VegasPete (Firstlove)

tuzak 🔞

Eve dönüş yolunda bıçağımın Vegas'ın odasında kaldığını hatırladım. Lanet olsun. Onu bir daha görmek istemiyordum. Şimdi nasıl geri alacağım bıçağı? Bana öyle bir gözle bakmıştı ki o bakışları unutamazdım. Sanki hiç değerim yokmuş gibi. O gözlerde kendime ait hiç bir sevgi kırıntısı göremedim. Bakışlarıyla aşağılıyordu beni. Hayatımda ilk defa birinin bana beslediği duygu benim için önemli olmuştu. Ona aşık olduğumu zaten kendime itiraf ettim. Şimdi aşık olduğum kişinin bana bokmuşum gibi igrenerek bakması canımı fazlasıyla yakmıştı. İlk defa birinin yanında ağladım. Aşk gibi saçma bir şeyin beni küçük düşürmesine dayanamazdım. O yüzden bitti artık

Şimdi Vegas'ı hayatımdan çıkardığım için geriye sadece iki sorun kalmıştı. İlk sorun bıçağı nasıl geri alacağımdı. Bıçağı onda bırakamam. Sokakta o bıçakla öldürülmüş bir ceset ve bıçakta da benim el izlerim varken asla rahat edemezdim. Vegas'ı fazla tanımıyorum ne yapacağını bilmiyorum. Beni tehdit de edebilirdi, aileme de söyleyebilirdi.

İkinci sorun eve kanlı gömlekle nasıl gideceğimdi. Ben galiba ikinciden daha fazla korkuyordum.

Taksi eve yaklaşınca parasını uzattım. Aynı salak koruma kapıda durmuş bana bakıyordu. Sabah ona kötü davrandığım için pişman oldum. Belki şimdi işime yarayabilirdi.

"Efendim?" Dedi ileri atılarak. Gözleri yaralanmış kolumdaydı.

"Siktir git" dedim zaten bir yararı dokunmayacaktı bana.

"Efendim benim sizi gönderdiğim yer yüzünden mi böyle oldu? Ah orası tekin yer değil. Sizin orada olduğunuz zaman silah sesleri duyulmuş. Sizi görene kadar içim içimi yedi. Size bir şey olsaydı babanız beni öldürürdü"

Onun korkmuş ve çaresiz yüzünü görünce aklımda hemen bir fikir belirdi. Onu evin köşesine çekip "eğer beni eve kimse görmeden sokarsan bunu kimseye söylemem" dedim.

"Efendim bunu saklamayam. Beni öldürseler bile--"

Elimi kaldırarak onu susturdum. "Aptal herif babamın ne kadar acımasız olduğunu biliyorsun. Sadece beni eve sok. Kimse bilmeyecek söz veriyorum ".

"Peki efendim. Ama başımız belaya girecek "

Tom beni evin mutfağından içeri soktu ve küçük merdivenle yukarı çıktım. Odama çıkınca rahatladım. Sonunda yalnızdım. Aklımda hâlâ Vegas varken ne kadar yanlız kalacağımı bilmiyordum ama.

⚫⚫⚫

"Sıcak değil mi neden uzun kol gömlek giyiyorsun?" Diye sordu babam tüm aile birlikte kahvaltı yaparken.

"Böyle iyi" dedim ve amcam aniden omuzuma vurunca acıyla irkildim.
"Aferin oğlum. Yavaş yavaş adam gibi giyinmeyi öğreniyorsun"

"Bu akşam Vegas'ın kumarhanesinde büyük oyun olacak. Hepimiz orada olmalıyız "

Vegas'ın adını duyunca canım biraz öncekinden daha fazla yandı.

"Onun zaten şirketi yok mu neden kumarhane işletiyor" dedim.

"Şirket göz boyamak için. Onu bunu boş ver sen de akşama hiç bir yere kaybolma hep birlikte gideceğiz " dedi babam.

"Ben gelemem" dedim ve tüm yüzler bana döndü. Daha önce kimse itiraz etmemiş miydi bu evde?

Aklıma söyleyecek yalan gelmiyordu. Bir an panikledim. Kısa bir ölüm sessizliğinden sonra aklıma güzel bir yalan geldi.

"Bu gün tüm gün transfer işleriyle uğraşmam gerek. Gelmeyi çok isterdim ama bugün son gün. Eğer yapamazsam okuldan kovulabilirim" dedim üzgün sesle.