Net voordat we afscheid nemen voel ik hoe hij de grip tussen onze vingers verstevigd. Alsof hij nog geen afscheid wil nemen. "Milo?" Vraagt hij een beetje gespannen. "Mmh?" Ik ben benieuwd naar wat hij gaat vragen? We kennen elkaar ondertussen door en door, mede door deze vakantie hebben we elkaar nog beter leren kennen. Maar waarom is hij dan nu zo gespannen om iets te vragen?
"Zou je- eh misschien mee willen naar mijn huis?" Was dit het? "Ja tuurlijk" reageer ik enthousiast. Ik wil niets liever dan nu afscheid moeten nemen en hem weer een tijdje te moeten missen. "Eigenlijk wilde ik vragen of je nog iets langer dan alleen dat wil blijven?" Hij klinkt niet bepaald zelfverzekerd over die vraag, maar het doet wel mijn lach verbreden. Als ik denk wat hij bedoelt tenminste. "Aan hoelang zat je te denken?" Ik kom dichter op hem staan om de afstand tussen hem en mij te verkleinen. "Zolang dat je me dan niet meer hoeft te missen" "Maar ik mis je al na één dag" Voeg ik toe. Daar is ook niks van gelogen. "Precies" Wat precies? Ik snap het even niet. "Ik wil dat je net zolang blijft, dat er geen dag is dat we elkaar niet zien" Hij kust me. Ik denk even na. Niet dat ik twijfel, nee juist het tegenovergestelde. Dit wil ik al weken, eigenlijk al maanden, stiekem al jaren. Maar dat weet hij alleen niet.
Ik bel bij zijn huis aan. Mijn spullen zijn ingepakt. En dan bedoel ik niet voor een weekendje blijven logeren. Zoveel bagage dat zowel mijn vader en moeder in een aparte auto moesten om al mijn bagage te kunnen verhuizen. Ze waren blij, heel blij voor mij. Ik had het mijn moeder al eens gevraagd wat zij er van zou vinden als ik bij een vriend in ging trekken. Nu trek ik bij mijn vriend in, dus eigenlijk klopt de vraag niet meer. Maar het antwoord kwam net nog steeds op hetzelfde neer. Gelukkig.
Ik help mijn vader met het verplaatsen van mijn spullen van de auto naar binnen. Door het keukenraam zie ik mijn moeder en Matthy, met een kop koffie in de hand, een gesprek voeren. Mijn moeder leidt het gesprek. Ik zie haar lachen, net als Matthy. Ik kan er een langere tijd naar blijven kijken, maar mijn vader onderbreekt me. "Naar boven ja" Antwoord ik op zijn vraag.
Ik loop mijn vader achterna naar binnen, hij naar boven, ik richting de woonkamer. "Hey" Ik groet mijn moeder en Matthy. Matthy had ik nog niet gezien. Ik geef hem een knuffel en druk een kus voor mijn moeder haar gezicht op zijn mond. Ongepland, maar het voelde goed. Ze mag het zien, niet alleen zij overigens. Direct naar de kus kijk ik naar mijn moeder. Ze kijkt een beetje betrapt, maar nadat ik naar haar glimlach, glimlacht ze al lief terug. "Hoe gaat het tussen jullie?" Vraagt ze nu. "Goed" Antwoordt Matthy zelfverzekerd. "Meer dan goed" vult hij zichzelf aan. "We hebben een relatie mam" floep ik eruit. Ik was wel van plan het binnen nu en binnenkort te vertellen, maar toch voelt het alsof ik iets verklap. "Echt?" Haar gezicht licht langzaam op. Het maakt me blij, want het is iets dat oncontroleerbaar is en daarom puur is.
Mijn vader komt van boven en kijkt mijn moeder vragend aan. "We hebben een relatie pap" Ik sla mijn arm om Matthy heen. "Oh jeetje" Het overvalt hem een beetje. "Een man extra in huis" maakt hij als opmerking. "Ohnee, nog een man minder in huis" Grapt hij dan. Ik woon niet langer meer thuis. Over de huur hebben we gesproken. Ik betaal mee aan de huur zodra ik een baantje heb. Het geeft me alleen maar meer motivatie om te gaan solliciteren. Eerlijk gezegd had ik al een paar websites op mijn telefoon open staan, maar morgen zal ik er voldoende tijd aan besteden om echt goed opzoek te gaan.
Ik stuur een appje naar Jiska, die zal het ook wel gek vinden dat ik niet langer het kleine broertje die bij zijn ouders woont ben. Maar ik denk ook dat ze blij is, heel blij zelfs. Al helemaal als ze ook nog eens hoort dat Matthy en ik nu officieel vriend en vriend zijn. Waar ik al jaren over droomde is nu werkelijkheid. Er kan veel veranderen in een tijdsbestek van een aantal jaren, dat is nu wel gebleken.
Ik was een tijdje weg, maar hier een hoofdstuk voor jullie schatten <33
JE LEEST
Kwijt, voor altijd?
FanfictionHet is zeven jaar later. De bankzitters bestaan niet meer. Als vriendengroep en als bedrijf niet meer dan. Ze zijn namelijk nog wel relevant. Milo focust zich nu op het zijn van een kunstenaar. Hij is de artistieke kant opgetrokken. Alleen zijn zijn...