Kwijt, voor altijd?

22. ''Milo is verliefd''

''Doeg Mat" Ik laat Matthy de deur uit en zwaai hem nog even een keer extra uit voor het raam. Zodra zijn auto de straat uit rijdt loop ik pas bij het raam weg. En zoals verwacht staat mijn moeder achter me. ''Wat ongelofelijk leuk Miel!'' Ze staart me met trotse ogen aan. Ik word een beetje verlegen. ''Denk je nou echt dat ik het nog niet door had?'' Ik kijk haar vragend aan. ''Milo jij en Matthy waren vroeger al leuk samen.'' Ik merk dat ik er een beetje ongemakkelijk van wordt. ''Nou hup hup ik wil hier stofzuigen'' Jaagt ze me weg.

Met een grote glimlach op mijn gezicht ren ik terug naar mijn kamer. Als mijn moeder het al die tijd al door heeft gehad, dan hebben anderen het ook wel doorgehad toch? Ik denk terug aan de bankzitters. Koen, Robbie en Raoul. Zouden die het ooit door hebben gehad?

Mijn oog valt op een gevouwd briefje aan het uiteinde van mijn bed. Door het briefje zie ik lichtjes de geschreven letters schijnen. Ik herken het handschrift al meteen. Vanavond negen uur kapelaanstraat 4 Ik herken het adres niet, maar ik ben zeker wel van plan om te gaan.

''Milo'' Ik hoor mijn zus vanaf beneden mijn naam roepen. Ik ren zo snel mogelijk naar beneden. Bij het kopen van een nieuw huis hoort natuurlijk een felicitatie. ''Jis'' ik roep haar naam, terwijl ik de trap afsprint. Zodra ik de woonkamer in loop en haar zie geef ik haar een dikke knuffel. ''Gefeliciteerd grote zus'' Terwijl ik haar knuffel til ik haar zachtjes in de lucht. Mijn vader staat naast haar. Ik zie aan hem dat hij ook trots op Jiska is.

Zonder iets te zeggen haast ik me naar mijn atelier. Daar staat het schilderij die ik een tijd geleden al voor Jiska heb gemaakt. Het heeft even geduurd, maar nu is het eindelijk tijd om het aan haar te geven. ''Ogen dicht'' Roep ik vanaf de bijkeuken. Ik zie hoe Jiska met haar handen voor haar ogen staat. Ik zet het schilderij tegen de muur aan met het licht van buiten erop schijnend, zodat ze het zo goed mogelijk kan bewonderen. ''Kijk maar'' Ik wacht totdat ze haar handen voor haar ogen weg heeft gehaald. Haar mond valt open. ''Hou je bek'' is het eerste wat ze zegt. ''Milo het is zo prachtig!'' Ze kijkt me aan met die mooie glimlach van haar. Ze geeft me een knuffel. ''Deze krijgt sowieso een plek in mijn woonkamer'' Ik lach haar toe.

''Echt mooi gemaakt, jongen'' Mijn vader aait me over mijn hoofd. Mijn moeder heeft me inmiddels al zo'n tien keer gecomplimenteerd. We gaan bij de eettafel zitten en snijden de red velvet taart aan om te vieren dat Jiska een nieuw huis heeft gekocht. Om de paar minuten krijg ik te horen wat waar komt te staan in haar huis. Ik vind het wel schattig. Dit is haar gegund.

Na zo'n drie uur begint het langzaam aan te schemeren. We hebben al die drie uren over van alles en nog wat gepraat, maar wel als hoofdonderwerp Jiska haar nieuwe huis. Net voordat ik het in mijn hoofd haalde om op te gaan staan begint mijn moeder een nieuw verhaal. Ik merk aan alles waar dit naar toe gaat. Binnen dit gezin bespreken we veel, dus dat het zo even op tafel wordt gegooid is geen verrassing. Ik vind het niet erg, maar toch vind ik het nu een beetje ongemakkelijk.

''Ons Milo is verliefd'' Brengt mijn moeder er in één keer uit. Ik kijk haar teleurgesteld aan. Ze brengt het ook alsof ik net over ben naar groep vier en mijn eerste verkering heb. Ik ben inmiddels al dertig, dus het op een iets andere manier brengen zou wel prettig zijn geweest. Maar hé, zo zijn moeders nou eenmaal. Ze heeft gelijk, dat kan ik niet ontkennen.

Mijn vader kijkt me vragend aan. Jiska daar in tegen niet, maar die wist het ook al. Ze is eerder verbaasd dat de woorden uit mijn moeders' mond komen in plaats van uit de mijne volgensmij. Nog steeds staart mijn vader me diep in mijn ogen aan. ''Hans, je kent Matthy nog wel'' zegt mijn moeder ineens. Jiska tikt me vanuit onder de tafel aan. Ik negeer het even en focus me op m'n moeder. Mijn vader knikt zijn hoofd. ''Milo en Matthy'' verder geen context. ''Echt waar?'' Mijn vader kijkt me een beetje verschrikt aan. Eerder een beetje in shock denk ik. Hij had het duidelijk niet aan zien komen. ''Wist jij het al Jis?'' Vraagt mijn moeder aan Jiska. Jiska knikt haar hoofd. ''Ik ben trots op je jongen'' Mijn vader aait me opnieuw over mijn hoofd heen. Dat maakt me altijd gelukkig. Dat is zijn manier van liefde geven.

Ik kijk op telefoon om te kijken hoelaat het is, sinds de batterijen van de klok op zijn. Ik zie een melding en de naam ''Matthy.'' Briefje ontvangen? Viel niet te missen App ik terug. Mijn nieuwsgierige gedachten bekruipen weer mijn hoofd. ''Is er iets Milo?'' vraagt mijn moeder. ''Ja- ehm nee.'' Kan ik mezelf er nog net uit lullen. ''Er is niks'' Ik lach haar toe en leg mijn telefoon weg. Dit hou ik even voor mezelf, ook al heb ik zelf nog geen idee wat er gaat gebeuren vanavond.