Siyah Ay ve Beyaz Bulutlar (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 9: MUCİZE

GEÇMİŞ

Kız yine aynı yerdeydi. Merdiven basamaklarının soğuk zeminine oturmuş, sırtını duvara yaslamıştı. Yaklaşık bir saat önce yeni bir deneyden çıkmıştı. Bu yüzden kendini bitkin hissediyordu. Olanların kendisini neden bu kadar yorduğunu henüz anlayamamıştı.

Ilgaz'ı en son birbirleriyle eşleştiklerinde görmüştü. Oğlan ona buraya gelmesini söylemişti ama biraz geç kalmıştı Peri. Çünkü onu Ilgaz olmadan bir kez daha test etmek istemişlerdi. Duygularında belli bir değişim olduğu kesindi. Şimdilik yaşadığı iki duyguyu da oldukça yoğun ve gerçek bir şekilde hissetmişti. Korku ve endişe... İlk kez kendi başına o koca odada bulunduğu için de olabilirdi bu. Asıl önemli olan eski yaşantısını düşündüğünde oluşacak duygularıydı. Ve şu ana kadar olabildiğince bundan kaçınmıştı.

Odanın aydınlandığını fark etti genç kız. Omzunun üzerinden gizli kapıya doğru çevirdi gözlerini. Sonunda Ilgaz gelmişti. Oturduğu yerden kalkarak oğlanı daha iyi görebilmek adına bir iki adım öne çıktı. Ilgaz kapıyı tamamen kapattığında ortam tekrar eski karanlığına geri döndü. Onun da üzerinde kızınkine benzer beyaz bir hastane önlüğü vardı. "Bir sorun mu çıktı?" diye sordu Peri. Normal şartlarda Ilgaz asla geç kalmazdı.

Ilgaz adımlarını tam Peri'nin önünde durdurup gözlerini sevdiği kıza dikti. Kendinden çok onun iyi olup olmadığını merak ediyordu. Sanki hâlâ o günkü çığlıkları kulaklarındaydı. "Başımda beklediler bir süre. Odadan çıkamadım." Peri içinde tuttuğu sıkıntılı nefesi dudaklarından serbest bıraktı. Ona bir şey olmasından endişelenmişti ama neyse ki Ilgaz gayet iyi görünüyordu.

"Beni tekrar aldılar. Ne için olduğunu bilmiyorum. Kan verdim sadece." Ilgaz ilgiyle kızı dinledi. Başından beri bu olayın onlar için kötü sonuçlar doğuracağını tahmin ediyordu ama şu an için eli kolu bağlıydı ve biraz beklemeyi seçmişti. Sonuçta bu iyileştirme işlemini yapanlar kendileri için yapıyorlardı. Mutlaka bir çıkarları olmalıydı.

Ilgaz neden Peri'den kan aldıklarını düşünürken kız ona bir adım daha yaklaşmıştı. "Sen nasıl hissediyorsun? Bir farklılık var mı?" Oğlan kafasındaki soru işaretlerini bir kenara atarak bu soruyu düşündü. O andan beri anormal bir şey fark etmemişti ve duygularını kolaylıkla yönetebiliyordu. Bazen o da Peri gibi bunun bir mucizeden ibaret olmasını diliyordu. Keşke öyle olsaydı.

"Bence işe yaradı." dedi kısaca Ilgaz. Sesi tekdüzeydi. Kafası oldukça karışıktı çünkü. "Bu harika bir şey değil mi?" dedi Peri ışıltılı gözleriyle. Aslında o da bu olayın bu kadar basit bir şey olmadığını biliyordu ama bütün sorunlardan bu şekilde kurtulmayı seçmişti. Sadece göz ardı etmek istiyordu. Ilgaz ise olayların üstüne gitmek ve bunlardan sonsuza dek kurtulmak için çabalıyordu. İkisinin anlaşamadığı nokta burasıydı.

Kız yavaşça elini kaldırdı. O güzel mavi ışıltıları tekrar görmek istiyordu. Beklentiyle Ilgaz'a dikti gözlerini. Oğlan birkaç saniye Peri'nin ne yapmaya çalıştığını anlamak için öylece bekledi. Ama hemen sonrasında sağ eli kızın havadaki parmaklarına doğru uzandı. Peri elini hareket ettirerek parmaklarını tam ortada kenetledi. Odanın duvarları anında mavi ışıltılarla aydınlandı. İkisi de şaşkın bakışlarla birbirlerini izlediler. "Neden bu kadar güzel?" dedi Ilgaz kısık çıkan sesiyle. Peri hiçbir cevap vermeden parmakları üzerine çıkarak alınlarını birleştirdi. "Peki bu soğukluk normal mi?" diye sordu aradan biraz zaman geçtiğinde.

Ilgaz daha yeni fark edebilmiş gibi kısılmış gözlerini iyice kapattı ve aralarındaki bu hisse odaklanmaya çalıştı. Soğuktu ama aynı zamanda ayık tutuyordu. Ve garip olmasına rağmen iyi hissettiriyordu. Oğlan gözlerini biraz aralayarak karşısındaki güzelliğe baktı. Gözleri kapanmış huzurlu bir ifadeyle öylece duruyordu. Mavilikler yüzündeki damarlarda süzülüyor gibi görünüyordu. Birleşik olmayan elini kızın yüzüne yaklaştırdı yavaşça. İşaret parmağını yanağına bastırdı. Mavilikler hemen parmağının bulunduğu yere hücum etmişti. "Vay canına." dedi şaşkınlıkla Ilgaz. Bu durumdan korkması mı gerekiyordu? Bu kadar büyüleyici bir şeyden korkabilir miydi?