Chasing number nine

Κεφάλαιο 23ο

Στο θέαμα αυτό νιώθω σαν κάποιος να μου έριξε γροθιά στο στομάχι και τα γόνατά μου με δυσκολία με κρατάνε. Η Τες δείχνει να του έχει κάνει σχεδόν κεφαλοκλείδωμα έτσι σφιχτά που 'χει γραπωθεί πάνω του. Ο Μέισον δείχνει έκπληκτος και αμήχανος για μια στιγμή, αλλά παρ' όλα αυτά δεν την σπρώχνει από πάνω του, δεχόμενος, σχετικά παθητικά, το φιλί της. Κάνω μεταβολή και φεύγω με βιαστικό βήμα, καθώς στα μάτια μου τσούζουν τα πρώτα δάκρυα απογοήτευσης. Όλη η όρεξή μου για το παζάρι εξαφανίζεται και έτσι ξεκινάω τρέχοντας σχεδόν για το σπίτι, χωρίς να ειδοποιήσω τις φίλες μου.

Λέσλι POV

Κάνω μια γρήγορη βόλτα στα υπόλοιπα σταντ, όσο περιμένω την Καρολίνα να μιλήσει στον Μέι-Μέι, παρατηρώντας τα πάντα. Παρ' όλα αυτά έχω απίστευτη αγωνία. Είμαι σίγουρη βέβαια πως αρέσει και στον Μέισον και πως όλα θα πάνε καλά, όμως αργεί πολύ και έτσι δεν καταφέρνω να αντισταθώ και της στέλνω μήνυμα. 'Που είσαι;' Δεν λαμβάνω καμία απάντηση. Έτσι αποφασίζω πως αρκετά χαζολόγησα και είναι ώρα για δουλειά.

Η υπεύθυνη οργάνωσης των σταντ του Φεστιβάλ είναι φίλη της μητέρας μου και μου είχε υποσχεθεί να με βάλει να δουλέψω βοηθητικά σε κάποιο από τα σταντ. Πάλι καλά, γιατί με το ζόρι τα βγάζουμε πέρα οικονομικά με τη μαμά και δε θέλω να της ζητήσω πάλι χρήματα τώρα που σχεδόν ξέμεινα. Πηγαίνω στην τέντα κάτω από την οποία βρίσκεται η Μιράντα και το υπόλοιπο οργανωτικό της γκρουπ και τη βρίσκω να μελετά ένα ντοσιέ που 'χει στα χέρια της.

«Γεια σου Μιράντα!», τη χαιρετώ και εκείνη υψώνει το βλέμμα της και μου χαρίζει ένα εγκάρδιο χαμόγελο. Δε μπορώ να μη παρατηρήσω πόσο κομψά είναι ντυμένη για άλλη μια φορά και πόσο όμορφη και φρέσκια δείχνει παρά τα 43 της χρόνια.

«Γειά σου αγάπη μου», με χαιρετά με τη σειρά της και με φιλά σταυρωτά. Ήρθες πάνω στην ώρα. Με ειδοποίησαν από ένα σταντ ότι θα χρειαστούν βοήθεια για το υπόλοιπο του Φεστιβάλ», μου λέει κοιτάζοντας το ντοσιέ της.

«Όκει. Είμαι έτοιμη να πιάσω δουλειά», λέω. «Σε ποιο σταντ θες να πάω;»

«Χμμ... από ότι βλέπω εδώ, είναι το σταντ του τοπικού Πανεπιστημίου», μου λέει και νιώθω να τρομοκρατούμαι.

«Όχι, όχι! Δε μπορείς να με στείλεις σε αυτό το σταντ!», λέω παρακλητικά, αδυνατώντας να κρύψω την αγωνία μου. Δε θέλω να ξανά-δω τον εξυπνάκια φοιτητή που με γελοιοποίησε και με έκανε να δείχνω σαν κακομαθημένο παιδί.