang mag baby making.

Joke lang.

Inaya kong mag food trip.

So I answered

"Ayun naman pala! di naman pala nagddrama tara foodtrip tayo!! kanina pa ko nagugutom eh sa bigat mo ba naman parang nabawasan agad ako ng isang kilo nung binuhat kita" I teased while giggling

As expected nag react din naman agad.

"Hoyy!! grabe ka sa akin! pumayat na ako noh!! mag aaya lang kumain manlalait pa! Ay wag na. busog pa ko" sagot niya na halatang naasar.

Tawang tawa naman ako.

In the back of my mind, it's better to see her angry than crying.

Maniniwala na sana akong busog siya pero wala talaga atang pwedeng itago sa akin tong babaeng to.

Just when I was about to let go of her, rinig na rinig ko ang pagkalam ng sikmura niya dahilan kung bakit kami napa halakhak na dalawa.

At bago pa man ako makapang asar, inunahan na niya ako.

"Ok fine! gutom ako! love hurts pero food is life! Tara Roxas Market! pahiram t-shirt ha, nakay mama damit ko" sabi niya sa akin sabay tayo sa kama at bukas ng bag ko para maghanap ng masusuot.

Bigla akong natigilan ng makita kong gawin niya yun.

My eyes followed her as she opened my bag para kalkalin ito.

Then I told myself

"Hayy kakamiss! just like the old times"

You know, Sara and I have this special bond na kahit wala na kaming relasyon ay komportable padin kami sa isa't isa.

Maybe because we started our relationship as friends.

Bukod pa dun, we both know that we will always have a special connection because of our children.

Hindi ko maipapangakong hindi ko na siya mamahalin but what I can promise is, susuportahan ko siya kung saan siya magiging masaya.

Kahit pa kay Bong.

I will always be the supportive ball of sunshine in her life.

Wag lang talaga magkakamali ang Bong na yun.

I swear if he breaks her heart, di na ako magdadalawang isip pa.

Babawiin ko ang princesa ko.