Kwijt, voor altijd?

21. Betrapt

We zitten samen op het uiteinde van het bed. Met een controller in onze handen en ogen die op de tv gefixeerd staan. Net zoals vroeger, alleen ging het er dan vooraf niet zo aan toe. Het verbaasd me dat ik me goed op de game kan concentreren, alhoewel het ook wel echt mijn favoriet is, dus het ergens wel als logisch kan worden verklaard.

''Kappen nu'' Schreeuwt Matthy tegen zijn controller. ''Aaaaargh..alweer'' Ik hoor hem naast me keihard balen. Ik grinnik zacht. Dat wordt echter al snel afgekapt. Een rinkelende sleutelbos, gevolgd door het geluid van de voordeur die wordt geopend. ''Shit'' Matthy legt zijn controller aan de kant. Ik volg de voetstappen door het geluid. Aan de voetstappen te horen is het mijn moeder. Ik hoor telkens zacht de hak van haar laarsjes op de grond terecht komen. ''Het is mijn moeder'' fluister ik naar Matthy. Hij knikt. Ik zie aan hem dat hij niet weet wat hij moet doen. ''Wacht hier'' fluister ik.

Ik loop naar beneden. Doordat ik steeds het idee van niet verraden worden in mijn hoofd heb, loop ik ook zo stilletjes mogelijk de trap af. ''Mam?'' roep ik door het huis. Ik loop richting mijn vaders' kantoor. Ik open de deur. ''Milo?'' Mijn moeder kijkt me verrast aan, maar ik schrik er een beetje van. ''Wat is er?'' vraag ik bezorgd. Ik zie duidelijk dat ze heeft gehuild. Ze schudt meteen haar hoofd. ''Je zus heeft een huis gekocht!'' ''Echt?'' roep ik met een overdreven, ongecontroleerd hoog stemmetje. ''Ik ben gewoon enorm blij voor haar'' Ik lach haar toe. ''Waar is Jis nu?'' ''Bij de notaris. Ze komt zo naar hier en dan kunnen we het vieren.''

''Bakkie doen?'' vraagt mijn moeder terwijl we de keuken in lopen. ''Ja- eh- nee bedoel ik'' Ik verraad mezelf bijna, alhoewel dit ook redelijk verdacht is. ''Ehm oke'' Ik zie aan mijn moeders blik dat ze me door heeft. Moeders hebben ook altijd alles door he. ''Ik dacht dus he-'' Gelukkig wisselt ze van onderwerp. ''Wanneer heb jij weer opnames?'' ''Morgen en overmorgen laatste twee opnamedagen en dan over twee weken finale.'' Leg ik uit. ''Dan al?'' Ik volg mijn moeder die haar agenda er bij pakt en haar leesbril opzet. ''Anne en Carice vroegen trouwens of ze morgen langs konden komen.''

''Mam?'' Onderbreek ik haar. Daar komen we later wel op terug. '"Wat zou je er van vinden als ik nu bij een vriend ga wonen?'' Ik zie hoe mijn moeder schrikt en binnen enkele seconden haar leesbril van haar hoofd af heeft gehaald om me goed te kunnen bekijken. ''Bij Kees?'' Een vriend van vroeger die ik al jaren niet meer spreek. ''Nee Mam'' ''Bij Matthy'' Ik wacht op een reactie. Ik vind dit eng, heel eng. ''Matthy?'' Mijn moeder kijkt me nietsbegrijpend aan. ''Matthy het Lam'' Maak ik duidelijk. Mijn moeder staart me met nog steeds dezelfde blik aan. Dezelfde blik als ik toen ik hem weer voor het eerst na al die tijden zag.

''Dag Charlie'' Een mannelijke stem komt achter ons vandaan. Mijn moeder staat van schrik op. Ze staart hem ongeloofwaardig aan. ''Ik weet even niet wat ik moet zeggen'' zegt ze. Ik glimlach breed uit. Hij kwam misschien wel op het beste moment, net zoals hij altijd op het beste moment verschijnt. ''Lang verhaal mam'' zeg ik dan maar. Ik zie hoe mijn moeder de koffie inschenkt en Matthy en mij gebaart te gaan zitten. Matthy glimlacht kort na me. ''Ik moet heel snel nog even wat uit de auto halen, ben zo terug.'' We knikken beide.

''Bedankt'' is het eerste wat ik tegen Matthy zeg. ''Voor wat?'' vraagt hij zacht op een net niet verlegen toon. ''Dat alles zo perfect loopt als jij in de buurt bent'' Dit keer wordt hij wel verlegen. ''Komt omdat jij zo perfect bent'' zegt hij snel. Nu heb ik niks meer te zeggen. Hij port me in mij zij. Ik heef hem snel een kus. Ik hoor de deur dicht klappen. Ik was niet snel genoeg. Mijn moeder staat in de deuropening. Ze kijkt weg, alsof ze van niks wist. Ik weet zeker dat ze het gezien heeft. ''Ja, dat is prima dat Anne en Carice morgen langskomen.'' Verander ik van onderwerp, net zoals mijn moeder eerder deed. Ik hoor Matthy zachtjes naast me giechelen. Die heeft het ook door.

Toch nog iets gepost deze week.