Chasing number nine

Κεφάλαιο 14ο

Η εβδομάδα κυλάει γρήγορα. Η καθημερινότητά μου έχει αρχίσει να με κουράζει. Σχολείο, δουλειά προπόνηση ποδοσφαίρου. Το μόνο κομμάτι που εξακολουθεί να με κάνει να ανυπομονώ είναι η προπόνηση με τον Μέισον. Κατά τη διάρκεια του τρεξίματος καταφέραμε να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλο και όσο πιο πολύ τον γνώριζα τόσο πιο πολύ μου άρεσε. Αλλά δεν ήξερα πώς να του το δείξω και από την άλλη δεν ήθελα να ρισκάρω την όμορφη παρέα που κάναμε. Εξάλλου όσο η Δευτέρα πλησιάζει τόσο πιο πολύ αγχώνομαι για τα δοκιμαστικά του ποδοσφαίρου που έπονταν και τόσο πιο πολύ αμφιβάλλω πως ο κόουτς Πατάτας θα με διαλέξει γα αρχηγό, παρ’ όλο που ο Μέισον μου έλεγε πως ήταν σίγουρος πως θα με διάλεγε. Το ίδιο και η Κέλσι. Δεν ξέρω πως συμπέραναν κάτι τέτοιο από τη στιγμή που ο κόουτς Χόλιντεϊ τσουβάλι με ανεβάζει, τσουβάλι με κατεβάζει και συνέχεια μου φωνάζει. Βέβαια όλες μας λέει τσουβάλια –νομίζω πως είναι η αγαπημένη του λέξη-, οπότε δεν είμαι και σίγουρη τι συμπεράσματα πρέπει να βγάλω.

Έτσι και τώρα, που κανονίσαμε με την Λέσλι και την Κέλσι να πάμε στο εμπορικό για ψώνια μετά το σχολείο, όταν η Λέσλι περνά τα χέρια της πάνω στους ώμους και των δυο μας και μας λέει: «Έτοιμες για ψώνια τσουβάλια μου;», δε μπορούμε παρά να δυσανασχετήσουμε και οι δύο.

«Όχι κι εσύ Λέσλι! Τόσες φορές που με έχουν πει τσουβάλι αυτή τη βδομάδα στο τέλος θα πιστέψω πως είμαι στ' αλήθεια!», παραπονιέται η Κέλσι καθώς προχωρούμε προς το αμάξι της στο παρκινγκ.

«Εγώ το έχω πιστέψει ήδη. Ακούω τη φωνή του Πατάτα να μου φωνάζει στον ύπνο μου «Άντε τσουβάλι κουνήσου… Όχι όχι στουρνάρι από την άλλη! Πέσε κάτω και κάνε 20 κάμψεις!», συμπληρώνω με τη σειρά μου μιμούμενη τη φωνή του Πατάτα και κάνοντας τις φίλες μου να γελάσουν.

«Εντάξει, εντάξει, ξεχάστε όμως τώρα τον Χολιντεούκο, έχουμε δύο ραντεβού να προετοιμάσουμε!», λέει η Λέσλι με ενθουσιασμό.

« Μη μου το θυμίζεις γιατί θα πεθάνω από το άγχος μου. Επιτέλους θα βγω με τον Ρόρι, αλλά δεν έχω ιδέα που θα πάμε και τι θα βάλω!», στριγκλίζει η Κέλσι.

«Εγώ δεν έχω ραντεβού», απαντώ με τη σειρά μου, αλλά δε νομίζω πως έχει σημασία, καθώς τα κορίτσια δε συμμερίζονται την άποψή μου.

«Ναι, ό,τι πεις. Με ειρωνεύεται η Λέσλι. «Νομίζεις πως σε κάλεσε για να τον βοηθήσεις στο μπέιμπι σίτινγκ της μικρής του αδελφής;».

«Ε, όχι, απλά η Σκάιλιν ήθελε να με γνωρίσει»,  λέω με αβεβαιότητα.

«Ναι, σίγουρα το τετράχρονο καίγεται πάρα πολύ να γνωρίσει την αφεντιά σου. Θα θέλει να παίξετε κούκλες, έτσι συνομήλικες που είστε», με αποπαίρνει με τη σειρά της η Κέλσι και αρχίζουν να γελάνε με τη Λέσλι.