Kwijt, voor altijd?

20. Liefde is...

Ik ga verder met waar ik mee bezig was. Alsof er zojuist niks is gebeurd. Niet eens een beetje met mijn zijkant naar hem toegedraaid, maar mijn volledige rug is voor hem nu zichtbaar. Ik staar naar voren. Door de weerspiegeling van het raam kan ik de tuin zien. Bladeren die van de eikenboom vliegen door de harde wind, de tuinspiegel die op de muur klapt en de regendruppels die zacht het raam raken en de weerspiegeling vervagen.

Mijn lichaam ontspant zich, maar door fysieke aanraking schokt het. Ik schrik van zijn vingers die hij langzaam tussen mijn vingers in laat glijden. Hij staat nog steeds achter me, maar ik verbeeld precies zijn lustige blik voor me. Die grijns op zijn gezicht, die mij nooit een glimlach in bedwang laat houden. Behalve zijn looks verbeeld ik ook zijn manier van doen en laten voor me. Ik kan wel uren naar hem blijven kijken zonder dat het verveeld.

Hij knijpt zachtjes in mijn hand en komt voor me staan. Hij staart me met zijn diepblauwe ogen, die nu extra diep lijken door het tegenlicht, aan. Ook weer één van de zoveelste dingen die hem zo'n mooi persoon maakt. Het liefst kus ik hem nu, maar iets in me zegt dat ik hem af moet wachten. Zijn diepblauwe ogen hebben dit keer geen diepe maar eerder een donkere uitstraling of ik verbeeld me dat alleen. Ik probeer ze af te lezen, maar dat kap ik al snel af. ''Vind je het te snel gaan?'' Hij kijkt me met dezelfde donkere blik aan. ''Wat?'' Ik spreek het woord uit reflex uit. ''Ik bedoel- nee natuurlijk niet'' ''Het heeft misschien wel te lang geduurd'' vul ik mezelf aan. Het woord ''misschien'' kan ik zelfs wel weglaten. ''Mat..hier heb ik jaren op gehoopt'' Zijn ogen lijken terug te kleuren naar diepblauw, alhoewel ik er nog steeds niet helemaal over uit ben of ik me dat heb verbeeld of niet.

''Het voelt gewoon allemaal zo raar'' Ik kijk langs hem heen dit keer. ''Hoe bedoel je?'' Hij neemt plaats op mijn bankje, mijn rustplek. Ik neem naast het plaats. ''Ik vind je echt heel leuk Matthy'' Normaal gesproken spreek ik dit soort dingen nooit uit mezelf uit, maar dit keer lijken het de juiste woorden te zijn. Ik meen het echt. Ik zie een licht grijnsje ontstaan. ''Ik vind jou ook echt echt echt heel leuk'' zegt hij op de meest sarcastische overdreven manier. Ik lach en por hem in zijn zij. Ik weet dat hij er niet tegen kan, dus ga ik er mee door. ''Au au Milo stop stop'' smeekt hij me. Ik ben nog niet van plan om te stoppen, maar zodra zijn handen mijn kaak vastpakken kan ik de verleiding niet weerstaan. Ik duw hem naar de grond en ga boven hem hangen. Ik druk mijn lippen tegen de zijne aan. We beginnen hard te zoenen. Dit keer voel ik meer dan alleen zijn tong in mijn mond en mijn hart die mijn borstkas nog net niet uit springt. Ik voel zoveel meer passie dan eerst. En dit keer ook echt liefde. De liefde tussen ons.

Ik til hem zachtjes overeind, maar daar laat ik het niet bij. Ik wil nog zoveel meer van hem. Ik duw hem tegen de muur aan en begin hem opnieuw te zoenen. Ik voel zijn vingers onder mijn shirt glijden, wat me kippenvel over mijn hele lichaam bezorgd. Ik kan niet stoppen en wil niet meer stoppen. Ik wil überhaupt nooit meer anders dan dit. Nooit meer anders dan hem.

Ik leun met mijn voorhoofd tegen de zijne aan. Dit keer kan ik hem pas echt goed bekijken. Die blik van hem waar ik altijd al een zwak voor heb gehad. Ook al zijn we nu jaren verder, voelt het nog zo hetzelfde als eerst. Mijn moeder zei altijd dat tijd heelt, maar misschien hebben die gevoelens wel nooit met de jaren mee geheeld, omdat liefde geen wond is. Liefde is sowieso veel meer dan alleen een begrip die volgens google als ''Een sterk gevoel van verbondenheid'' ''Intimiteit'' en ''Respect'' wordt omschreven. Liefde is zoveel meer dan dat je kunt beschrijven. Het valt soms niet eens te beschrijven, daarom dat het zo bijzonder is.

Ik vind het zo leuk dat dit boek ook weer zo goed ontvangen wordt, dus daarvoor wil ik jullie even bedanken. Ik probeer regelmatig te uploaden, maar heb soms niet zoveel tijd of zin. Het moet natuurlijk wel leuk blijven, dus vandaar dat er soms wat minder hoofdstukken online komen. Kusjes Lotty