Vida Nova

23.Bölüm

Herkese selam..

Keyifli okumalar hepinize🧚🏻‍♀️

————-

Etraftaki rahatsız edici sessizlik, babamla paylaştığımız sessizliğe eşlik ederken ne diyeceğimi bilemez bir halde kalmıştım.

Bana neden çiçek gönderdiğini sorgularken bugün ne sebeple böyle davrandığını oldukça merak ediyordum.

Babamla konuşmak bile beni tedirgin ederken bu sohbetin bir an evvel bitmesini umuyordum.

"Kızım." Uzun süreli sessizliğimizi bozan taraf babam olurken ben hala sessizdim.

İçimdeki baba sevgisinden mahrum kalmış küçük kızın umutları kırılsın istemiyordum. O küçük kız karşısında gördüğü babasının gerçekten de değiştiğine inanmak istiyordu.

"Bir şey demeyecek misin?"

Başımı iki yana sallarken, "Sana inanmıyorum." dedim.

Gözlerinin kısıldığını gördüğümde yüz ifadesini çözümlemeye çalışmıştım ama hiç renk vermiyordu ve ben ne hissettiğini anlayamıyordum.

"Sana bunu hissettirdiğim için özür dilerim, kızım." Özrünün benim için hiçbir şey ifade etmediğini bakışlarımdan anlamış olacak ki elini alnına atarak kaşımaya başlamıştı. Bakışlarından ne hissettiğini çözemesem de vücut dilinden stres içinde olduğunu anlamıştım.

Bu konuşmayı daha fazla uzatmak istemediğim için yanından gidecekken kolumdan tutulmam ile duraksamam bir olmuştu. Homurdanarak babama döndüğümde, "Lütfen." dedim çaresizce. "Ne istiyorsun benden? Yetmedi mi?"

"Sizi geri kazanmak istiyorum."

Ağzımdan çıkan histerik kahkahayı tutamadığımda kolumu sertçe geri çekmiştim. "Asıl niyetinin ne olduğunu söylemeyeceksen ben gidiyorum."

Sıkıldığım ses tonumdan açıkça belli olurken babamın peşimi bırakmaya niyetinin olmadığının farkındaydım. Bakışlarımı tekrardan uzayan sokakta gezdirdiğimde Barlas'ın gelmesini umut etmiştim fakat şanssız kişiliğim kendini göstermişti ve sokakta kuş bile uçmuyordu.

"Benim paraya ihtiyacım var." Babam sonunda ağzındaki baklayı çıkarttığında duyduklarım karşısında şaşkınlıkla dudaklarım aralanmıştı. "Para mı?"

Aradığı paranın bende nasıl olabileceğini düşündüğünü bilmiyordum. "Ben ne yapabilirim?" Sorduğum soru yardım etmekten ziyade neden bana geldiğini anlamaya yönelikti.

"Bulursun sen birilerinden." Yaptığı ima beni rahatsız etmişti.

"Kime borcun var?" diye sordum ruhsuzca.

"Fatih'e." Duyduğum isim ürpermemi sağlarken babamın neden o adama borcu olduğunu anlamamıştım.

Bakışlarımdan sorguladığımı anladığında kendince açıklama gereği hissetmiş olacak ki, "Sen evlenmeyince." demişti ama devam etmesine gerek kalmamıştı çünkü ben anlamıştım ve anladığım şeyden nefret etmiştim.

Duyduğum şey ile gözlerim büyürken şaşkınlıktan dilim adeta lal olmuştu.

"Sen." diyebildim sesim titrerken. "Beni.." Cümlemi devam ettirmeye gücüm adeta yetmiyordu.