KILLER || VegasPete

FINAL

İyi okumalar.:):)😍😍

VEGAS

Güneşli bir gündü. İki yaşlı çift ellerinde hasır sepetleriyle kızgın kumların üzerinde yalpalayarak yürümeye çalışırken, onların birkaç adım uzağında yere uzanmış ve güneşten korunmak için yüzüne de yuvarlak şapkasını örtmüş genç bir kadın vardı.

"Onu uzun zamandır tanıyorum ama hiç bu kadar mutlu görmemiştim."

Bay Micheal. Ellerini beyaz şortunun ceplerine sokmuş, yüzünde memnun bir ifadeyle denizde bağırışarak oyun oynayan, birbirini kovalayan küçük çocukları izliyordu. Ya da suyun kenarında oturmuş, elinde kamerasıyla denizin içinde türlü hareketler yapmaya çalışan oğlumun fotoğraflarını çeken sevgilimi. Onunla iki gün önce tanışmıştık. Venice ve Pete'i tatil için getirdiğim bu turizm adasında, o da ailesiyle birlikte tatil yapıyordu.

Gülümsedim. Bembeyaz teni güneşin yakıcı sıcağında parıldayan sevgilim, kısa bir an dönüp bize baktığında dudaklarındaki derin tebessüm, kalbimi tekletti. "Çünkü artık mutlu."diye mırıldandım. "Gerçekten mutlu."

Derin bir nefes aldı. Sonra yavaşça bana doğru döndüğünde veda vaktinin geldiğini anlayarak iri yüzüne baktım. Kısa bir süre gözlerime bakarken, dudaklarında memnun bir gülümseme vardı. Elini uzattı ve, "Teşekkür ederim bay Vegas."dedi minnetle. "Ona bir hayat verdiniz."

Gülümseyerek elini kavrayıp sıktım ama onunla aynı şeyleri düşünmüyordum. Eğer ilişkimizde biri diğerine hayat verdiyse, bu kişi kesinlikle Pete'di.

Yanımdan ayrılarak, sahile doğru ilerlemeye başladığında bir süre daha orada kaldım. Size anlatmadığım çok fazla şey olmadı ancak yine de bilmedikleriniz var. Öncelikle Pete hala tedavi görüyor. Tam anlamıyla iyileşebilmiş değildi, ancak günde üç kez kullandığı ilaçlarını geçtiğimiz hafta bay Jon ikiye düşürmüştü.

Birkaç hafta önce aile yemeğinde Kinn ona, "İyileştiğinde eski işine dönmek istiyor musun?"diye sormuştu ancak Pete başını iki yana sallayarak, "Tekrar üniversiteye gitmek istiyorum."dedi. Bu planını ilk defa o zaman duymuştum. Psikoloji okumak istiyordu. Venice'e gelecekte daha fazla yardımcı olabilmek ve onunla birlikte kendisinden yardım isteyen hiç kimseyi geri çevirmek istemediği için. Onu neden ölesiye sevdiğimi anlayabiliyor musunuz?

Porsche ve Bai koşarak onların yanına gitmeye başladığında yanımda bir hareketlilik oldu. Güçlü bir el nazikçe omuzuma dokundu ve, "Manzaran çok güzelmiş."dedi keyifle.

Kinn. Size söylemek istediğim önemli bir konu var. O eski defterleri-sebebi ne olursa olsun-açmaya ve kapatmamaya bayılıyordu ama ben onun Pete'e iltifat etmesine bile deliriyordum. Hiç de Pete gibi, gözlerinizi irileştirip bakmayın öyle. Ben buyum tamam mı? Birini seviyorsam o sadece bana güzel görünmeli ve sadece ben ona güzel olduğunu söyleyebilirim.

Omzumu silkip, elini iterken "Umarım bahsettiğin manzara şu tatlı kız ve yanında kahkaha atan babasıdır."diye homurdandım. Ellerini kırmızı renkli mayosunun ceplerine sokarak güçlü bir kahkaha patlattı. "Evet... Evet, onlardan bahsediyorum."dedi alayla.

Sessizlik. Gözleri sahilde bir noktaya-ailemize-bakarken, derin bir nefes aldı. "Biliyor musun?"dedi yavaşça."Onları izlerken içime inanılmaz bir huzur doluyor."

Biliyorum. Ancak bende bunlardan çok daha fazlası oluyordu. Hani bir hız trenine bindiğinizde en tepeden aşağı inerken yüreğiniz ağzınıza gelir ya. Dudaklarınız derin nefes ihtiyacıyla aralanır, ölüyorum sanırsınız ama aslında hiç o anki kadar canlı olmazsınız. Pete ve oğlumun ben de yarattığı şey tam da buydu işte. Her ikisi de ışıl ışıl zeytin gözleriyle bana bakarken, hız treni bir anda kendini aşağı bırakıyor, nefesim kesiliyordu.