Vida Nova

24.Bölüm

Herkese selam🫶🏻

Keyifli okumalar hepinize..

Medya, Kahraman Deniz- Garezi Var
—————

"Direndim, yenildim ama kaybettim diyemem."

2 yıl önce

"İşlem tamam mı?" diye sordu saçlarına ak düşmüş adam. Bu iş için uzun zamandır plan yapıyorlardı ve aksamasını istemiyordu.

"Evet abi." dedi konuştuğu kişiye nazaran genç olan kişi. "Yarın öğlen halledecek bizim çocuklar."

"Güvenilir çocuklar mı?" Yaşlı adamın sorduğu soru ile keyifle gülümsedi genç çocuk. Gülümsemesi tehlikeli bir gülümsemeydi.

"Sen bana bırak abi."

Yaşlı adam da benzer bir keyifle gülümsediğinde arkasına rahatlıkla yaslandı ve keyifle yarının gelmesini bekledi.

Afra'dan

Gözlerimdeki ağırlık, üzerime katlanılmaz bir acı yüklerken zorlanarak da olsa gözlerimi açmayı başarabilmiştim.

Kendime gelmek için birkaç defa kırpıştırdığım göz kapaklarımın ardından bana yaklaşan bir silüet görmüştüm.

"Afra, uyandın." Uyandığım için mutlu olduğu sesinden okunan Barlas yanıma geldiğinde bakışlarımı zorlukla ona çevirdim. O kadar yorgundum ki konuşmaya bile halim yoktu. Gözlerimi bile zorlu uğraşlar sonucunda açık tutabiliyordum.

Barlas yatağımın köşesine oturduğunda bir elini yanağıma doğru koydu. Elinin verdiği sıcaklık ile yüzüm benden bağımsız eline doğru yaslandığında yanağımdaki baş parmağı ile yanağımı okşamaya başlamıştı. "Çok şükür." diye mırıldandı oldukça kısık sesi ile.

Ne kadardır uyuyordum da Barlas bu kadar meraklanmış ve endişelenmişti bilmiyordum.

Hastaneye gelmeden önceki yaşadıklarım bir bir aklıma düştüğünde üzerimdeki fiziksel ağırlığın üstüne bir de ruhsal eklenmişti.

"Konuş benimle kurban olduğum." Barlas'ın yalvarır gibi çıkan sesine rağmen sessizliğimi korumaya devam etmiştim.

Yüzümü yanağımdaki elinden kaldırdığımda yatakta kenara kayarak ona da yer açmıştım. Ne yaptığımı anlayan Barlas kararsızca bana bakarken masum bakışlarıma kıyamayıp yanıma yatmıştı. Hemen göğsündeki yerini aldığımda hissettiğim sıcaklar yeniden gözlerimi doldurmuştu.

"Afra'm." dedi sevgisini iliklerime kadar hissettiren sesiyle. "Ben hiçbir şey yapamıyorum, lütfen ağlama." O kadar çaresiz çıkmıştı ki sesi ona böyle hissettirdiğim için kendimi çok kötü hissetmiştim.

Kafamı iki yana salladım. "Yanımdasın." dedim yalnızca.

"Her zaman." dedi sessizce. "Her zaman yanındayım."

Ona yanımda olmasının bile yeterli olduğunu anlatmak istemiştim ve her zamanki gibi beni anlamıştı.

"Ağrıyan bir yerin var mı yavrum?" Barlas'ın sorusunu başımı iki yana sallayarak yanıtlamayı seçmiştim.

Geçen süre içerisinde ben Barlas'ın göğsünde sesimi çıkartmadan yatıyorken Barlas ise sessizliğime ortak olarak saçlarımla usul usul oynuyordu.

O kadar duygusuz ve ruhsuz hissediyordum ki bakışlarım tek bir noktaya odaklıydı ve normal zamanda olsak hemen mayışacağım pozisyonda bile öylece bakmaya devam ediyordum.