Haunted

Chapter 36

Aizen Dabria Avila POV

The heck, it's been a year simula nung nangyari ang aksidente. Sabi ng mga pulis patay na, but ulol hindi ako naniniwala.

We still working on it, we finding the Cherlie girl because she's nowhere to be found.

At alam kong siya may gawa nito.

If siya nga si Cherry, why?

I mean pano siya nabuhay?

It's either may tumulong sa kanya, o siya mismo ang tumulong sa sarili niya.

Ilang buwan narin ang nakalipas ng may nagpapadala ng pictures ni Zeref dito sa bahay.

And yes, she's alive.

Sa unang pictures ay may message.

"Tutulungan kita pero ibibigay mo siya sakin." What the hell he/she mean by that!?

Sinong siya ang tinutukoy niya?

Nanganak na ako pero si Zeref wala pa. Only Zeref's friends and her mother ang katuwang ko.

I massage my temple, I'm currently here at my company. Ako na muna ang namahala dahil nga wala si Zeref.

Gosh, kamusta na kaya siya?

Bakit hindi niya ako hinahanap? Bakit hindi pa siya umuuwi?

I damn missed her so much.

I hope she missed me too.

I hope she's okay right now.

"Ate, chill muna tayo. May nakita akong private na island. Malayo layo nga lang pero maganda don." Safara said ng makapasok siya sa opisina ko.

I shook my head.

"Kj naman neto! Sige na, hinahanap parin naman namin asawa mo eh pero chill na muna tayo kahit one day nalang. Sige naaaa." I sighed and nodded to her.

"Yes!"

I hope we find her na.

Zeref Gray Vermilion POV

"Hey babe, taste this. Masarap, right?" Tumango naman ako sa kanya at ngumiti.

"Hindi ba tayo aalis dito sa Isla?" Tanong ko sa kanya at ibinaling ang tingin sa karagatan.

Andito kami sa Isla, ilang beses ko na siyang tinanong kung bakit andito kami pero ang sagot niya ay para iwas daw sa mga toxic na tao.

"Bakit? Ayaw mo na ba dito? Mas maganda naman dito ah?" Hindi ko man lingunin ay alam kong nakanguso to.

Kala mo kinaganda niya.

"Hindi naman sa ganon, gusto ko lang makita ang syudad." Saad ko at nilingon siya.

Siya ang una unang babaeng nakita ko ng magmulat ako ng mata. Natagpuan ko nalang ang sarili ko sa isang kwarto na andaming nakakabit sakin.

Ang sabi niya din asawa ko siya at limang taon na kaming kasal.

"Hindi natin kailangan pumunta doon, Babe. Mas maganda dito dahil sariwa ang hangin tsaka tahimik. At tsaka madaming toxic na tao doon." At isa ka na don.

"Per-"

"No buts. Dito lang tayo. Hindi tayo aalis." Putol niya sa dapat na sasabihin ko.

"Pero Cherry, kinukulong mo ako dito." Tila naiinis kong saad sa kanya at tumayo.

"Yon lang ang magagawa ko dahil mahal kita! Ano ba ang hindi mo maintindihan? Pag pumunta tayo ng city ay kukunin ka nila sa akin. At ayokong mangyari yon, akin kalang." No, kahit kailan hindi ako naging sayo.