Chasing number nine

Κεφάλαιο 22ο

Η εβδομάδα πριν την έναρξη του Φεστιβάλ περνάει διαβολικά γρήγορα. (Ευχαριστώ σύμπαν που συνωμοτείς για να γίνω όσο το συντομότερο ρεζίλι στον Μέισον!) Οι μέρες περνούν με εντατικές προπονήσεις με τον Πατάτα να κάνει σαν υστερικός, γεγονός που αν ήταν γυναίκα θα μπορούσα να εξηγήσω λόγω περιόδου, αλλά τώρα το μόνο συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω είναι ότι είτε η γυναίκα του, του 'χει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, είτε ότι δαιμονίστηκε, δουλειά στο εμπορικό, παιχνίδια μπάσκετ και παρακολούθηση αγώνων με τον Μάικ και τον Ντάνι ( ναι, δεν με σκότωσε ακόμα παραδόξως η Κριστίνα που γυροφέρνω το αγόρι της και ναι, με τον Ντάνι ξεπεράσαμε την αμηχανία που επικράτησε μεταξύ μας αφού μου αποκάλυψε τα αισθήματά του για μένα) και αρκετό διάβασμα, για να αναπληρώσω τα κενά από τις απουσίες μου την προηγούμενη εβδομάδα.

Στο σχολείο όλη τη βδομάδα οι Fleming Asteroids κάνουν συνεχώς εντατικές πρόβες και περνούν περισσότερες ώρες κλεισμένοι στην αίθουσα μουσικής παρά στις αίθουσες διδασκαλίας. Για κάποιον λόγο έχει πιάσει και τον διευθυντή Μπίγκλ αυτή η φρενίτιδα ότι πρέπει να διαπρέψουν στο Φεστιβάλ και τέτοια, οπότε τους απαλλάσσει από τα μισά τους μαθήματα για να κάνουν πρόβες. Δεν έχω ιδέα πως τον κατάφεραν για κάτι τέτοιο. Δεν έχω δει τον Μέισον όλη τη βδομάδα, πέρα από τις στιγμές που περνάω έξω από την αίθουσα μουσικής. Και πολύ συχνά μέσα στην αίθουσα είναι και η Τες. Έχει γίνει κάτι σαν το προσωπικό αυτόκολλητάκι - μασκότ τους. Η Κέλσι μου είπε πως τα αγόρια θέλουν να την έχουν από κοντά γιατί είναι σε συζητήσεις με τη δισκογραφική που είναι βασικό στέλεχος ο πατέρας της, αλλά και πάλι, δε μπορώ να τη βλέπω κοντά στον Μέισον. Για κάποιον λόγο έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα και φοβάμαι πως θα τον βάλει στο μάτι αργά ή γρήγορα. Έτσι και τώρα, που περνώ έξω από την αίθουσα ακούω το άψογό της γέλιο να ηχεί από μέσα και δε μπορώ να εμποδίσω τον εαυτό μου να ρίξει μια ματιά από το παραθυράκι της πόρτας. Τη βλέπω να κάθεται δίπλα στον Άαρον και να διαβάζουν ένα χαρτί. Την ίδια στιγμή έρχεται ο Μέισον και τους δίνει από ένα σάντουιτς. Μάλλον κάνουν διάλειμμα για φαγητό. Εκείνη τον ευχαριστεί και τον ακουμπά ελαφρά στον ώμο κι εκείνος της χαμογελά εύθυμα. Απομακρύνομαι από την πόρτα πριν αρχίσω να βγάζω καπνούς και προσπαθώ να καθησυχάσω τον εαυτό μου λέγοντάς του πως αν η Κέλσι έχει δίκαιο για τα αισθήματα του Μέισον προς το μέρος μου, αυτά τα σου ξου μου ξου με το βαμπιρο-αυτοκολλητάκι θα σταματήσουν αφού του πω πως αισθάνομαι μετά την αυριανή του συναυλία.