Kwijt, voor altijd?

25. Zwijgen

Ik volg Matthy door de menigte heen. Ik heb zijn hand vast om hem niet kwijt te raken. Iets wat normale vrienden ook doen. Onderweg wordt Matthy een paar keer staande gehouden door vrienden, gok ik. Vroeger ging ik ook wekelijks naar dezelfde club. Ik kende iedereen zowat. En als er nieuwe gezichten waren zorgde ik ervoor dat ik meteen kennis met ze kwam maken. Mijn ouders en vrienden omschreven me dan ook altijd als een allemansvriend. Ik voerde de hele avond door gesprekken en was nooit uitgepraat. Nu heb ik alleen nog maar tegen Matthy gepraat en een soort van tegen Mees dan.

Matthy pakt opnieuw mijn hand vast, dit keer niet met zijn hand om de mijne gevouwen, maar met onze vingers in elkaar gekrult. Ik lach zacht, maar niet te opmerkelijk. We staan onder de airco waardoor het hier niet super benauwd is. Een warm windje, die koel genoeg is, vliegt over ons lichaam heen. Ik kijk naar Matthy, naar hoe zijn haren door de wind uit model gaan en voor zijn ogen belanden. Matthy loopt een stukje naar achter en trekt mij met zich mee om onder die harde wind vandaan te komen. Hij trekt net ietsjes te hard waardoor mijn lichaam tegen de zijne aanbotst. Hij houdt mijn lichaam tegen door zijn armen in mijn zij te leggen. Ik staar hem aan en duw snel zijn handen weg. Ik wil het wel, maar het kan hier niet.

Matthy danst zacht op de muziek mee, ondanks dat de muziek hard staat en er een uptempo lied voorstaat. Hij zwaait steeds met zijn arm boven zijn hoofd, zachtjes met zijn voeten heen en weer. Maar ze blijven binnen de lijntjes van de zwart wit geblokte vloer. Matthy pakt mijn arm vast als teken dat ik ook moet gaan dansen. ''Ik kan helemaal niet dansen'' Schreeuw ik. ''Iedereen kan dansen'' Schreeuwt hij terug. Hij klemt de nog vastgepakte arm tussen zijn arm en zij en pakt met zijn andere hand mijn hand vast. Zo staan we uitgebreid te dansen.

''Ik weet wat jij en ik nodig hebben'' Schreeuwt Matthy naar me. Ik til mijn hoofd op als teken dat hij het moet vertellen. ''Shotjes'' Schreeuwt hij. Ik stem in. Weer hand in hand lopen we naar de bar. We nemen een aantal shotjes. Fireman, splitje, stoplicht en vuurbal en om precies te zijn dat allemaal keer twee. Na nog een aantal dansrondes en bierrondes voel ik hem inkicken. En ook niet zo'n beetje. Zo te zien ben ik niet de enige.

''Beetje tappie heren?'' Vraagt Mees die naast ons is komen staan. Matthy moet lachen, waarop ik ook moet lachen. ''Ja, dus'' antwoordt Mees op zichzelf. ''Beetje naar je zin hier?'' Dit keer heeft Mees het tegen mij. We houden wat een simpel gesprekje, maar ik merk dat ik steeds word afgeleid op het feit dat hij zo erg op mij lijkt. Het is een vriend van Matthy, dus het zou een bedreiging voor mij kunnen zijn?

''Hoelang zijn jij en Mees al bevriend?'' Vraag ik wanneer Mees weer wegloopt. ''Hoe heb je hem leren kennen?'' ''Gaan jullie ook buiten uitgaan veel met elkaar om?'' Ik stel rustig vragen, die ook vragen uit interesse zouden kunnen zijn. Ik wil gewoon weten of Matthy ooit iets met hem heeft gedaan of hem ziet zitten. Ik weet überhaupt niet of Matthy ooit iets met een man heeft gedaan voordat wij wat.. hadden? Ik kan de relatie tussen ons niet echt benamen.

''Hij doet me aan jou denken'' Flapt Matthy er in één keer uit. Het laat me schrikken, ook al was die gedachte al eerder door mijn hoofd gegaan. Ik merk dat ik onzeker word, zelfs nu de alcohol is ingewerkt. Ik moet mezelf tegenhouden niet van alles nu te zeggen of vragen, iets wat ik nogal snel doe als ik een paar drankjes op heb. ''Zou je op hem kunnen vallen?'' Ik heb het toch gevraagd.

Hij lacht, maar zwijgt. Ik voel een klein beetje woede van binnen opborrelen. ''Nou?'' Ik til mijn wenkbrauw omhoog. ''Milo, doe nou niet zo'' Ik draai me om en loop weg. Ik had het ook kunnen raden. Gek genoeg kom ik nu wel makkelijk door de mensenmassa heen. Ik hoor geen geschreeuw achter me. Of het komt door de muziek, dat zou ook nog kunnen.