Asker&öğretmen
Ağrı'da görev yapan Dilhan Hande, sınıf öğretmenidir. Öğrencisinin elinde gördüğü dergiyi inceleyip şüphelendiğinde polis olan babasına haber verir. Askerler dergiyi bulmak için okula geldiğinde, işler çok farklı yollara sapar.
❝Bu be...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
32.Bölüm: ❝Yekpâre❞
Kendimi karne alacakmış kadar heyecanlı hissediyordum. Karneleri kolumun altına sıkıştırmış sınıfa yürüyordum. Kahvemden bir yudum içerek kapıyı açtım. Öğrencilere bakıp gülümsedim ve karneleri ve kupayı masanın üzerine bıraktım. Ellerimi birbirine çarpıp tabiri caizse otuz iki diş sırıttım. Her öğrencinin heyecanını gördüğümde "Bende çok heyecanlıyım," deyip onların kıkırtılarını duydum. Sırayla onları yanıma çağırıp karnelerini ve hediyelerini verdim, sarılıp fotoğrafımızı çektim. Herkes masasına oturduğunda hatıra olması için topluca fotoğraflarını çektim. Çıkış saati yaklaştığında törenin ardından onları ailelerine teslim edip öğretmenler odasına döndüm. Eşyalarımı toplarken annemin aramasını yanıtladım. "Efendim anneciğim?"
"Nasılsın, nasıl geçti günün?"
"Çok iyiyim. Günüm güzel geçti. Çok heyecanlıyım, dağıttığım ilk karnem!"
"Biliyorum," deyip güldü. "Daha çok karne dağıtırsın inşallah."
"İnşallah," dedim. "Günün güzel geçecek öyle hissediyorum," dediğinde ellerimi hareketsiz bıraktım. "Her kararında yanında olduğumuzu bil kızım. İstediğin her şeyi yap, önünü arkasını düşünme."
"Neden böyle konuşuyorsun?" diye sordum.
"İçimden geldi, bir nedeni yok. Görüşürüz kızım."
"Görüşürüz anne." Kısa bir an durup annemin söylediklerini düşündüm. Sanırım bir şey olacaktı ve daha öncesinde beni rahatlatmak istemişti. Düşünmeye ara verip eşyalarımı topladım ve taksi çağırdım. Aklım Gökbaran'daydı. Dün benim evimde kalmıştı, kısa bir film izleyip yatağa dönmüştük. Ona görevde ne yaptığını sormuştum ve o da uzun uzun anlatmıştı. İlk tanışmamızdan konu açıldığında ise bir itirafta bulunmuştu. Profil fotoğraflarını bana beğendirmek için sürekli değiştirdiğini söylemişti. Bu hareketi hoşuma gitmişti. Sabah onu uyandırmaya kıyamayıp o uyurken evden çıkmıştım. Bu saate kadar ne aramış ne de mesaj atmıştı. Onu merak ediyordum. İki hafta okula gelmeyecektim. Gökbaran'la bol bol vakit geçireceğimi düşünüyordum. Bu ikimizi de mutlu edecekti.
Taksiye binip marketin önünde indim ve evin birkaç eksiğini aldım. Eve doğru yürümeye başladım. Aklıma en son taksiden indiğimde yaşananlar geldiğindehafifçe ürpersem de kendimi toparladım. Polis o aile hakkında soruşturmabaşlatmıştı, beni işin içine bulaştırmadan bu sorunu halletmişlerdi. Apartmanın kapısını omzumla açıp merdivenleri çıkmaya başladım. Önce anahtarımı çıkardım ama Gökbaran'ın evde olduğunu anımsayıp onun kapıyı açmasını istedim. Kapıya üç kere vurduğumda kapının arkasından sesler yükseldi. Kapıyı açtığında gülümseyerek bana baktı ve "Hoş geldin," dedi.
