ស្នេហ៍គ្មានទីបញ្ចប់

ភាគទី ១៤

"ជេននីឈប់សិន ជេន!!"

"មានការអី! ឬចង់មកថាអោយខ្ញុំទៀតមែន?" នាងឆ្លើយតបទៅកាន់លីសាទាំងទឹកមុខខឹង។

"មិនមែនដូចអូនគិតទេ បងធ្វើបែបនេះក៏ដោយសារតែការងារដែរ"

"ការងារ!? ការងារបងត្រូវធ្វើបែបនេះមែនទេ អគ្គនាយក? ចេញឱ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ" និយាយចប់ប្រយោគជេននីក៏ដើរចាកចេញទៅ។

"ជេននីឈប់សិន ស្ដាប់បងបកស្រាយសិនបានទេ" ស្របពេលនឹងដែលអ៊ែមប៊ឺនិងអេស៍រីក៏បានដើរមករកនាង។

"លីសា លោកគ្រូខលមកប្រាប់ថាឱ្យទៅជួបគាត់នៅភោជនីយដ្ឋានរបស់ជីស៊ូ"

"អឹម! ខ្ញុំដឹងហើយ"

"កុំបារម្ភអី បន្តិចទៀតគេគង់តែដឹងទេ!" អេស៍រីនិយាយ។

"តែខ្ញុំមិនចង់ឱ្យនាងដឹងទេ ខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ទៀត ឯងមិនឃើញទេអីនៅប្រទេសថៃហ្ន៎"

"យើងក៏ចង់ដឹងដែលថាជាអ្នកណាដែរ ដែលធ្វើរឿងបែបនេះ"

"តោះ! ប្រញាប់ទៅជួបលោកគ្រូ" អ៊ែមប៊ឺនិយាយហើយពួកគេក៏ជិះឡានទៅភោជនីយដ្ឋាន។ បន្ទាប់ពីទៅដល់លីសាបានឡើងទៅខាងលើឃើញលោកគ្រូរបស់នាងអង្គុយផឹកស្រាក្រហម។

"ពួកឯងមិនបាច់ចូលទេ" មិត្តរបស់នាងងក់ក្បាលហើយលីសាក៏បន្តដំណើរដើរទៅមុខទៀតតែម្នាក់ឯងនិងធ្វើការឱនគោរពគ្រូរបស់នាងដូចគ្នា។

"លោកគ្រូ"

"អង្គុយចុះមក ចាំលោកគ្រូចាក់ស្រាឱ្យ"

"អរគុណលោកគ្រូ"

"ការប្រជុំអម្បាញ់មិញនេះ..."

"លោកគ្រូខ្ញុំខុសហើយ គ្មានលើក្រោយទេ" នាងនិយាយទាំងសម្លេងញ័រតិចៗ។

"ឯងនៅចាំពាក្យសំដីយើងទេ នៅពេលដែលឈានជើងចូលសាលប្រជុំឯងត្រូវតែធ្វើជាតោទោះបីដឹងថាឯងខ្លួនឯងពេលនេះត្រឹមជាកូនទន្សាយក៏ដោយ"

"ចាសលោកគ្រូ ពេលនេះខ្ញុំនឹងចងចាំវាទុក"

"មិនមែនតែពេលនេះទេ គឺត្រូវចាំទុក...ក្នុងខួរក្បាលឯងជារៀងរហូតតទៅ"

ក្រលែកមកអ៊ែមប៊ឺនិងអេស៍រីវិញ ពេលនេះពួកគេកំពុងអង្គុយញ៉ាំ អាហារនៃតុម្ខាងទៀតដែលរំលងបួនប្រាំពីតុដែលលីសាអង្គុយ ហើយភ្នែកក៏ចេះតែសម្លឹងមើលការសន្ទនាដែលមិនលឺសម្លេងរវាងលីសានិងគ្រូរបស់នាងយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។