KILLER || VegasPete

EP.7 🔞

İyi okumalar:):)🥳🥳

Dosyadan çekildik. Bay Lorenzo'nun sözde yaralamak için ateş ettiği adam oracıkta öldüğünde, bunun suçlusu elbette yine ben olmuştum. Bir de üstüne diğer tanık ortalarda yoktu. Bay Micheal, beni odasına kilitleyip bir saate yakın azarladıktan sonra bu problem çözülünceye kadar ofise gelmememi istedi.

Pekala, dürüst olacağım. O dakikadan itibaren bana ne olacağı umurumda bile değildi. Bay Micheal'in, bana suçlu gözüyle baktığı andan bahsediyorum. Alev almış gözleriyle beni adeta olduğum yere çivilerken, "Sana lanet olsun, Pete!"diye bağırdığı andan.

Gecenin bir yarısı olmasına rağmen, hala canlı ve parlayan ışıklarla dolu caddede ilerlerken, benden bir iki adım geriden gelen Kinn ve Porsche bu kovulmayı fırsata çevirecek planlar yapıyorlardı. Maldivler'de bir tatil. Paris'te kısa bir balayı kaçamağı ya da Tayland'a dönüp aile büyükleriyle özlem gidermek. Son plan elbette Kinn'e aitti.

Erkek ve Kadın ilişkilerinde de böyledir. Kadın, buldukları her fırsatı gezerek, tatile giderek ya da birlikte vakit geçirerek kullanmak isterken, adam birkaç saatlik zamanı bile olsa bunu evindeki kanepesinde uzanarak, annesinin yemeklerini tadarak, arkadaşlarıyla halı saha maçı veya bilgisayar oyunları oynayarak geçirmeyi tercih ederdi. Bu herkesin hoşuna gitmeyebilirdi ama yadsınamaz bir gerçekti.

Porsche, bu hafta sonu bitecek olan Macaristan'daki festivale gitmeyi teklif ettiğinde, Kinn cevap olarak burun kıvırmakla yetindi ve bu da Porsche için son nokta oldu. Homurdanarak kolları arasından çıkıp, onu sertçe iterek kendinden uzaklaştırdı. Hemen sonra yanıma gelip bana sarıldığında, gülerek onu kollarımın arasına aldım. "Kendine eş seçerken, gezmeyi sevip sevmediğini sormayı unutma Pete."dediğinde gülerek başımı salladım.

"Ya da ailesine düşkün olup olmadığını sormalıyım."

Gözlerini devirerek ağzında bir şeyler gevelediğinde, Killer'ı düşündüm. Kısa bir an, onunla Kinn ve Porsche gibi olduğumuzu ve şu anda böyle teklifler sunsam hangisini seçeceğini merak ettim. Aile ziyaretini tercih edeceğini sanmıyordum çünkü onu terk ettiklerini söylemişti. Yüzüm aniden ifadesizleşti, nedense bu detay beni rahatsız ediyordu. Zihnim, onunla benzer geçmişe sahip olduğumuzu bahane ediyordu ama gerçeğin bu olmadığını biliyordum.

Onu seviyordum. Gözlerini üzerimden ayırmadan konuşmamı bekleyen bir çizimciye, iri bir yüz ve göğsüne kadar uzanan sakallar anlatmış olmamın başka hiçbir açıklaması olmadığı gibi, onu neden bu kadar önemsiyor olmamın da açıklaması yoktu. Bahanesi yoktu. Seviyordum işte.

Aklıma geldiğinde kalbimi hızlandırıyordu. O geceyi, güneş doğana dek benimle seviştiği geceyi her hatırladığımda nefesim kesiliyordu. Onu istiyordum. Onu tekrar istiyordum.

Kinn'in arabasının yanına geldiğimizde,
"Haydi."dedi Porsche."Seni de evine bırakalım."

Evim, buradan yalnızca birkaç sokak ilerideydi. Gülümsedim ve yavaşça başımı iki yana sallarken, kolunu sıvazladım."Biraz yürümek istiyorum."

Durdu. Gözleri kısıldı ve bir şey bulmaya çalışır gibi yüzümü dikkatle inceledi. Hemen sonra dudakları samimi bir gülümsemeyle gerildiğinde, bana sıkıca sarıldı. Güçlü parmakları sırtımı sıvazlıyordu. "Endişelenme..."diye fısıldadı boynuma. "Her problemin bir çıkış yolu vardır. Gerçek önünde sonunda ortaya çıkacak."

Kinn'le de vedalaştığımda arabaya binip, seyrek caddede gözden kayboldular. Onlarla akademi yılımın sonlarında tanışmıştım. Tam tarihi hatırlamasam da, üç ya da dördüncü sınıfın başlarında. Okulun yurdundaki her odada sadece bir kişiye yetecek kadar eşya vardı ama biz onların odalarındaki battaniye ve yastıkları da benim odama getirip birlikte uyurduk. Üç kardeş gibi.