ɪɴᴅɪꜱᴘᴜᴛᴀʙʟᴇ ᴅɪꜰꜰᴇʀᴇɴᴄᴇ || ʙᴀᴋᴜɢᴏᴜ x ᴏᴄ, ᴛᴏᴅᴏʀᴏᴋɪ x ᴏᴄ

06 - Wspólnie spędzony czas

Siedzenie nad książkami do późna stało się dla Ayame zwyczajem. Nauczyciele wymagali od jej klasy wiele teorii, dlatego dziewczyna uczyła się na pamięć, nie rozumiejąc niektórych pojęć. Nawet nauka z Hitoshiʼm w szkolnej bibliotece niezbyt jej pomogła. Chłopak starał się ze wszystkich sił, aby jej wytłumaczyć niektóre pojęcia z fizyki czy chemii, ale niestety Tanaka nie potrafiła zbyt wiele zapamiętać. W myślach wiele razy przeklinała nauczycieli, ale wiedziała, że musi sama nad tym posiedzieć i zrozumieć.

— Tato... Pomożesz mi, proszę? — zapytała załamana, trzymając przy uchu telefon.

— Z czym?

— Fizyka i chemia...

— Mhm... Zaraz będę, daj mi parę minut.

— Dziękuję! — krzyknęła uradowana i rozłączyła się.

Dziewczyna zaczęła nucić pod nosem piosenkę. Nie znała zagranicznych słów, ale mimo to starała się je śpiewać. Pochłonięta muzyką, która rozbrzmiewała w jej głowie, Ayame postanowiła założyć na uszy słuchawki i puścić wybrany teledysk. Uśmiechnęła się na widok męskich twarzy. Byli to młodzi idole o przeróżnych indywidualnościach, dopasowanych do muzycznej pasji. Licealistka odkryła ich stosunkowo niedawno, ale zaraz zwróciła uwagę na ich styl, a przede wszystkim frajdę, którą dawały im gra i śpiew.

Pochłonięta nuceniem piosenki Tanaka została wyrwana z transu, gdy poczuła dużą dłoń na ramieniu. Dziewczyna gwałtownie wstała z krzesła i obróciła się w stronę gościa jej akademickiego pokoju. Zamrugała parę razy, obserwując znajomego chłopaka.

— B-Bakugou! — krzyknęła i spojrzała w bok. Dopiero wtedy zauważyła w swoim zeszycie narysowane serduszka z inicjałami „BK". Czym prędzej dopadła do notesu i zamknęła go, aby przypadkiem blondyn nie ujrzał zawstydzających rysunków. Nawet nie pamięta, by je szkicowała... Musiała robić to nieumyślnie.

— A ty co odpierdalasz? — zapytał wprost. — Eraserhead kazał mi tu przyjść i ci pomóc z fizyką czy tam chemią. Już nie pamiętam.

— J-Jak to?

— Podobno się spieszył — mruknął i podrapał się z tyłu głowy. — Powiedział, że jeżeli ci pomogę, to zmniejszy mi czas trwania szlabanu. Wariat by się tylko nie zgodził.

Policzka Ayame nabrały koloru rumianego. Nie chciała przed chłopakiem pokazać swojej niewiedzy, a tym bardziej trudności z nauką. Dlaczego Eraserhead wybrał akurat jego? Spośród wszystkich uczniów... akurat jego.

— Jestem dobry — powiedział Katsuki i rozejrzał się po pokoju. Niestety nie było nigdzie drugiego krzesła. — Dobra, siadaj. Bierz się do roboty.

Po wykonaniu jego polecenia, Tanaka otworzyła zeszyt na jednej z „bezpiecznych" stron. Żadnych serduszek, inicjałów czy innych rysunków. Gdy wzięła długopis do ręki, wzięła głęboki oddech. W tym samym momencie Bakugou pochylił się nad nią, ułożył lewą dłoń na blacie biurka, a drugą na oparciu krzesła. Dzięki temu mógł w miarę wygodnie pomagać dziewczynie z nauką.

Ayame przełknęła ślinę. Za wszelką cenę chciała się skupić na pojęciach, ale chłopak stał zbyt blisko, przez co skupiała się, aby nie pokazać swojego stresu.

— P-Przejdziemy na łóżko? — zapytała poważnie. Dopiero zdziwiony wzrok Bakugou uświadomił ją, co tak właściwie powiedziała. — Nie, nie, nie! To nie tak! — krzyknęła, machając rękami. — P-Pouczyć się!

Tanaka dostrzegła lekko uniesiony prawy kącik ust Bakugou. Odwróciła więc wzrok w bok, po czym przeniosła się na wybrane miejsce.

— N-Nie potrzebuję tak bardzo zapisywać pojęć w zeszycie... — Zaczęła się tłumaczyć. — Możemy wspólnie usiąść na łóżku i... i będzie ci wygodnie... — wydukała, chowając twarz za długimi włosami. — Nie będziesz musiał stać...