ភាគបញ្ចប់

774 21 3
                                    

ប្រទេសថៃ.....

"លីសា" អ៊ែមប៊ឺបានហៅនាង។

"ហេតុអីឯងដឹងថាខ្ញុំមកវត្ត?"

"មិនដឹងយ៉ាងម៉េច ឯងប្រញាប់ត្រលប់មកវិញព្រោះតែចង់មកជួបអេស៍រីមែនទេ"

"ខានជួបគ្នាយ៉ាងនេះ ខ្ញុំពិតជានឹកគេណាស់"

"..." អ៊ែមប៊ឺមិនតបរួចក៏យកធូបមកអុជហុចឱ្យទៅលីសា។

"អរគុណ" លីសាកាន់ធូបឈរស្មឹងស្មាតមួយសន្ទុះក៏ដោតធូប មុខស្លាកព្រលឹង។

"អេស៍រី ខ្ញុំមកមើលឯងហើយ តើឯងសុខសប្បាយដែរឬទេ?"

"ពួកយើងនឹកឯងខ្លាំងណាស់" អ៊ែមប៊ឺវាចាទាំងក្ដីក្ដុកក្ដួល។

"ឯងគឺនៅជាមួយពួកយើងជារៀងរហូតមិត្តភាពពួកយើងស្ថិតនៅក្នុងចិត្តនិងការចងចាំគ្មានថ្ងៃប្រែឡើយ" លីសាញញឹម។ អ៊ែមប៊ឺងក់ក្បាលហើយពួកគេក៏បន្តដំណើរទៅកុដដែលជាកន្លែកឪពុករបស់លីសាគង់នៅ។

"សូមថ្វាយបង្គំលោកឪ"

"ចម្រើនពរញោមទាំងពីរ ញោមលីសាស្គមច្រើនណាស់" គាត់បានមើលទៅលីសាដោយញញឹមតិចៗ។

"លោកឪក៏ដូចគ្នា"

"ខ្ញុំករុណាយកចង្ហាន់មកប្រគេនលោកឪ និងសូមឱ្យលោកឪជួយវេរភោគជនីអាហារទាំងនេះទៅអេស៍រីផង" អ៊ែមប៊ឺវាចា។ បន្ទាប់ពីធ្វើពិធីចប់សព្វគ្រប់លោកឪក៏បានចាប់ផ្ដើមនិយាយ។

"អាត្មាមានរឿងចង់ប្រាប់ពួកញោមទាំងពីរ"

"តើជារឿងអ្វីទៅលោកឪ?" អ៊ែមប៊ឺសួរ។

"អេស៍រីបានចាប់ជាតិជាថ្មីហើយ"

"ចាប់ជាតិថ្មី?" លីសាលាន់មាត់ទាំងភ្ញាក់ផ្អើល។

"លោកឪ! តើគេនៅកន្លែងណាក្នុងពិភពលោកនេះ?"

"..." លោកឪមិនឆ្លើយតបរួចញញឹមតិចៗងើបចាកចេញទៅខាងក្រៅ។

រដ្ឋហាវ៉ៃ (Hawaii)

ចំណាយពេលវេលាជាច្រើនម៉ោង ក្នុងការធ្វើដំណើរពួកគេក៏មកដល់ទីនេះ បន្ទាប់មកក៏ធ្វើដំណើរបន្តទៅដល់សណ្ឋាគារមួយនៅ

ស្នេហ៍គ្មានទីបញ្ចប់Where stories live. Discover now