SAVCI HANIM

17. BÖLÜM

Sabah gözlerimi yatakta açmıştım en son dün gece Polat ile oturuyorduk etrafa bakındığımda kimse yoktu. Yataktan çıkıp banyoya ilerledim. Yüzümü yıkayıp üzerimdeki pijamaları çıkarttım. Kalın askılı beyaz büstiyer ve yeşil şortu giydim. Beyaz terlikleri ayağıma geçirip saçlarımı bağladım. Telefonumun sesiyle yastığın altından alıp aramayı cevapladım.

-"Efendim"

-"Nasılsın Umay?"

Öykü'nün abisi Arda'nın sesiyle yatağa oturdum.

-"İyiyim Arda sen nasılsin?"

-"Bende iyiyim kaç gündür seni arıyorum ama telefonuna ulaşılmıyordu."

-"Evet telefonumu pek elime aldığım söylenemez"

Derin nefes aldığını işittim sıkıntılıydı anlamıştım hemen.

-"Umay babam adına özür dilerim biliyorsun sana düşkün ve senin zarar görmeni asla istemiyor"

-"Merak etme Arda amcamı yaptıklarına karşı asla birşey demiyorum. Senin dediğin gibi korkuyor. Anlıyorum onu bir süre idare etmem gerekiyor."

-"Evet haklısın bir süre idare et ben onun ile yüz yüze konuşucam. Bu arada dikkat edin kendinize olurmu aklım sizde zaten."

-"Merak etme dikkat ederiz sen kendi sıkıntını söyle asıl"

Boğazını temizlemişti zorlanıyordu sanırım.

-"Bakma bana güzelim gönül işleri yengen ile aramız limonlu biraz"

-"Peki öyle olsun ben kapatıyorum görüşürüz"

-"Görüşürüz"

Telefonu kapatıp oturduğum yerden kalktım. Odadan çıkıp Öykü'nün odasına geçtim. Kapıyı çaldığımda bir süre beklemek zorunda kaldım. Öykü kapıyı açıp elinde telefon ile birisiyle konuşarak tekrar içeriye girmişti.

-"Evet son dosyları inceleyin ve müşterimiz ile üzerinden geçin eksiksiz bir şekilde işimizi bitirelim. Biliyorsunuz karşı tarafın memnun olması bizim için önemli. Ben size mail atıcam siz ona göre ilerlersiniz. Geldiğim ile yüz yüze görüşeceğimi iletin Semra hanıma."

Telefonu kapatıp bilgisayarın başına oturmuştu.

-"Günaydın"

Yatağa oturup sırtımı başlığa dayadım.

-"Günaydın kuzen hah şimdi konuşabiliriz"

-"Evet ama kahvaltıda konuşalım aç karnına konuşamam"

Diz üstü bilgisayarı kapatıp telefonunu eline aldı.

-"Tamam hadi kahvaltıya inelim"

Birlikte odadan çıkıp restorant katına indik. Boş bir masaya oturup garsona siparişlerimizi verdik.

-"Savaş ile yakınlaştınız sanırsam"

-"Evet Umay biz sevgiliyiz off bu duygu çok tuhaf içim kıpır kıpır. Dün bana bir anda sen benimsin kendin söyledin ben oyun oynamam ya benimle adam gibi sevgili olursun ya da bir daha çocuk gibi oyunlara  girişmezsin dedi. Bende bir anlık cesaret ile öptüm. Tabi sonradan acayip utandım allahtan sonradan beni utandırmadı. Gece biraz eğlendik aslında eğlenceli birisi Umay sanırım bana iyi geliyor."

Yüzündeki mutluluk ile konuşmuştu.  Bende gülümseyip elini tuttum sıkıca.

-"En önemlisi senin mutlu olman yüzündeki gülümsemen. Bu hayatta hep mutlu ol yanlışta yapsan ben sana her zaman destek olurum."