VegasPete (Firstlove)

vefa borcu

Vegas karşımdaydı, evimde, hem de ailemin çalışma odasında. Elimde sıkıca tuttuğum dosyayı masanın üzerine bırakırken Vegas yaklaşıp ceketimin fermuarını açtı. Ellerini karnımdan hareket ettirerek omuzlarıma kadar sürtüp ceketimi çıkardı. Onun dokunuşlarıyla yaşadığım her şeyi unutuyordum. Şu an beni masaya yatırıp becerirse ona itiraz etmeyecek kadar geçmiştim kendimden. Parmaklarını boynumda gezdirip çenemden tutup yüzümü kendine doğru kaldırdı.

Aldığım nefesler ağırlaşırken alt dudağımı ısırdım. Vegas çenemdeki elini saçıma geçirip sertçe çektiğinde inledim. Vegas içimi parçalayacak kadar şehvetle bakıyordu bana. Artık ikimizin de dayanamayacağı bir anda dudaklarımız birleşti ve günlerce süren ayrılığın acısını çıkarırcasına öpüşmeye başladık. Muhtemelen amcam kapının dışında bekliyordu ama ben onların odasında Vegas'la öpüşüyordum.

Nefessiz kalınca Vegas aramızda santimler bırakarak uzaklaştı. Dudağını dudağıma sürterek "biz ayrı kalamayız, Pete" dedi. Vegas kendi de bilmeden aramızda olan tılsımı kırdı. Büyü bozulunca Vegas'tan uzaklaşıp ne yaptığımı sorguladım. Ben ne yapıyordum?

"Olmaz" dedim sonunda. "Artık olmaz. Seninle ben olamayız"
Vegas bana yaklaşıp yüzümü elleri arasına aldı. "Neden?" diye sordu burnunu burnuma sürterek. Gözlerini kapatmış sadece beni hissetmeye çalışıyordu.
Kendimde bulduğum küçücük güçle onu kendimden uzaklaştırmak için ittim.

Vegas geriye doğru sendelerken ellerini teslim oluyormuş gibi kaldırdı.
"Pete" dedi bana tekrar yaklaşırken. "Seni bırakmam"
Boğazımdaki düğümün geçmesi için yutkundum ama hiç bir faydası olmadı.
"Ben de seni affedemem" dedim dudaklarım titrerken. Ağlamamı engellesem de boğazım ve başım ağrıyordu.

"Pete" dedi Vegas bir daha yaklaşırken. "Abinin ölümü için beni affetmiyorsun, peki abinin babamı öldürdüğünü söylesem abini affede bilir misin?"
Kaşlarımda yaranan düğümle geriye doğru gittim, ta ki duvara çarpana kadar. Hızlıca nefes alıp verirken Vegas konuşmaya başladı.

"Benim ailemden sonra senin ailen geliyordu. Şimdiki gibi. Abin başa geçmek için tüm ailemi katletmeği planlıyordu. Sırf o toplantı masasında benim oturduğum yerde oturmak için. Sırf daha fazlasına sahip olmak için. Bu yüzden babamı öldürdü. Düşündü ki ben toyum, kimse beni seçmeyecek. Ama onun yaptığı cinayeti ispat edince tahta çıkamadan indirdim onu"

Vegas konuştukça yüzüm şekilden şekile giriyordu. Söyledikleri benim için zordu hem de çok zordu. Ne düşüneceğimi, nasıl tepki vereceğimi, ne söyleyeceğimi bilmiyordum. Kalbim deli gibi atarken duvara yaslanarak sakinleşmeye çalıştım.

"Babamlar" dedim sonunda. "Babam ve amcalarım varken o nasıl başa geçebilidi?"
"Ah Pete" dedi Vegas başını sallayarak. "sen gerçekten Kim'i tanınmamışsın. Onun ne kadar güçlü ve bir o kadar da hırslı olduğunu bilmiyorsun. O aileni parmağında oynatıyordu kimsenin de gıkı çıkmıyordu. Senin yıllarca okuduğun okulda o sadece 5 yıl okudu. Sonrasında hemen geri dönüp işleri öğrenmeye başladı. Sadece ailen değil o masadakı her kes onun başa geçmesine razıydı. Ama sahip olduğu güçü yanlış kararlarla mahvetti"

Başım dönmeye başlamıştı. Eğer Vegas'ın söylediklerine inansaydım Kim benim için kocaman bir yalan olacaktı. Bana 1 aydan fazladır durmadan yalan söylüyordu.
"Neden öldürmedin onu? Neden bekledin? Babanın katilini neden bıraktın?". Vegas'a sorduğum sorular sadece soru değildi, hem de sorguydu. Sorularımın altında yatan anlam Vegas için ağırdı. Bu yüzden yüzünde acı bir ifade belirdi. Ona inanmayışım onu derinden yaralıyordu.

"Kaçtı" dedi acı dolu sesle. Böyle konuşmasının sebebi geçmişteki yaşadığı anlar değil, bendim.
"Kaçtı ve sonra ailen onu reddetti. Sonra bir gün şirketimde aniden karşımda durdu. Benden özür diledi, bağışlanmak istedi. Aşık olduğunu, sevdiği adamla yeni bir gelecek kurmak istediğini söyledi. Ben onu bir daha yaşadığım ülkede görmemek şartıyla affettim"
"Peki neden sonra ölmesi için izin verdin?" Artık kendime engel olamadan ağlamaya başladım. Duvardan kayarak yere oturdum ve bacaklarımı açarak öne doğru eğilip ağladım.