ခင်ပွန်းလောင်း၏ မာယာပရိယာယ်
အခန်း (၁၇)
" ပန်ပန် ဘာလုပ်ပေးရအုံးမလဲ မေမေ "
" မရှိတော့ဘူး သမီး။အားလုံး ချက်ပြုတ်ပြီးပြီ၊သမီး သွားပြီး အနားယူတော့လေ။မနက်ကျရင် မေမေတို့ အစောကြီးထရမှာ။ဪ... သမီးအတွက် မေမေ အခန်းသီးသန့်မပြင်ခိုင်းထားဘူး။သားအခန်းမှာပဲ အိပ်လိုက်နော်။ရတယ်မလား သမီး "
" ရှင် ဟုတ် ရပါတယ် မေမေ "
လူကြီးအခန်းမို့ မအိပ်ချင်ဘူး၊မရဘူးလို့ ပြောရင်လည်း ကောင်းတာမျိုး မဟုတ်တော့... ရပါတယ်ပဲ ပြောရသည်။
" မေမေလည်း ခဏနေရင် အနားယူတော့မှာ။သမီးလည်း အပေါ်တက်တော့လေ "
" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ "
ပန်ပန် အပေါ်ကိုတက်သာလာတယ်။အိပ်ရမယ့်
အခန်းက လူကြီး၏အိပ်ခန်းမှာမို့.... ရင်တုန်နေမိတယ်။အဘိုးနာရေးရက်တုန်းက အိပ်ဖူးပေမယ့်လည်း အဲ့တုန်းက အိပ်ချင်တဲ့စိတ်ကြောင့်... စိတ်ထဲ ဘာမှ မတွေးနိုင်ခဲ့။အခုတော့ လူကြီး၏ အငွေ့အသက်တွေရှိနေတဲ့... အခန်းမှာ အိပ်ရာမှာက မပြောပြတတ်သည့် ခံစားချက်လေးများက
ရင်ထဲမှာ ဖြစ်တည်နေ၏။
" ကျွီး... "
အခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လိုက်တာနဲ့ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေတဲ့ အိပ်ခန်းလေးကို တွေ့ရသည်။အခန်းပိုင်ရှင်
လူကြီး က သူ့ပစ္စည်းတွေကို ထိကိုင်တာကို မကြိုက်မှာ ဆိုးတာကြောင့်... ပန်ပန် ဘာကိုမှ မထိကိုင်ဘဲ၊အိပ်ရာဆီကိုသာ တန်းလျှောက်သွားလိုက်သည်။
မနက်အာရုံဆွမ်းဟင်းအတွက် ဘုန်းကြီးအပါးတစ်ရာစာ ကြက်သားနှင့်အာလူးဟင်းကို ညဦးပိုင်းကတည်းက အပြီးချက်ထားရတာမို့... ပန်ပန်
တို့ ချက်ပြုတ်ပြီးချိန်သည် ညဆယ့်တစ်နာရီပင်ခွဲနေသည်။
ညဘက် စောစောအိပ်တတ်သည့် ပန်ပန့်အဖို့
ညဆယ့်တစ်နာရီခွဲဆိုတာက အတော်ကို နောက်ကျတဲ့ အိပ်ချိန်ပင်။
မနက်လေးနာရီခွဲထနိုင်ဖို့ လေးလံနေတဲ့ မျက်ခွံတွေနှင့်အတူ အိပ်ရာထက်မှာ လှဲအိပ်လိုက်သည်။
မွေ့ယာထူထူအိအိလေးက ပန်ပန့်ကိုသက်သောင့်သက်သာ ရှိစေသည်။
