Kwijt, voor altijd?

47. Buurman Bert

Pov Matthy

"Waarom doe je zo zenuwachtig? Is er iets?" Milo tikt me aan, terwijl ik wit wegtrek. Ik kan ook niks geheimhouden zonder mezelf te verraden of hij kent me gewoon te goed. Zou ook kunnen. "Niks" Ik lach het een beetje nonchalant weg. Hij reageert daarop hetzelfde. Het idee dat Robbie en Koen hier elk moment met de taxi aan komen maken me óók zenuwachtig, maar het feit dat Raoul hier straks ook komt maakt me nog net iets zenuwachtiger. Niemand weet van zijn komst en hij weet niet van Robbie en Koen hun komst. Ik hoop niet dat ze het erg vinden. Dat ik iedereen zo ineens weer bij elkaar breng na jaren niet te hebben gesproken. Niet dat er ineens een ruzie ontstaat of dat het heel awkward wordt, ook al zou dat nog enigszins logisch zijn, want je hebt elkaar jaren niet gesproken dus is het weer even wennen. Maar je bent jaren bevriend geweest met ze en we hebben elkaar door en door leren kennen. Ik ben benieuwd naar de reacties.

Het is inmiddels tien voor drie. Half drie zouden Koen en Rob hier zijn. Maar ja, hun kennende had je ze een uur eerder moeten laten komen en zouden ze alsnog pas om drie uur aankomen. Die twee zijn pas echte laatkomers. Heel wat ervaring mee gehad. Het is dan ook niet dat ik bang ben dat ze te laat komen, maar ik ben bang dat zij te laat komen én Raoul te vroeg. Ik had het zo gepland dat Rob en Koen hier net voor Raoul aan zouden komen.

Ik heb Milo al zo'n twee keer met een smoes omgepraat om thuis te blijven. Milo kan dan wel lui zijn, maar kan dan ook geen hele dag thuisblijven. Ook al is het boodschappen doen of het gras maaien. Toch even wat anders dan heel de dag bankhangen. Dit keer wilde hij om een frietje. Ik heb hem vriendelijk bedankt en zelfs toen wilde hij zelf gaan. Een "we hebben nog pizza's in de vriezer" smoes heeft me geholpen, totdat hij in de vriezer keek en er geen pizza's lagen. Mijn hoofd kan soms niet altijd snel genoeg reageren. Maar ja dat is hoe ik ben.

Ik scrol door mijn appjes en zie daar een onbekend nummer staan. Aan de profielfoto herken ik een bekende man met baard en dus dat het Raouls' nummer is. Die heb ik ooit een keer uit mijn contacten verwijderd, maar hij mij dus niet. Een adres bevestiging en een ''ben er over een kwartier'' appje. Ik maak me nog even een extra keer zorgen om de tijd, maar hoor dan de bel al gaan. Ik loop naar de deur, maar Milo heeft al open gedaan. Hij omhelst de jongens tegelijk. Daarna omhels ik ze één voor één. Ze hebben beide grote koffers mee en nog een rugzakje.

Als we de woonkamer binnenlopen maakt Milo nog een opmerking over de hoeveelheid bagage die ze bij zich hebben. ''Blijven jullie hier ofzo?'' Ik moet lachen om zijn opmerking. Ze hebben inderdaad veel bagage bij zich. ''Ja'' krijgen we als antwoord van Koen terug, meer niet. Ik wacht op meer, maar meer antwoorden krijgen we ook niet. ''Blijven jullie hier echt?'' Nu pas schiet het me te binnen. ''Ja, we hebben samen een huis in Amsterdam gekocht.'' Ik schrik ervan, maar tegelijk ontstaat er een brede glimlach op mijn gezicht. Milo is zo te zien ook nogal van zijn a propos. ''Gefeliciteerd!'' ''Thanks'' reageren ze beide in koor. ''We kunnen er volgende week al in, dus als we hier tot dan mogen blijven?'' Die laatste vraag komt onzeker uit zijn mond. ''Ja tuurlijk!'' Milo klinkt heel enthousiast, maar kijkt daarna snel naar mij om bevestiging. ''Ja tuurlijk!'' Reageer ik snel. Gezellig!

We nemen een taartje die de mannen voor ons mee hebben genomen uit Kreta. Geen idee hoe die nu nog goed is, maar hij smaakt heerlijk. We praten wat bij. Het doet me denken aan die avond in Kreta. Ook liep dat gesprek zo gemakkelijk, zo soepel, zo vertrouwd. Behalve dat ze er toen door hun zelf achter moesten komen dat Matthy en ik een relatie hebben. ''En hoe gaat het eigenlijk tussen jullie twee?'' Koen begint er net over. Ik kijk naar Milo en wacht op een antwoord vanaf zijn kant. Het enige wat hij doet is naar mij grijzen. ''Dat zit volgensmij wel goed zo te zien'' vult Rob al in.

''He heeft buurman Bert een nieuwe auto?'' Milo stoot me aan, terwijl Koen en Rob even met z'n tweeën in gesprek zijn. ''Blijkbaar'' zonder te kijken antwoord ik. Daarna pas kijk ik door het raam naar de weg. Er staat een groene auto voor deur. Ik weet dondersgoed dat die auto niet van buurman Bert is. En ik weet ook maar al te goed van wie die auto straks wel gaat zijn. ''Mooi ding wel'' Hij is in ieder geval al tevreden met de auto. Nu kijken of hij ook tevreden is met wie er straks uit de auto gaat stappen. 

Zo, dat was lang geleden.