Chasing number nine

Κεφάλαιο 26ο

 

*Προσοχη!  Επειδή αυτό το κεφάλαιο ανέβηκε σε λιγότερο από 24 ώρες από το προηγούμενο, σιγουρευτείτε ότι έχετε διαβάσει και το προηγούμενο (25). Καλή ανάγνωση! :-* :) *

Καρολίνα POV

Η μέρα του χορού φτάνει τελικά και μόνο χαρούμενη δεν νιώθω. Φυσικά ο λόγος είναι πως, έτσι όπως τα κατάφερα, θα πάω με τον Ρόμπ. Υπέροχα! Νωρίς το απόγευμα αρχίζω σιγά σιγά να ετοιμάζομαι. Φοράω το φόρεμά μου και μένω για άλλη μια φορά να το χαζεύω στον καθρέφτη, μέχρι να αποφασίσω πως πρέπει να φτιάξω και τα μαλλιά μου. Αφήνω το μεγαλύτερο μέρος ίσιο, ως συνήθως, και σγουραίνω τις άκρες ώστε να καταλήγουν με έναν ελαφρύ κυματισμό στην πλάτη μου. Έπειτα παίρνω μια τούφα από μπροστά και αφού τη στριφογυρίσω γύρω από τον εαυτό της την στερεώνω στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου με μια όμορφη καρφίτσα για τα μαλλιά. Είναι κάτι απλό, αλλά δείχνει αρκετά όμορφο. Στη συνέχεια βάφομαι ελαφρά, λίγη σκιά στις αποχρώσεις του τιρκουάζ, ελάχιστο αιλάινερ, λίγη μάσκαρα και ένα πολύ ελαφρύ κραγιόν. Είπαμε, για μένα μιλάμε! Δεν θα γίνω και καμβάς ζωγραφικής! Τέλος ανοίγω το ντουλάπι με τα παπούτσια μου.

Θέλω να νιώθω άνετα και να μπορώ να χορέψω και να διασκεδάσω απόψε, παρ' ότι αμφιβάλω, εξαιτίας του Ρόμπ. Ποτέ μου δεν τα πήγαινα ιδιαίτερα καλά με τα τακούνια. Βέβαια υπάρχουν κάποια που είναι άνετα και μαλακά, αλλά κανένα από τα δικά μου δεν είναι έτσι, οπότε στο τέλος καταλήγω να φοράω τα μαύρα ολ σταρ μου κάτω από το φόρεμα. Ευτυχώς αυτό κρύβει τα παπούτσια μου από τα βλέμματα καθώς δεν απέχει από το πάτωμα πάνω από 2-3 εκατοστά. Και εξάλλου, ακόμα και με τακούνια δε θα δείχνω παρά νάνος δίπλα στον Ρόμπ. Θεέ μου και μόνο που το σκέφτομαι ότι θα 'ναι εδώ από λεπτό σε λεπτό μου χαλάει η διάθεση! Παρ' όλα αυτά βρίσκω γρήγορα την αυτοκυριαρχία μου. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως δε θα αφήσω κανέναν να καταστρέψει αυτή τη βραδιά μου, ούτε καν τον Ρόμπ.

Λίγο αργότερα το κουδούνι της εξώπορτάς χτυπάει. Έχω προειδοποιήσει τους πάντες να μην ανοίξουν την πόρτα και να μη βάλουν τον Ρόμπ μες στο σπίτι, πόσο μάλλον για να βγάλουμε αναμνηστική φωτογραφία. Όταν τους το ξεκαθάρισα στο πρωινό ο μπαμπάς και ο Φλέτσερ άρχισαν να γελάνε και να κάνουν πλάκα πως αυτό ήταν άδικο και έπρεπε να κάνουμε τον Ρόμπ μέλος της οικογένειας, αφού επρόκειτο να γίνει ο «κύριος Καρολίνος», όπως αστειεύτηκε ο Φλέτσερ για το υποτιθέμενο «αγόρι» μου, αλλά ο Ρόρι του είπε να σκάσει επιτέλους. Ο μπαμπάς και ο Φλετς δεν ήξεραν ότι δεν έτρεχε τίποτα ανάμεσα σε μένα και τον Ρόμπ, πόσο μάλλον για το περιστατικό στο πάρτι. Αν το ήξερε αυτό ο μπαμπάς θα με κλειδαμπάρωνε στο σπίτι και δε θα με άφηνε με τίποτε να πάω στο χορό μαζί του. Μόνο ο Ρόρι ήξερε και τα δύο γεγονότα, οπότε δεν ήταν καθόλου χαρούμενος με τα αστεία του Φλέτσερ. Όταν του είχα εκμυστηρευτεί το περιστατικό του πάρτι, μόνο που δεν είχε πάει να πλακώσει τον Ρόμπ στο ξύλο και ας ήταν πιο μικρόσωμος από κείνον. Με δυσκολία τον είχα ηρεμίσει και τον είχα πείσει να μην κάνει τίποτα.