ခင်ပွန်းလောင်း၏ မာယာပရိယာယ်
အခန်း (၁၀)
" အန်ကယ်ဦးမင်းဓနဇုန် ပန်ပန့် လက် ရှင့်ပါးပေါ်ကို ရောက်ရတဲ့ အဖြစ်မျိုး မဖြစ်ချင်ရင်၊ပန်ပန့်လက်ကို ကိုင်ထားတဲ့ ရှင့်လက်ကို လွှတ်လိုက်ပါ "
နိုးလာတာနဲ့ ကားပေါ်ကနေဆင်းပြီး အိမ်ကို လမ်းလျှောက်ပြန်ဖို့... လုပ်နေသည့် သူမ က သူ့ကို တော်တော်လေးကို ဒေါသထွက်နေတာပင်။
" ကိုယ် လွှတ်ပေးမယ်။ဒါမယ့် မင်း ဒီတိုင်းတော့ ပြန်မသွားရဘူး။မင်းသော် ကားတစ်စီးနဲ့ ကိုယ်တို့ကို လာခေါ်နေတယ်။အဲ့ကားနဲ့မှ ပြန်ရမယ် "
ပန်ပန် သူအနားမှာ ရှိမနေချင်တော့ပေမယ့်...
သူက ကိုင်ထားတဲ့ ပန်ပန့် လက်ကိုလွှတ်ပေးမယ့်
အရိပ်အယောင် မမြင်ရတာမို့...
" ပန်ပန် ကိုမင်းသော် လာတဲ့ အထိ စောင့်မယ် "
ဆိုတော့မှ ပန်ပန့်လက်ကိုလွှတ်ပေးသည်။
ဒါတောင် အမြင်ကပ်စရာ လူကြီးက နိုးနိုးချင်း လူကို ဒေါသထွက်အောင် ပြောသေးသည်။သူပြောတာက....
" ကိုယ်နဲ့ မင်းက တစ်ညလုံး အတူရှိနေလို့ မြန်မြန် လက်ထပ်မှဖြစ်မယ်။မင်း အိမ်ကို လူကြီးစုံရာနဲ့ ကိုယ် ပြန်လိုက်ပို့ပေးမယ် " တဲ့လေ
မြန်မြန် လက်ထပ်ရအောင် ပန်ပန်နဲ့ လူကြီးကြားမှာ ကြီးမားတဲ့ အမှားယွင်းမှမရှိတာ။ဘာလို့ လက်ထပ်ရမှာလဲ။ပြီးတော့ အဘိုးကိုသာ မတတ်သာလွန်းလို့ လူကြီးနဲ့ လက်ထပ်ပါ့မယ်လို့ ပြောလိုက်ရတာ။တကယ်က ပန်ပန် လူကြီးကို လက်ထပ်ချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။အခုလို ဇွတ်တရွတ်ကြီး လုပ်ချလိုက်တာကြောင့် ပိုလို့တောင်မှ လက်မထပ်ချင်သေးတယ်။
အသက်အရွယ်နဲ့မလိုက်ဖက်လွန်းအောင် ကလိမ်
ညဏ်များသည့် လူကြီးကို လက်လည်းမထပ်ချင်သလို... ကြည့်လို့မရပါဘူး။
" ကိုယ်တို့ ကားနားကို ပြန်လျှောက်သွားပြီး စောင့်နေရအောင် "
သူ ပြောတော့လည်း သူမက စူပုတ်ပုတ် မျက်နှာလေးနဲ့ ကားနားကို ပြန်လျှောက်သွားလေသည်။
