Merman Hinata~Kagehina

Gerçekler

Algılayana kadar geçen 5 saniye sonrasında çocuğun boynuna sıkıca sarılmıştı Kageyama. Onu seviyordu. Çok fazla seviyordu. Hinata karşılık vermişti ve tüm hikayelerinin geçtiği plajda rüzgar ikisini etrafını sarmış gibi hissetmişlerdi. Bu kadar hissin sadece hoşlantı olmadığını ikiside biliyordu.

Eğer Hinata'nın bacaklarına ağrı girmeseydi çok uzun süre öyle kalırlardı. "Tobio." Endişeyle ona baktı. "Ne oldu?" Bacakları çıkan parıltılarla kuyruğa dönüştüğünde oturduğu yer ıslanmıştı. Kageyama şaşkınlıkla bakarken Hinata kuyruğunu elledi.

Güneş altında uzun süre kalmak onu yormuş ve susuz bırakmıştı. "Beni suya taşır mısın?" Kageyama kafasını sallayıp kuyruğu iyice sardı ve kıyıya götürüp bıraktı onu. "Eğer kendimi fazla yorar veya karada fazla kalırsam vücudum su için kuyruğumu çağırıyor. Herhalde çok yoruldum." Kafasını sallayıp onunla suya oturdu.

Kageyama aklınla gelenle gözlerini pörtletti. "Sana hiç şehri anlatmamıştım." Onu bulmak için hiç bilmediği bir şheirde hiç bilmediği bir yeri aramıştı. "Özür dilerim Shoyo."

Çocuk omuz silkti. "Yorulmuş olabilirim ama." Arkasına baktı. "O merdivenlerden çıkmayı 5 yıldır bekliyordum. Başka şekilde olmasını tercih ederdim elbette ama." Omzuna yaslanıp okyanusa baktı. "Seni gördüm ya en sonunda. Buna değerdi."

Gülümsedi ve elini beline koydu. "Bir dahaki sefer yanında olacağım."
...

Bir ay boyunca neler yaptıklarını birbirlerine anlattılar. Kageyama bölge elemelerini kazandığını söylediğinde Hinata da çok mutlu olmuştu. " Okyanusta 3. olduk." Kageyama tebrik ederken o sadece gülümsemisti. " Gelecek sefere o pasörü ezeceğim"
...

Güneş batarken Shoyo gülümsedi. "Hayatımda geçirdiğim en tuhaf ama en güzel gün." Kageyama kafasını salladı." Kesinlikle." Birbirlerine bakarak gülerken sudan bir ses geldi.

"SHOYO!" Çocuk tüm gün boyunca ortalıkta olmadığını ve kimseye haber vermedigini hatırladı. Yanmıştı. Kız karaya hızla ilerlerken yutkundu. ''Hey Yacchan." Ama tahmin ettiğinin aksine kız ona sıkıca sarılmıştı.

Arkadaşının başına bir şey geldi diye az kalsın ölecekti. "Sabah seni burada göremeyince ne kadar korktuğunu biliyor musun?" Başını hafifçe eğdi. "Üzgünüm. Tabio'ylaydım." Kız kaşlarını çatarak çocuğa baktı.

"O hala niye burada?" Suda ilerleyerek önüne gelmişti. ''Shoyo'nun sen yokken neler hissettiğine dair fiktrin var mı? Kaç gece onu burada yakaldığımı bilşyor musun? Gelmeyeceksen haber ver ya da onunla konuşma!"

Kageyama duydukları yüzünden hem şaşırmış hem de kalbine üzüntü çökmüştü. Gerćekten... tam bir aptaldı.

Hinata ise söylediklerini yalanlamadı. "Seni endişlendirdiğim için özür dilerim Yachi. Ama geçti artık." Çocuğun elini tuttu. "O da beni seviyormuş." Yachi şaşırmış şekilde yüzüne baktı.

Yüzünde güneşten çok parlayan bir gülümse ve ona sanki hayranmış gibi bakan mavi gözler... neler olduğunu anlamış sayılmazdı ama bu duyguları da yalanlayamazdı.

"O halde artık gelebilir misin aşağı? Oikawa bile sana kızgın." Gergince kafasını kaşıdı. Bu kötü haberdi. "O halde gidelim." Tobio'ya baktı. "Yarın gel."

Hemen onayladı çocuk. Aynı şeyi bir daha asla yapmazdı. "Elbette. İyi geceler Shoyo." İkisinin suya girip ortadan kaybolmasını izledikten sonra ayağa kalktı ve gülümsedi.

O bir deniz insanına aşıktı ve imkansız olması umrunda değildi.