Kokusunu soluduğum zaman hayata dayir bir amacımın olduğunu hissetmem normaldi sanırsam. Sonunda müzik sona ermiş ve kimseyi umursamadan gözlerimizi birleştirmiş öylece duruyorduk.
-"Bana iyi geliyorsun Umay beni sakinleştiriyorsun yaşamama sebep su...
Arkamı dönüp depodan ayrıldım. Arabama binip çalıştırdım, Umay'ı almaya gidiyordum. Yüzümde bir gülümseme oluştu. Bu kadın bana neler yaptırıyordu. Yaşayamadığı çocukluğu yaşamasını istiyordum. Yapamadıklarını benimle yapsın ilkleri ben olayım istiyordum. Derin nefes alıp çalan şarkıyı dinlemeye başladım. İlerideki şirketin önünde Arda ve Savaş sinirle birşeyler konuşuyorlardı. Kaşlarımı çatmıştım, arabayı durdurup indim. Merdivenlerden çıkıp yanlarına ulaştım.
-"Ne oluyor?"
Bakışları beni bulmuştu, ikiside bir anda durmuştu.
-"Kızları kaçırmışlar"
Kaşlarımı daha çok çatıp gözlerimi kıstım.
-"Ne yapmışlar, ne yapmışlar"
Arda sinirle bana bakıp ellerini saçlarından geçirdi.
-"Zişan, Zümra, Öykü ve Umay'ı kaçırmışlar!"
Bağırarak konuşmasıyla ellerimi yumruk yaptım. Sağ tarafıma dönüp elleri önünde duran 3 adama baktım.
-"Onlar kaçırılırken siz ne yapıyordunuz lan!"
Gürlemiştim içimdeki öfke gün yüzüne çıkmıştı.
-"Abi Zişan ve Zümra hanım lavaboya girmişlerdi bizde anlamadık. Lavabonun yanındaki yangın merdiveninden gitmişler. Umay ve Öykü hanımı'da otoparktan almışlar."
Konuşan adamın yakasına yapıştım.
-"Sizi gebertirim sizi ben niye koydum lan kızların yanına"
Birinin beni geri çekmesi ile ellerim boşluğa düştü.
-"Abi sakin ol adamlar her tarafa bakıyor. Elimizden kaçamazlar merak etme"
Sergen beni sakinleştirmek için konuşsada asla öfkem dinmiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Senin kız biraz hırçın çıktı"
Gelen fotoğraf ile kanım donmuştu. Umay'ın halini görmeyi beklemiyordum. Ben öylece kalmış telefona bakarken telefon elimden çekilmişti. Bana birşeyler söylüyorlardı ama duymuyordum.
