ស្អែកឡើងលីសាក៏បានទៅភោជនីយដ្ឋានបារាំងមួយកន្លែង ដើម្បីញ៉ាំអាហារពេលព្រឹកជាមួយឡេហ្សឺ។
"តើល្ងាចនេះត្រូវការរៀបចំអីដែរទេ?"
"មិនបាច់ទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំចង់ឱ្យបងស៊ើបរឿងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍របស់ខ្ញុំកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុន"
"មិនបាច់ស៊ើបទេ" ឡេហ្សឺនិយាយទាំងបាយពេញមាត់។
"ហេតុអ្វី?"
"វាគ្មានតម្រុយទេ! ខ្ញុំធ្លាប់ស៊ើបហើយសូម្បីតែអ្វីបន្ដិចក៏រកមិនឃើញដែរ"
"ខ្ញុំមិនជឿថាជាឧបទ្ទវហេតុនោះទេ ទោះខ្ញុំមិនចាំអ្វីច្រើនតែ..."
"សម្រាប់ប៉ូលីសគិតថាជាឧបទ្ទវហេតុ សម្រាប់ឯងគឺមិនមែនទេមែនទេ?" នាងមើលទៅមុខលីសាដែលកំពុងមើលមកនាង។
"កាលនោះខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរទៅមើលផ្ទះនៅមាត់សមុទ្រ ដែលកំពុងសាងសង បន្ទាប់មកខ្ញុំក៏ជួបគ្រោះថ្នាក់ហើយបាត់ការចងចាំអស់រលីង"
"បាត់ការចង់ចាំ?! ហេតុអ្វីនិយាយរលូនល្អម៉្លេះ?"
"បងថេខ្វានប្រាប់ខ្ញុំ" លីសានិយាយទាំងលើកចិញ្ចើមឡើង។
"គេនៅជាមួយឯងរហូតមកមែនទេ?"
"កាលនៅប្រទេសថៃ គាត់ជាអង្គរក្សផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ តែពេលមកដល់កូរ៉េ ខ្ញុំឱ្យគាត់ទៅជួយការងារលោកប៉ា ខ្ញុំទុកគាត់ដូចជាបងប្រុសបង្កើតខ្ញុំអញ្ចឹង" លីសាញញឹម។
ពួកគេបញ្ចប់ការសន្ទនាត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងរួចក៏បន្តញ៉ាំអាហារពួកគេរៀងខ្លួន ប៉ុន្តែពេលកំពុងតែញ៉ាំនោះស្រាប់តែមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដើរមកតុរបស់ពួកគេ។
"អេៗ...សួស្ដី! តើខ្ញុំអាចអង្គុយតុនេះបានទេ?" សម្លេងគ្រលររបស់ មីណូបានបង្ហើរចេញមកធ្វើឱ្យលីសាមានអារម្មណ៍មិនល្អទេ ហើយនៅខាងស្ដាំដៃគេក៏មានមនុស្សម្នាក់ដែលលីសាស្គាល់ដែរនោះគឺជីស៊ូ។
"តុទំនេរច្រើនណាស់ម៉េចមិនទៅអង្គុយទៅ" លីសាមើលទៅមុខជីស៊ូដែលកំពុងសម្លឹងមកនាង។
"តែបើសិនជាអ្នកនាងជីស៊ូចង់អង្គុយនៅទីនេះ ខ្ញុំអាចប្រគេនដល់អ្នកនាងបាន" លីសាងើបឈរឡើងរួចក៏ដើរទៅជិតជីស៊ូនិងសម្លឹងចំកែវភ្នែករបស់នាងតែម្ដង។
YOU ARE READING
ស្នេហ៍គ្មានទីបញ្ចប់
عاطفية+NEW VERSION+ ពន្លឺព្រះចន្ទដ៏ស្រស់ស្អាតនៅពេលរាត្រី បានចែងចាងមកលើភពផែនដីដើម្បីបំភ្លឺជាភ្លើងនៃយប់ងងឹតមួយនេះ តែវាក៏បានក្លាយជារាត្រីដ៏អាក្រក់បំផុតរបស់គ្រួសារដែលមានសុភមង្គលមួយ។ នៅម៉ោង៩:០០នាទីយប់...អណ្ដាតភ្លើងបានឆាបឆេះផ្ទះវីឡាដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ វាបានធ្វ...
