Vida Nova

31. Bölüm

•Merhaba canlarım..
•Bölüme geçmeden sizlerden özür dilemek istiyorum; çirkin siyaset dili, üçüncü defa girdiğim yks sınavı derken bölüm yazacak gücü kendimde bulamadığım için. Bir şekilde kendimi siyasetin gelip geçici bizlerin ise kalıcı olduğuna inandırdım, sınav için ise geçti bitti. Bundan sonra haftada en az 2 bölüm olmak üzere sizlerle olacağım..
•Hala bekleyenler varsa size çok teşekkür ederim🤍
•Hepinize keyifli okumalar, yorum yapmayı ve yıldız bırakmayı unutmayalım..🫶🏻

Medya, Aşkın Nur Yengi-Yalancı Bahar
——————

Duyduğum şey tüm algılarımın kapanmasına sebep olurken Yılmaz amca açısından günahımın ne olduğunu düşünmüştüm.

Baba sıcaklığının eksikliği ile büyümek benim günahım mıydı? Öyleyse en büyük günahı ben işlemiştim.

"Abla." Bana seslenen kardeşime döndüğümde oturma odasının kapısında donmuş olan bakışlarım da odağını değiştirmiş oldu. "Neden durduk ki?"

"Hazır mısınız?" Yüksek sesiyle odadan çıkan Barlas büyük ihtimalle bizim odanın önünde olduğumuzu bilmiyordu çünkü bizi gördüğünde yükselen sesi alçalmıştı. "Hazırmışsınız."

Gözünü gözümden ayırmazken duyup duymadığımı anlamaya çalışıyor olmalıydı. Duymuştum ama bunu ona belli etmeyecektim.

"Hazırız." dedim gülümseyerek. Bakışları gülümsememe kaydığında samimiyetini sorguladığına emindim.

Erva, elimi bırakıp Barlas abisinin eline ilerlerken, "Sürpriz varmış." dedi heyecanla.

Barlas'ın duyup duymadığımı anlamaya çalışan bakışları birkaç saniye daha gözlerimde oyalandıktan sonra Erva'ya döndü gülümseyerek. "Evet, küçük hanım. Heyecanlı mısın?"

"Çok!" Erva'nın harfleri uzatarak heyecanını belli etmesine gülümsedikten sonra tekrar bana dönmüştü.

"Bana niye öyle bakıyorsun ki?" diye sordum masumca. Ciddi çıkmayan ses tonuma karşılık, "Hiç." diyerek cevap vermişti. Babasının aramızda sorun olmasına vesile olmayacaktım.

"Gidelim hadi!" Erva, Barlas'ın elini çekiştirmeye başladığında Barlas pes ederek kapıya doğru ilerlemişti. Ben de arkalarından onları takip ettiğimde kışın bir türlü gidemediğini açıkça yansıtan havaya karşılık montlarımızı da giymiştik. Aydın'ın soğuğu çok değildi fakat yine de üşütüyordu.

En sonunda arabaya yerleştiğimizde Barlas vakit kaybetmeden arabayı çalıştırmıştı.

"Kiminle tanışacağım?" Minik kardeşimin meraklı çıkan sesiyle Barlas'ın onay bekleyen bakışları bana dönmüştü. Onu başım ile onayladıktan sonra dikiz aynasından Erva'ya baktı. "Kiraz ile."

Erva'nın tepkisini görebilmek için ben de dikiz aynasından kardeşime baktığımda yuvalarından çıkacakmış gibi büyüyen göz bebekleriyle karşılaşmıştım. Bu beni güldürürken Barlas da benden çok farklı değildi.

"Kiraz mı?" diye sordu Erva. "Tanıştığım kişiyi yiyecek miyim?" Sorusu üzerine gülümsemem kahkahaya dönüştüğünde kardeşimi yeme isteği ile dolmuştum.