Kwijt, voor altijd?

35. Pizza en snack

Pov Milo

Mijn Google Maps is nu echt wel de helpende hand in het vinden van Koens' huis. Volgens de uber bestond het niet, maar wij zijn niet gek, ook eigenwijs, en zijn gaan lopen. ''Oké, dit moet het dan zijn.'' We staan voor een groot, te grote villa. Dat Koen hier woont is geen verrassing. Vroeger was hij al van ''groot en luxe'' nu dus nog steeds. We lopen door de poort. ''Heren!'' Koen zwaait vanaf achter naar ons. Hij komt op ons aflopen en valt Matthy in de armen. Niet een knuffel van een paar seconden, langer dan dat. Koen kijkt ons met weinig besef aan. ''Dit is zo raar.'' Zijn mond staat ook nog net niet open. Ik geef Koen ook een dikke knuffel en we lopen met z'n drieeën door naar achter. Ik heb zoveel vragen, maar het is nu even stil.

"Hamburgers en pizza, geen probleem toch?'' Hij stelt het eten wat we gaan eten aan ons voor. ''Heerlijk maatje!'' Matthy kijkt hem tevreden aan. Ik zie hoe zijn ogen glimmen. Hij heeft Koen gemist, ze waren toch altijd het rimduo, dus dat kan ook niet anders. Nu zijn wij het rimduo, en rimmen we echt. ''Maar hier woon je nu dan?'' Vraag ik geïnteresseerd. ''Ja, ik ben hier naartoe verhuisd vanwege het bedrijf..'' begint hij. Iets met het digitaliseren en stimuleren van andere bedrijven legt hij uit. ''Zaken gaan goed zo te zien'' zegt Matthy doelend op het huis. ''Maar woon je hier alleen?''

''Mannen!'' Nog voordat Koen een antwoord kan geven horen we een stem achter ons vandaan komen. Een mannelijke stem, een bekende stem. ''Robbie?'' Matthy vliegt Rob in de armen. Rob begint te lachen. Ik kijk meteen verbaasd naar Koen en daarna terug naar Matthy, die nog steeds Matthy in zijn armen heeft. ''What the fuck'' Hoor ik Matthy zeggen. Ik geef Rob een hand en daarna een knuffel. Ik bekijk hem van dichtbij. Hij is niks veranderd, niet eens een centimeter gegroeid. ''Dus jullie wonen hier samen?'' Het kwartje valt. ''En we runnen samen het bedrijf'' Verduidelijkt hij. Matthy is zo te zien in shock. Hij heeft de mannen echt gemist, dat weet ik zeker.

''Biertje!'' Rob komt met vier Mythos aanzetten. Blijkbaar een bekend biertje hier op Kreta. Volgens Robbie de op één na lekkerste bier van de wereld, niks boven Bavaria. Koen staat hamburgers te bakken op de barbeque en Rob schuift de pizza's in de buitenoven. Met een biertje in ons hand, zonnetje op ons gezicht en de overheerlijk geurcombinatie van snack en barbeque praten we wat na. Het voelt eerder alsof we elkaar weer opnieuw moeten leren kennen. Vragen die je als beste vrienden van elkaar met gemak kan beantwoorden, maar nu weer opnieuw aan die beste vriend stelt. Toch zijn ze qua persoonlijkheid niks veranderd. Gelukkig.

''En Milo, ben jij inmiddels al getrouwd?'' Vraagt Koen me bloedserieus. Het idee dat we nu al op zo'n leeftijd zitten dat een relatie trouwen wordt geeft me een benauwdend gevoel. We worden echt oud. ''Ik ben single'' zeg ik dan. Ergens voelt het fout om dit te zeggen. Al helemaal omdat de persoon die ik een half uur geleden nog heb gepijp naast me zit. ''Dat had ik niet van je verwacht'' hoor ik Rob zeggen. Ik haal mijn schouders op. Ik wil er niet verder over praten. ''Jij, Mat?'' Vraagt Koen nu aan Matthy. ''Niet getrouwd, wel verliefd'' Hij kijkt Koen zelfverzekerd aan. Ik schrik er een beetje van. Angstig dat hij ons verlinkt. Ergens ook wel weer trots, hij praat over mij. Hij is echt verliefd op me. ''En?'' Matthy kijkt Koen vragend aan. ''Wie is het?'' Het zou Carolijn niet kunnen zijn, dat ging al uit toen we nog contact hadden met z'n vijven. ''Jullie kennen diegene niet, maar...'' Niet eens de ''haar'' om er makkelijk vanaf te komen, die ''diegene'' om moeite te doen. ''Blond haar, blauwe ogen'' Koen is zo te zien tevreden over het antwoord, kan ook niet anders aangezien zijn vriendin ook blond haar en blauwe ogen heeft. Hij heeft nog steeds een relatie met Juultje. En Rob nog steeds met Jamie, ze zijn zelfs al verloofd.

Het is inmiddels donker aan het worden. Koen heeft een kaarsje aangezet voor de sfeer en voor het licht. De schemering deed onze gezichten steeds meer vervagen. Één ding zit me toch dwars. Al de hele avond wil ik ernaar vragen, maar er komt steeds geen gelegen moment. Misschien zal die ook wel niet meer komen, dus vraag ik het nu. ''Weten jullie hoe het met Raoul gaat?'' Ik zie hoe ze me alle drie een beetje verbaasd aan zitten te kijken. Het was ook random.

Ik mis hem, Raoul. Ik had toch altijd een speciale band met hem. Hij is altijd al een stukkie ouder dan ik geweest, misschien dat ook juist daarom onze band zo speciaal was. Ik kon altijd goed met hem praten, serieus, maar ook met humor. ''Raoul is van de radar'' Ik kijk Rob snel na die woorden aan. Hij gaat door met praten. ''Na dat we..'' Ik merk dat hij de juiste woorden zoekt voor het einde van ons bedrijf. In plaats daarvan gebruikt hij het woord ''het gebeuren'' Ergens wel fijn, dat we er nu niet over praten. Het zal vast nog wel eens ter sprake komen, maar voor nu vind ik dit soort gesprekken fijner. Even niet het negatieve. ''We hebben dus een tijdje contact proberen te houden, maar hij gaf al snel aan dat hij alleen verder wilde'' ''Alleen alsin zonder contact?'' Vraagt Matthy. Koen knikt. ''Dus jullie weten niks over hem?'' Vraag ik dan. Ze schudden beide hun hoofd. Ergens doet het me wel wat merk ik aan mezelf. Deze, inmiddels man, heeft zo'n groot deel van mijn, en als ik ook voor hun mag spreken, ons leven uitgemaakt en nu is hij ''van de radar'' zoals Rob zei.

De extra paar biertjes doen inmiddels al snel mijn gedachtes van Raoul afzetten. Het is nu wij vieren, niets meer of minder. We zijn inmiddels overgestapt naar ''lullen'' in plaats van ''bijpraten'' Dat laatste valt nog steeds zeker te doen, maar voor nu is lullen wel echt even fijner. Ook nu we al wat op hebben. Matthy is inmiddels naast me komen zitten en ik heb mijn arm om hem heen geslagen. Iets wat ''normale vrienden'' ook gewoon kunnen doen. Koen en Rob kijken er in ieder geval ook niet raar van op.

''Ja, en toen riep Koen nog zo naar hem van..'' ''Jezus Milo!'' Onderbreekt Koen Rob. Ik schrik ervan. Wat jezus? ''Wat heb jij voor flinke plekken in je nek?'' Hij roept het zo hard, dat de hele buurt mee zou kunnen genieten als ze ook Nederlands waren. Ook Rob kijkt me dit keer verbaasd aan. Ik voel hoe Matthy naast me verstijft. Zijn lichaam spant zich aan. Ik dacht dat ik de plekken goed onder mijn kleding had verborgen, niet dus. Liegen is een optie, maar ik heb ze net uitgebreid staan vertellen dat ik al twee weken lang non stop met Matthy doorneem. Mijn biologiedocent heeft me ooit verteld dat een zuigzoen maximaal twee weken kan blijven staan. Als ze een beetje slim zijn, dan zou het kwartje bij hen kunnen vallen.

Koen is slim. Meestal in het voordeel, maar nu niet. Zijn mond valt open. Matthy wordt er ook niet persé relaxter op. Rob heeft niks door. ''Eh dus..'' Koen wijst dit keer naar ons beide. Ik voel hoe Matthy tegen mijn been aanstoot. ''Hebben jullie iets?'' Bij Rob valt dit keer ook het kwartje. Er onder uit komen is onmogelijk en Matthy naast me heeft ons ook al tien keer verraden met zijn zenuwachtige gedrag. ''OH MIJN GOD'' Koen gaat erbij staan. Rob kijkt ons vol ongeloof aan. ''Jullie zijn verliefd?'' Ik knik lichtjes. ''Ik wel'' hoor ik naast me. Ik moet glimlachen. Hij is er weer relaxter bij gaan zitten.

Koen en Rob weten dus nu van ons. Ze wilden alles in details weten, wat ik wel snap. Je had hun gezicht moeten zien toen we vertelden dat het al heel lang speelde, maar dat we het nooit van elkaar wisten. Ergens voelt het wel fijn dat zij het nu weten. Ik druk een kus op Matthy's wang. Ik zie Rob stralen. Hij is trots op ons. ''Ik vind jullie ook wel schattig'' Hoor ik Koen zacht zeggen. Hij is inmiddels ouder geworden, maar ook liever.

Wel leuk toch zo'n lang hoofdstuk?