Η ώρα που κανονίσαμε να με πάρει η Κέλσι για να πάμε στο πάρτι έρχεται γρήγορα. Δέκα λεπτά μετά τις εννέα, γιατί η φίλη μου ποτέ της δεν είναι στην ώρα της, ακούω την κόρνα από το μίνι κούπερ της έξω από το σπίτι.
Αρπάζω τη ζακέτα μου και ξεχύνομαι προς την πόρτα, φωνάζοντας στον μπαμπά μου στην κουζίνα: «Εγώ φεύγω στο πάρτι».
«Εντάξει, καλή διασκέδαση. Να γυρίσεις με τον αδελφό σου πριν τις δωδεκάμισι», απαντά η φωνή του πατέρα μου. Ο Φλέτσερ με την Πριγκίπισσα στην αγκαλιά του τρέχει ξοπίσω μου αναψοκοκκινισμένος από το σαλόνι.
«Λίνα φέρε και σε μένα μια μπίρα από το πάρτι, όταν γυρίσεις», μου ψιθυρίζει.
«Θα ‘θελες μικρέ!», του λέω και σκύβω να τον φιλήσω στο κεφάλι, αλλά εκείνος αποτραβιέται νευριασμένος.
«Δεν έχεις καθόλου πλάκα Καρολίνα», τον ακούω να μουρμουρίζει, καθώς γυρνάει πίσω στο σαλόνι με την Πριγκίπισσα να τρέχει στο κατόπι του.
«Γεια!», χαιρετάω της Κέλσι μπαίνοντας στη θέση του συνοδηγού.
«Ουάου! Το ήξερα πως θα σου πήγαινε, χοτ μάμα!», λέει η κολλητή μου κοιτάζοντας το στράπλες μπλουζάκι μου και αφήνει ένα σφύριγμα επιδοκιμασίας. Το βλέμμα μου ακολουθεί το δικό της στα ρούχα μου. Επέλεξα να φορέσω ένα στενό σκούρο μαύρο τζιν παντελόνι με μαύρα κοντά μποτάκια και ένα στενό μαύρο στράπλες μπλουζάκι με απαλό ύφασμα που πάνω στο μπούστο είχε μια λεπτή λωρίδα γυαλιστερές πούλιες σε μια βαθιά μοβ απόχρωση που με δυσκολία ξεχώριζε χρωματικά από το μαύρο χρώμα της υπόλοιπης μπλούζας. Δεν ήταν το είδος του ρούχου που είχα συνηθίσει να φοράω, καθώς ήταν ένα ρούχο αρκετά θηλυκό και ικανό να τραβήξει αρκετά βλέμματα και εγώ δεν ένιωθα ούτε αρκετά θηλυκή για να το υποστηρίξω, ούτε πολύ πρόθυμη να κάνω τα αγόρια να με προσέξουν. Η Κέλσι μου το είχε αγοράσει. Οφείλω να ομολογήσω πως η φίλη μου έχει ταλέντο να εντοπίζει ρούχα που θα ταίριαζαν στους άλλους και να αναδεικνύει τα καλύτερα στοιχεία της σιλουέτας τους. Όσες φορές είχε έρθει στο σπίτι μου λέγοντας ‘σου πήρα αυτό και είμαι σίγουρη πως θα σου πηγαίνει’ είχε πάντοτε δίκαιο. Βέβαια ότι με δυσκολία με κατάφερνε να φορέσω τα μισά από τα ρούχα που είχε τύχει να μου αγοράσει, ήταν άλλο θέμα, καθώς τα ρούχα που διάλεγε κάθε φορά έλεγαν δύο πράγματα «είμαι θηλυκό» και «αν δε με προσέξεις είσαι χαζός», χωρίς βέβαια να γίνονται προκλητικά, ή υπερβολικά.
YOU ARE READING
Chasing number nine
Teen FictionΠριν σας πω οτιδήποτε άλλο για μένα πρέπει να ξέρετε ένα πράγμα. Μιλάω πολύ και όταν λέμε πολύ εννοούμε κοριτσίστικα πολύ! Κι εκεί ίσως σταματούν οι ομοιότητες μου με ένα φυσιολογικό κορίτσι. [...] Είμαι η Καρολίνα, είμαι 16 ετών, παίζω ποδόσφαιρο...
