The rain and eclipse (Highschool Series #1)

chapter 22

Kakauwi kolang sa bahay nang ihatid ko si Solaine, I thought that this will be end but thanks to her she really understand me.

Mag-isa lang ako sa bahay simula pa nung mga nakaraan, uncle David want to come but walang maiiwan sa restaurant, he's so worried about me.

Na i-lock ko na ang pinto and planning to up stairs, nagulat nalang ako sa doorbell. It's already 7pm wala akong inaasahang pupunta rito.

Binuksan ko ang pinaka main door bago makapunta sa gate I saw the girl kaya mas bumilis pa ang paglalakad ko, nang buksan ko ang pinto tumambad saakin ang isang babaeng umiiyak, I saw Solaine, Solaine is crying agad agad kong sinapo ang ulo niya at niyakap sya.

"What's wrong?" mahina kong tanong, patuloy parin sya sa pag hikbi at 'di makapag salita.

Pumasok kami sa loob at pinaupo ko muna sya sa sala, pumunta muna ako saglit sa kitchen to give her a water.

"So...sorry sa abala, Mab."patuloy parin ang pag tangis nito.

"No, stop saying that. What's wrong?"

Napayuko sya at 'di tumingin saakin, kung pag masdan ko ang babaeng nasa harapan ko ay grabe ang dinadalang sakit, I want to hug her and if she can transfer her pain to me I'm willing to suffer. 'di ako sanay sa nakikita ko.

Nagulat ako nang biglang may bumukas ng pinto, sabay kaming napalingon ni Solaine

"Mom..." bulong ko

"Hi son, did you miss your mom? Hug me." Pabungad ni mommy, parang wala sya sa katinuan ngayon.

"Mom, what are you doin—"

Para akong binagsak sa nakita ko kung sino ang lalaking nasa likod nya.

Agad agad akong pumunta roon at sinunggaban sya sa ng suntok

"Ang lakas ng loob mong magpakita rito, hayop ka!" At 'di sya tinantanan, nakita ko nalang ang sarili kong pinipigilan ni Solaine.  tumambad saakin ang lalaking may dugo na ang mukha.

"Stephano!!" Sigaw ni mommy

"Da..Danilo?"nagulat ako nang magsalita si Solaine, she know him? Tinignan ko ito at bakas sa mukha nya ang halo-halong emosyon. Galit, gulat, at pag tangis.

"Anong ginagawa mo ritong lalaki ka?!" pinagsusuntok din ni Solaine ang dibdib nito, hindi ko alam ang nangyayare, at kita ko na ang panghihina ni Sol, I grab her waist para tumigil sa ginagawa nya.

"Walang hiya ka, walang hiya ka."Halos 'di na ito makahinga, napasandal nalang ito sa dibdib  ko dahil pagod

"Thalia." Gulat na tingin ng lalaki sakanya

"Don't ever call me Thalia, wala akong kilalang demonyo!" sigaw nito habang ang mga mata ay nakapako sakanya.

Laking gulat ko nang lumingon ito saakin at nakita ko ang galit sa mga mata nya "You know...him?" pag biak ng boses nya

"Sino ba yang babae na 'yan, Stephano? Ang lakas ng loob na saktan ang Tito mo! Get out of my house!!" Sigaw ni mom kay Solaine na syang pumantig sa tenga ko.

"He's not my Tito!! and he will never be." Sigaw ko sa lalaki.

Nagulat ako nang pumiglas sa pagkakahawak saakin si Solaine at tumakbo papalayo.

"Sol."

Hinabol ko ito, patuloy sya sa pagtakbo at kita ko ang pag hikbi nito. Hindi ko alam kung sino sa buhay nya ang lalaki ng mommy ko, basta isa lang ang alam ko, sobrang sama ng loob nito.

"Sol, don't leave.. Wait me."sigaw ko habang patuloy na hinahabol sya

'peeeeeeep.'

"Sol, ano ba? You want to die?" Pag hila ko rito nang muntik na syang masagasaan, nasa gilid kami ng kalsada ngayon.

"Oo, oo, Mab, I want to die!"Mainit na tingin niya saakin, punong puno na ng luha ang mata nya.

"Tell me what's wrong?" Huminahon ako ayokong sabayan ang tension ni Solaine.

"Wow, bakit ayaw mong sa nanay mo mismo manggaling? ang nanay mo na kabit ng asawa ng nanay ko."

Parang may kung anong tumusok sa akin nang marealized ang lahat, hindi ko alam kung paano titignan si Sol ng ganito.

"And you know what the worst things that your mom did to my mother?"Galit niyang patanong habang 'di maiwasan ang pagbagsak ng luha.

"They hurt my mother, alam mo ang tanga tanga ko lang sa part na nagawa ko pang magalit sa nanay ko, at ang inakala ko pang magiging pahinga ko ay ang mommy nya pa ang pinagmulan ng pag durusa ng mama ko." I want to wipe her tears I don't want to stare at her na sa ganitong kalagayan lalo na't ang dahilan ay kami.

"Sol....I don't know what happened."kumawala na rin nang tuluyan ang luhang kanina kopa pinipigilan

"Then know it, ayusin mo muna ang problema niyo ng pamilya niyo bago mo ako harapin." Sigaw nito saakin. "Let's stop this, Mab, ayokong makitang nahihirapan si mama at ang dahilan pa nun ay ang minamahal ko ngayon."

"Ganyan lang ba talaga kadali sayo ang lahat, sol?"

"You will leave me, dahil lang dyan?"

'pak.'

Ito ang unang beses na masampal ako ni Sol, hindi ko inaasahan 'to but I still looking her as my girl.

"Dahil dyan lang? Wow, Mab, nasasabi mo 'yan? Hindi na talaga kita kilala, parehas kalang ng nanay mo, walang pakielam sa nararamdaman ng ibang tao." Tumalikod ito at tumakbo pa papalayo.

Napasuntok ako sa pader na nasa harapan ko "Damn it, Stephano. Wala kang kwenta!" Napasigaw nalang ako sa sobrang sakit.

Makalipas ang ilang oras, wala sa sarili akong bumalik sa bahay at sumisigaw, galit at poot ang bumabalot saakin

"Tangina, asan kang lalaki ka?" Sigaw ko pag pasok sa bahay.

I saw them, watching  TV ang kakapal ng mukha, I felt that they're using the drugs dahil 'di nila alam ang ang ginagawa nila.

"Gago ka!" Hinawakan ko sa kwelyo ang lalaki at pinatayo, mas matangkad ako rito kaya ganun nalang sya kadaling bitbitin at itapon palabas.

"What are you doing to your tito, Stephano?" Tanong ni mommy na para bang hindi nila alam ang nangyayare.

"Out!" Sigaw ko kina mama.

"Are you insane? Papalayasin mo ako sa mismong bahay ko?"ngisi ni mommy

"THIS IS....NOT...YOUR...HOUSE, OUT!" mas lumakas pa ang sigaw ko.

"Kung hindi kayo aalis, ako mismo ang magtatapon sainyo sa labas."ani ko pa rito.

Naglakad si mama at hila hila nya ang lalaki nyang may dugo sa mukha, tinititigan ako nito ng masama habang naglalakad papalayo.

Napaupo nalang ako sa sakit, hindi ko makakalimutan ang gabing ito fuck september. Hindi lang isa o dalawang tao ang nawala saakin, nawala saakin ang inaasahan kong mananatili at makakatulong saakin. Hindi ko alam kung ano pa ang mukhang maihaharap ko kay Solaine at sa mother nito,  but ofcourse I will never stop courting her. Kahit ilang beses nya pa ako pag tabuyan, mas pipiliin ko paring manatili sakanya.

Mag isa nalang ako, wala na akong ibang malalapitan, I want to kill my self but.. but, Sol really need me, kung anong sakit ang pinagdadaanan ko ngayon ay doble pa ang sakanya.

"Sol, please, comeback with me." Sigaw ko sa loob ng bahay na syang nag eecho saakin.

Magdamag akong nilamon ng sakit, at kahit ang mga alcohol na nasa harap ko ay hindi ako magawang pakalmahin I really need my medicine, I need you Solaine.