SAVCI HANIM

SON

Kaç defa ölümden döndüm bilmiyorum ama ruhum bedenimi terk edememişti. Ailemi görmem onlar ile kalmak için çabalamam arkamda bir enkaz bırakmıştı. Yüreğimdeki özlem ile yanıp tutuşmuştum. Babamı annemi görmek yıllar sonra bana büyük bir özlemi hatırlatmıştı. Ben o yatakta yatarken sevdiğim kişiler korkuyla beklemişlerdi.

Şuanda kucağımda minik bebeğim karşımda beni izleyen sevgili eşim ile evimizdeydik. 6 ay olmuştu hastahaneden çıkalı. Kendimi toparlamam uzun sürmüştü. Bir süre kızımı bile sadece emzirmek için görebilmiştim. Şimdi ise artık o günleri geride bırakmıştık.

-"Yeşim doydumu hayatım"

Hala emmeyi bırakmayan kızıma baktım. Annemin adını taşıyan bebeğim. Polat ben uyandıktan sonra gidip nüfus cüzdanını çıkarmıştı. Yeşim ÇAKIR minik bebeğimiz.

-"Hayır babası hala emiyor doymuyor sanırım bizim kızımız"

Gülümseyerek konuşmam ile elindeki tableti bırakıp yanımıza gelmişti. Sol tarafıma oturup bir kolunu sırtıma sardı.

-"İyice doyursun karnını çünkü babası onunla oyun oynuyacak"

9 aylık olan kızım babasına aşıktı resmen. Kıskanmıyor değilim sonuçta ikimizinde sevdiği kişi aynı. Gözlerini babasına çevirip ağzındaki meme ucunu bırakmıştı.

-"Pa pa"

Evet baba değil pa paydı, hemen ellerini çırpıp Polat'a gitmek için zorluyordu.

-"Baba yer seni güzelim"

Polat hemen kucağına alıp koltuğa yatırmış gıdıklamaya başlamıştı.

-"Umay kızım yemekler hazır bak istersen bi"

Melehat ablanın sesiyle üzerimi düzeltip onunla birlikte mutfağa geçtim.

-"Ayy abla çok güzel kokuyor."

Bize yardım eden ve cidden benim ablam gibi olan Melahat ablaya baktım.

-"E kızım bu eller başka bir lezzetli diyorum sana"

Ikimizde gülmeye başlamıştık. Kendini övmeyi seven birisiydi ve hak ediyordu. Akşama ailelerimiz geleceklerdi. Uzun zamandır oturamıyorduk. Babanne ve Dede'de İstanbula gelince davet etmiştim hemen.

-"Polat sakın dokunma kırarım elini senin"

Melehat abla Polat'ın uzandığı sarma tavasını çekip eline vurmuştu.

-"Ya bir tane alsam ne olacak"

-"Olmaz git Yeşimle oyna sen birazdan gelirler zaten hadi oğlum"

40'ı na dayanmış ama hala dinç ve enerjik bir kadındı. Ilk görüşmeye geldiğinde "bana karışmayın onu yap bunu yap demeyin. Ha birde ben sizin o komplesli hayatınıza ayak uyduramam. Doğduğum büyüdüğüm yer belli. Abla deyin bana hanım falan demeyin yeter" demişti. Polat acaba başka birisinimi çağırsak desede ben sevmiştim.

-"O gün işe almayacaktım seni"

-"Hele eşşek sıpasına bak sanki sen aldın işe beni de git"

Polat kendini gösterip etrafında dönmüştü.

-"Abla çarpılacaksın eşşek sıpası dediğin bu adamın kızı var"

Melehat abla ellerini beline koyup süzmüştü.

-"Olabilir benimde senin boyunda bebelerim var ama gözümde sıpasınız"

Bizim annemiz edasıyla davranmasıyla gidip sarıldım.