សកលវិទ្យាល័យសេអ៊ូល.....
"ថ្ងៃនេះម៉េចក៏ពួកឯងយឺតម្ល៉េះ" ជេននីបានសួរទៅកាន់ពួកគេទាំងបីនាក់។
"មកពីអេស៍រីនឹង មិនដឹងថាយប់មិញទៅធ្វើស្អីខ្លះទេទើបដេកមិនចង់ក្រោក" អ៊ែមប៊ឺនិយាយបែបរអ៊ូទាំងដើរទៅកន្លែងរបស់គេ។
"នែក៎ ម៉េចក៏មកបន្ទោសយើងទៅវិញ អាចង្រៃ!"
"ឈប់ឈ្លោះគ្នាទៅ សូមអង្វរណាមិត្ត" លីសាបាននិយាយសម្របសម្រួលពួកគេ។
"អ្នកទាំងអស់គ្នាអ្នកគ្រូមកហើយ ចូលកន្លែងរៀងៗខ្លួនទៅ" ប្រធានថ្នាក់ស្រែកប្រាប់ទៅកាន់សមាជិកនៅក្នុងថ្នាក់ហើយពួកគេក៏ចូលទៅកន្លែងរៀងខ្លួន។ បន្ទាប់ពីរៀនអស់រយៈពេលពីរម៉ោងពេញដណ្ដឹងក៏បានបន្លឺឡើង ដើម្បីឱ្យពួកគេចេញទៅញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់។ លីសា អេស៍រីនិងអ៊ែមប៊ឺក៏ទៅញ៉ាំបាយនៅលើដំបូងអគារដូចថ្ងៃមុនទៀត។
"សួរតាមត្រង់?" អេស៍រីនិយាយ។
"សួរមក"
"តើថ្ងៃណាឯងធ្វើម្ហូបអោយពួកយើងញ៉ាំបានម្ដង"
"យើងមិនដឹងទេ គ្រាន់តែដឹងថាយើងមិនចង់ធ្វើ"
"បើនិយាយចឹងមិនបាច់និយាយល្អជាង" អ៊ែមប៊ឺនិយាយចប់ភ្លាមជេននីនិងជីស៊ូក៏បានបង្ហាញវត្តមាននៅពីមុខពួកគេទាំងបី។
"មកញ៉ាំបាយហេតុអ្វីមិនហៅពួកយើងផង" ជេននីនិយាយទាំងដាក់ប្រអប់បាយចុះទៅលើតុនិងអង្គុយក្បែរលីសា។
"អេ៎! តើខ្យល់អីបក់អ្នកទាំងពីរមកដល់ទីនេះ" លីសានិយាយទាំងចាប់បាយដាក់ចូលទៅក្នុងមាត់។
"គឺខ្យល់ធម្មជាតិនឹងណា" ជីស៊ូតប។
"តែខ្យល់ខ្លះ ខ្លាំងលើសពីធម្មជាតិទៀតហ៎" អេស៍រីនិយាយបែបលេងសើចដាក់ជីស៊ូ។
"អាចង្រៃ!! នេះពេលស៊ីបាយណា៎" អ៊ែមប៊ឺនិយាយហើយក៏ងាកទៅ និយាយជាមួយលីសា។
"ខ្ញុំទៅទិញភេសជ្ជៈផឹកបន្ដិច" អ៊ែមប៊ឺនិយាយរួចក៏ដើរចាកចេញពីពួកគេ។ ស្របពេលនោះអេស៍រីក៏បានបន្ទោរពីក្រោយអ៊ែមប៊ឺ។
"ខ្ញុំទៅដែរ"
"ឆាប់មកវិញណា" លីសាស្រែកប្រាប់ទៅកាន់មិត្តរបស់នាង។
YOU ARE READING
ស្នេហ៍គ្មានទីបញ្ចប់
Romantizm+NEW VERSION+ ពន្លឺព្រះចន្ទដ៏ស្រស់ស្អាតនៅពេលរាត្រី បានចែងចាងមកលើភពផែនដីដើម្បីបំភ្លឺជាភ្លើងនៃយប់ងងឹតមួយនេះ តែវាក៏បានក្លាយជារាត្រីដ៏អាក្រក់បំផុតរបស់គ្រួសារដែលមានសុភមង្គលមួយ។ នៅម៉ោង៩:០០នាទីយប់...អណ្ដាតភ្លើងបានឆាបឆេះផ្ទះវីឡាដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ វាបានធ្វ...
