Our Fairytale °MinSung°Çeviri°

II

Üç çocuğun seyahat ettiği vagonun kapısı açıldı. Ayaklarını yere ilk basan Hyunjin oldu. Arkasında Seungmin'i takip etti, çok az değil ve nihayet, tamamen ve net bir güvensizlik, Jisung aşağı indi, maskenin ona sağladığı küçük görüşle yakalamayı başardığı her ayrıntıya bir göz attı.

"Pekala, yılın gecesi başlasın." Hyunjin sordu, devasa Lee kalesine giden gri tuğlalı yolda ilerleyerek.

Siyah saçlı adam, kraliyet ailesindeki rolünde her zaman yitik bir davaydı, sorumluluklarından kopuk ve oturduğunda neden sırtını dikleştirmesi, büyükleriyle saygı ifadeleri kullanması gerektiği konusunda biraz kayıptı ve bugüne kadar zor bir mücadele yaşadı. masada neden iki kaşık ve iki bardak olduğunu anlamanın zamanı geldi. bir tane yetmez mi

Öte yandan, Seungmin biraz daha bağlıydı, spot işığı olmaktan nefret ediyordu, her zaman ünlü kenarda kalmak istiyordu ve bu yüzden çoğu zaman HyunJin ile geçirdi, çünkü o parlayan yıldız olmaktan sorumluydu ve dünyaya açılmanın bu kolaylığına hayrandı.

Ve sonra, elleri sırtının küçük kısmında kenetlenmiş, sırtı dik ve bakışları etrafındaki her ayrıntıya sabitlenmiş, tuğla yolda yürüyen koyu sarı saçlı çocuk Jisung vardı. Bir oyuncak bebek gibi büyümüş ve büyütülmüş, nasıl giyinmesi, konuşması, davranması, yürümesi ve hatta düşünmesi gerektiğini söylemiştir. Jisung, diğer görüşlere ve diğer insanların sözlerine dayalı bir kişiliğe sahipti, ancak ne zaman kardeşleriyle birlikte olsa, mükemmelliği sevmesine ve her şeyin olması gerektiği gibi gitmesine çok bağlı olmasına rağmen, bu iki küçük çocuğa hayran olduğunu gösterirdi. daha az mükemmeliyetçi ve endişeli yanını ondan nasıl alacaklarını biliyorlardı.

Kalenin kapıları açıldı, Jisung tamamen dekore edilmiş koridorun kenarlarındaki heykellere baktı, hatta pahalı bir dekorasyondu ama oldukça dengeliydi. Bir kapıya daha ulaşana kadar koridorda yürüdüler, çevrede birkaç muhafız ve insan vardı, bazıları inanılmaz derecede gösterişli takım elbise giyiyordu ve diğerleri daha sıradan bir şey seçmişti. Uzun elbiseler ve zar zor dizlere ulaşan diğerleri vardı. Uzun çuvallar vardı ve bazıları beli geçmeyen. Harika saç modelleri ve çok özel kesimler. Mücevher ceplerinde ve tamamen boş ellerde bile. Gösterişli bir ortamdı, kesinlikle Jisung'u eğlendiren bir yerdi.

Büyük salona giren Jisung, o büyük odada çalan güzel melodiyi takip etmeye odaklandı. Farklı tür ve tonlardaki renkler arasında bulunan takım elbise ve elbiselerin her birine bakmaya odaklandı. O salonu daha önceki binlerce törenden kalma tarihle dolduran binlerce bakışa odaklandı. Odaya düzensiz dağılmış renk paleti arasında doğru yürümeye ve kardeşlerinin arkasını takip etmeye odaklandı.

İki küçük, siyah beyaz bir takım elbise giymiş ve dantelle süslenmiş bir maske ile bir hizmetçi ile bir tarafta biraz sıvı bulunan bir bardak belirdiğinde durdu. Hyunjin bardağı memnuniyetle kabul etti, ancak Seungmin bardağı iletmeye karar verdi. Jisung da bir tane aldı, o anda bu partinin krallıklar ve sınıflar arasında bir kaos gibi göründüğü gürültüsünü düşüncelerinden çıkarmak istediğini düşündü. Kimsenin yüzünü bilmemenin ne anlamı vardı?

"Jisung, çok endişeli görünüyorsun, rahatlamalısın." Hyunjin, bardağı yanlardan geçen başka bir garsona bırakarak sıraladı. O anlarda, Jisung derin bir nefes alırken, bir yanda sarı bir saç belirdi, elini Jisung'un omzuna koydu ve ona koyu sarı saçlı çocuğun maskeden bile tanıyabileceği bir gülümseme verdi.

"İyi akşamlar, Prens Felix. Seni görmek güzel." Jisung iltifat etti ama sarışın gülümsemesi yumuşak bir "Şş" çıkarırken başını nazikçe salladı.

"Adımı söyleme. Derinlerde kimsenin bizim kim olduğumuzu öğrenmesini istemiyoruz, partinin amacı bu, değil mi?" Felix'in elinde bir bardak vardı ve Jisung, prens rolünü alnına yapıştıramayacak kadar çok içtiğini hemen anladı.