Kwijt, voor altijd?

3. ''Een klein beetje geluk voor jou''

Een nieuw schilder canvas voor me. Dit keer een stuk kleiner dan de vorige, waar ik overigens ook nog mee bezig ben. Deze die ik nu ga maken is speciaal voor Jiska, mijn grote zus. Dat gesprek van gister deed me goed. Het voelde alsof we weer tieners waren, onze ruzie persé van onze ouders uit moesten praten en geen één wilde eigenlijk ''sorry'' zeggen. Dit keer wilden we juist ''sorry'' zeggen.

Ik wil nog steeds sorry tegen haar zeggen, dat voelt als een plicht voor mezelf. Maar ik weet hoe Jiska is. Ze is meer van daden dan woorden. Vandaar dat ik vandaag ook iets voor haar maak. Niet dat dat meteen alles zou oplossen, maar ik weet dat het in haar ogen goed zal zitten. Wat in haar ogen eigenlijk gister al goed zat. Ik heb haar beloofd dat ik vanmiddag haar zou helpen met het opruimen van haar kamer. Die belofte zal ik niet verbreken.

Ik smijt met gele verfstrepen over het doek. De kleur die geassocieerd wordt met vreugde, geluk, verstand en energie. Precies wat Jiska nu wel even nodig heeft. Ik maak de lijnen zo, dat er een silhouet van een olifant zichtbaar is. Haar lievelingsdier, die overigens net zoals de kleur geel voor geluk staat. Dat stukje geluk gun ik haar heel erg. Misschien wel het meeste.

Om de olifant heen maak ik gouden details. Ik heb haar weleens horen zeggen dat ze in haar nieuwe huis alleen maar gouden accessoires wil. Misschien dat ze hem wel zo mooi vindt dat ze hem meeneemt. Ik hoop dat ze snel haar eigen plekje vindt. Dat is het beste voor haar, ook al zal ik haar enorm missen hier in huis.

Het schilderij is zo goed als af. Ik heb me even erg geconcentreerd op de details. In mijn ogen moet alles tot op de puntjes kloppen. Het moet perfect zijn, want het gaat naar een belangrijk persoon. Onder aan het schilderij zet ik een berichtje neer. Zo klein, dat je het alleen zal lezen als je er recht voor staat. ''Een klein beetje geluk voor jou. Hou van je Jis'' Ik meen het oprecht. Ik laat het canvas met de goede kant naar de muur drogen. Mocht er wel iemand binnen lopen en mocht diegene nou net jiska zijn, dan zou ze het in ieder geval nog niet zien.''

''Heey Jis'' Ik kom haar kamer binnen zonder te kloppen. Haar deur stond al op een kier, dus dat vindt ze vast niet erg. ''Hey Miel'' Ze ziet er al beter uit dan gister en die dagen daarvoor. ''Hoe is ie?'' vraag ik terwijl ik een vuilniszak van de rol afscheur en hem openwaai. ''Beter'' Ze lacht, waardoor haar kuiltjes in haar wangen zichtbaar worden. ''Met jou?'' ''En je geheime kunstwerken die de buitenwereld niet mogen betreden.'' Plaagt ze me. Ik kijk haar semi boos aan, maar kan mijn glimlach niet onderdrukken.

''Ik zag dus dat er binnenkort een tentoonstelling is, waarbij het beste kunstwerk een prijs wint.'' ''En die prijs is...'' ''Nee'' Ik kap haar af. ''Dat wil ik niet.'' Ik breng het niet op een vervelende toon. Ik zie dat Jiska aan het nadenken is, alsof ze me niet eens heeft gehoord. Ik negeer het en besluit om een rondje door haar kamer te maken met de vuilniszak in mijn hand. Ondertussen gooi ik alle propjes papier, lege flesje zonder statiegeld en andere troep in de vuilniszak. Inclusief mijn gedachtes over die tentoonstelling. Ik hoop de hare ook.

Het is niet dat ik niet durf mee te doen. Je schilderij zou helemaal tot in detail moeten worden omschreven. Waarom ik voor dit heb gekozen, waarom ik voor dat heb ik gekozen. Zelfs een expressionistisch schilderij, waarbij het meer draait om het gevoel. Ik wil het niet delen met de buitenwereld. Eigenlijk kan ik het niet delen met de buitenwereld. Iedereen gaat erachter komen. Ook hij.