Vida Nova

7.Bölüm

Bölüm Şarkısı: Şanışer w/EmreAydın Kuytu Köşelerde

Selamlarr

Nasılsınızz?

-----------------------

"Hani nasıl biliyor musun, yetişmek için canınını dişine taktığın koşuşturduğun yere varmışsın da orda seni beklemiyorlarmış, orda sana yer yokmuş hisi. Hani ucu ucuna kaçırılmış her şeyin arkasında bıraktığı o kekremsi his. Bilirsin bazı sızılar eti değil, ruhu acıtır."

Ateş gibi hissediyordum kendimi, dokunduğum herkese zarar veriyordum. İsteyerek yaptığım bir şey değildi belki ama engel olabilirdim belki diye düşünmekten alıkoyamıyordum kendimi. Bilge teyze beni evlerine çağırdığında kabul etmek zorunda değildim, kendim sorumluluk alarak kardeşimle buraya gelmiştim ve başkalarına yük olmak zorunda değildik.

Uyandığımdan beri yattığım yerden kalkmadan beynimin içerisinde dolaşan düşüncelere de engel olamıyordum. Başımı hafifçe yana çevirerek yatağında uyuyan Erva'yı gördüğümde gülümsedim. Dayanma sebebimdi Erva. Yattığım yerden doğruldum ve sessizce kalktım. Yatağı ses çıkarmamaya özen göstererek toparladığımda odadan çıktım.

Kaldığımız odanın karşısında bulunan banyoya girdiğimde ardımdan kapıyı kapatıp aynaya baktım. Kötü bir görüntüyle karşılaşacağımı biliyordum ama böylesini beklemiyordum. Şişmiş ve kızarmış gözlerim ağladığımı açıkça ortaya çıkartırken mor göz altlarım da yorgunluğumu belli etmekten çekinmiyordu. Yorgunluğum belki fiziksel değildi ama fiziksel olsa daha az zarar alacağıma emindim.

Aynadan bakışlarımı çektiğimde lavaboya doğru eğildim ve suyu açarak yüzümü yıkadım. İşlerimi bitirip banyodan çıktığımda koridorda Barlas'ı görmüştüm odasından çıkarken. Üzerinde göz gezdirdiğimde düz bir siyah tişörtün bile onda nasıl bu kadar güzel durduğuna anlam verememiştim. Bakışlarımız kesiştiğinde duraksamadan bana doğru yürümeye devam etti.

''Günaydın.'' Dedim gözlerimi kahvelerinden ayırmadan. Gözlerime kaşlarını çatarak bakması benim düşündüğüm şeyi düşündüğünü belli ederken ''Günaydın.'' dedi. ''Ağrın var mı?'' Başımı iki yana sallarken ''Hayır, yok.'' dedim. Üstümdeki ağırlığı saymazsak ağrım yoktu. ''Ben Erva'yı uyandırırım sen in aşağıya.'' Dediğini onaylayarak aşağı indiğimde kimsenin dün hakkında konuşmamasını dilemiştim.

Bilge teyzeye nasıl bir açıklama yapacaktım bilmiyordum, yaşadıklarımı biliyordu ama onların güvenliğini bozacak bir şey olabileceğinden haberi yoktu ve bu düşünce bile beni daraltırken yaşanırsa ne olacağını düşünemiyordum bile. Nefesimi düzene soktuktan sonra mutfağa girdim ve kahvaltıyı hazırlayan Bilge teyzeyle Berfu ablayı gördüm. ''Günaydın.'' Dedim sesimi neşeli çıkartmaya çalışırken, başarılı olmuş muydum bilmiyordum.

Sesimi duyunca sohbetlerine ara verdiler ve bana doğru döndürdüler bakışlarını. ''Günaydın kuzum.'' Bilge teyze bana doğru geldiğinde kollarını vücuduma sarmıştı. Şaşkınlığımı attıktan sonra ben de sarılışına karşılık vermiştim. Alışmak istemediğim bu huzur içime işlerken Bilge teyze benden ayrıldı. ''Geç otur bakalım.'' Beni sandalyeye yöneltirken ''Yardım etseydim.'' dedim.

''Hazırladık zaten ablacım, geç sen.'' Berfu ablanın dediği üzerine bir şey demezken bakışlarımı masaya çevirdim. Dediği gibi çaylar dışında her şey hazırdı. Koşma sesi duyduğumda gelenin Erva olduğunu anlamıştım. ''Abla!'' Yüksek çıkan sesi kendisinden önce gelirken gülmemeden edememiştim. ''Mutfağa gel.'' Diye karşılık verdiğimde çok zaman geçmeden mutfağa girmişti. Hızla kucağıma oturduğunda elime dikkat ederek kucağımda düzelttim oturuşunu. ''Koşmaman konusunda anlaştığımızı düşünüyordum.'' Dediğimde bakışlarını kaçırmıştı. ''Koşmadım ki.'' Dediğinde daha fazla uzatmadan saçlarını öptüm.