Kwijt, voor altijd?

30. Kreta, geen Bali

Ik check voor de derde keer of ik mijn paspoort wel echt in mijn tas heb gestopt. En check ook voor misschien wel de zesde keer of het tijd is om te vertrekken. Ik ben extra vroeg opgestaan, omdat ik gewoon niet het risico wil nemen dat we de vlucht missen. We, Matthy en ik. We hadden afgesproken dat hij me om half zes op zou pikken bij mij thuis. Dat is tweeënhalf uur voor de vlucht gaat. 

Ik heb mijn ouders en Jiska overigens ingelicht over mijn diskwalificatie. Mijn moeder was niet blij, laat ik het daar op houden. Ze zei dat ik altijd in de problemen kwam en dat als ik zo door ging en me niet 'volwassen' zou gedragen, ik uiteindelijk op straat zou belanden. Ze was enorm teleurgesteld in me dus, wat volledig begrijpelijk is. Ik moet altijd alles verpesten. Dat blijkt nu wel. 

''Kom je?'' Komt Matthy's fluisterende stem uit de speaker van mijn telefoon. Alsof hij stil moet zijn. ''Ik kom.'' Zeg ik hardop. Iets te hard. Ik moet wel stil zijn, iedereen slaapt nog. ''Hey'' Ik geef hem een knuffel en overhandig dan mijn koffer die hij voor me in de achterbak legt. Hij start de auto, waarvan het geluid hard door de nog stille straat galmt, en als ik mijn gordel om heb gedaan rijden we weg. Richting schiphol. 

De eerste tien minuten is het stil. Geen vervelende stilte overigens. Gewoon even rustig wakker worden en diep in mijn gedachtes verdwalen. Matthy schakelt de versnelling in zijn vier en geeft gas bij. Zijn hand glijdt niet weer terug op het stuur, maar op mijn bovenbeen. Ik voel een warme gloed over me heen komen. Zijn hand kruipt naar mijn hand, die op mijn benen rusten. Hij pakt mijn hand en wrijft met zijn duim over mijn handpalm heen. Terwijl hij mijn hand nog vast heeft reikt hij naar de versnellingspook en vervolgens weer terug naar mij. Ik lach zachtjes. Niet persé naar aanleiding van iets. Gewoon om hem denk ik. 

''Heb je er zin in?'' Hij kijkt me voor de eerste keer echt goed aan. Zijn ogen staan glazig, waarschijnlijk doordat hij nog moe is. ''Met jou altijd.'' Antwoord ik. Ik zie in mijn ooghoeken hoe hij glimlacht en zijn ogen tot spleetjes vormen. ''Jij ook?'' Vraag ik terug. ''Enorm veel zin in, Milo.'' Hij kijkt me aan en drukt snel een kus op mijn wang, daarna staan zijn ogen weer op de weg. Het zal niet lang meer duren voordat we aankomen. 

Wat ook niet lang meer zal duren is de tijd voordat onze gate sluit. ''Rennen Mat!'' We rennen alle mensen op het vliegveld voorbij. We hebben twee uur moeten wachten en dan krijgen we het alsnog voor elkaar om onze vlucht bijna te missen. De gate sluit bijna. ''D28'' Roep ik naar hem. Helemaal achterin. 

De gate sloot net voor onze neus, maar gelukkig was het personeel zo lief om ons nog door te laten. Gelukkig was ze niet ongesteld, ohnee dat kan ik beter niet zeggen. Dat is niet lief. Maar goed, we zitten en wachten totdat we opstijgen. Over beenruimte valt zeker niet te klagen. Oortjes in en vertrekken maar. 

''We zijn er.'' Matthy stoot me aan en trekt een oordopje uit mijn oor om me wakker te maken. Ik heb de tijd dat de vlucht duurde geslapen. Erg chill. Zodra we bij de uitgang aankomen worden we welkom geheten door de heerlijke temperatuur. Een warm, lichtelijk benauwd windje vliegt over mijn lichaam heen en laat me gelijk mijn trui uit willen doen. ''Wat lekker zeg!'' 

De taxi zet ons uit voor ons huisje. We hadden een hostel geboekt, maar we hadden wat gezeik met de eigenaar, dus heeft Matthy het omgeboekt. En ik moet wel eerlijk zeggen dat dit veel beter is. Meer privacy ook. Matthy opent de poort en laat me voor, alsof ik te gast ben bij hem. ''Wauw'' Ik bewonder het grote huis. Misschien wel iets te groot voor met z'n tweeën, maar he dat vinden we geen probleem.

We maken een hele tour door het huis. We tellen vijf slaapkamers, twee badkamers, twee woonkamers, een jacuzzi, sauna, en een privé zwembad. We ploffen neer op het bed van de laatste slaapkamer die we bezoeken, wat overigens ook de grootste is. Het grootste bed met het mooiste uitzicht. ''Dit wordt onze slaapkamer.'' Precies wat ik ook dacht. 

''Ik heb echt zin in deze vakantie met jou.'' Vertel ik hem terwijl ik in zijn armen lig. ''Elke avond heerlijk eten, naar het strand, wijntjes, zonnen..'' Ik noem vanalles op wat we kunnen gaan doen. Ik meen het echt als ik zeg dat ik er zin in heb. ''Maar eerst verkoeling!'' Ik sta op, trek mijn kleding uit en spring met alleen mijn onderbroek nog aan het zwembad in. Ik hoor Matthy keihard lachen om mijn spontane actie, maar het houdt hem duidelijk niet tegen om het ook te gaan doen. Ook hij trekt zijn kleren uit en springt met een bommetje het zwembad in. Dit keer ben ik degene die keihard moet lachen. Matthy had gelijk, dit had ik echt even nodig. 

Oké oké, ik heb even een aantal updates. Ten eerste wil ik even melden dat ik vandaag precies een jaar mijn Wattpad account heb, dus dat was wel een hoofdstuk waard. Ten tweede heb ik nog last minute tickets gekocht voor Tivolivredenbrug. Ik woon helemaal in het noorden, dus had het al een soort van uitgesloten, maar toen bedacht ik me opeens dat ik ook gewoon de trein kon pakken, want zover is het nou ook weer niet. Ik heb er echt niet normaal veel zin in. En ten derde ben ik mega hyped over de drie nieuwe nummers die vrijdag uitkomen. Kijk even naar te titel van dit hoofdstuk. 

Als je dit toch leest, stem dan ook gelijk ff!! Fijne avond/middag/nacht/ochtend, wanneer je dit ook  maar leest x