" အကိုလေးဘုန်းမောင်ကလေ မျက်နှာသေနဲ့နေတာများပေမဲ့ တကယ်အကြည်ဓာတ်လေးနော် စကားပြောလဲတအားယဉ်ကျေးတာပဲ၊ အမှုစစ်မို့လားမသိဘူး အသံကအရှိန်အဝါအပြည့်နဲ့ ချိုအက်အက်လေး၊ပြုံးလိုက်ရင် ချောတာမှလေ တော်ဝင်မင်းသားလေးကြလို့ "
"ဟုတ်ပ့အေ၊အကိုလေးများ ကြောက်ဖို့ကောင်းတာပြောမနေနဲ့၊အသားဖြူဖြူနဲ့ချစ်စရာလေး ဆိုပေမဲ့လေ စကားပြောရင်ဘုနဲ့ဘောက် လေသံမာဆတ်ဆတ်ကို
သီရိဖြင့် မခံစားနိုင်ပါဘူးတော်၊ အကိုလေးရဲ့ အကြည့်စူးစူးကို မြင်ယောင်ကြည့်တာနဲ့တင် ကြောက်နေရတာ "
ခင်စုနိုင်နဲ့ သီရိက ဧည့်ခန်းရှိ ပြတင်းပေါက်မှ မှန်ချက်တွေကို သန့်ရှင်းနေရင်း သူတို့၏အိမ်ရှင် အကိုလေးနှစ်ယောက်အကြောင်းကို စကားစမြည်ပြောနေချင်းပင်။
ထိုအချိန် ခုံသုတ်ပုဝါတွေ ကိုင်ပြီးဝင်လာသော နွယ်လေးကိုတွေ့သဖြင့် သီရိမှ..
" မနွယ်လေးတို့ကတော့ မိုက်တယ်နော်၊
အကိုလေးက ဒီလောက်ကြောက်ဖို့ကောင်းတာတောင်
အကိုလေးနဲ့ အဆင်ပြေပြေပြောဆိုနိုင်တယ် "
" အမလေးတော် အကိုလေးကကြောက်ဖို့မကောင်းပါဘူး၊အရင်ကဒီအိမ်မှာပဲနေတဲ့ ကြီးကြီးနွယ်ရဲ့တူ အကိုကြီးမိုးသားလေသိတယ်မဟုတ်လား "
" မနက်က အကိုလေးဘုန်းမောင်ကို လာခေါ်တဲ့ အကိုလား "
ခင်စုနိုင်က တွေးစစဖြင့် ဝင်ပြောလိုက်ချင်းဖြစ်သည်။
" ဟုတ်တယ်၊ နင်တို့ အကိုကြီးမိုးသားနဲ့ အကိုလေးကိုတွဲမမြင်ဖူးလို့၊ အကိုလေးကလေ တကယ့်ကလေးလေးလိုပဲ
ခင်မိပြီဆိုအရမ်းတွယ်ကပ်တက်တာ၊ သိပ်လဲဂရုစိုက်တက်သလို၊လူတိုင်းအပေါ်လဲ သိပ်သဘောကောင်းတာဟ "
" ဟုတ်လို့လား မနွယ်လေးကလဲ၊ မင်းထက်ပြောပြတာ မနေ့ကလဲ မီးတွေဖွင့်ထားလို့ဆိုပြီး သူ့ကိုဆူသွားတယ်တဲ့ "
သီရိမှ မဝင့်တဝင့်မေးလိုက်သော စကားကို ခင်စုနိုင်ကလည်း ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်ထောက်ခံ လာလေသည်။
" အော် ငါကလိမ်ပြောမလားဟဲ့၊ အကိုကြီးမိုးသားရယ် အကိုလေးရယ်က ငယ်ငယ်က ကစားဖော်တွေလေ၊
ငါကအမေဆုံးမှ၊အဖေအလုပ်လုပ်တဲ့ ဒီအိမ်ကြီးကို
လာနေတာ၊ ငါကအရမ်းငယ်တော့ သခင်ကြီးက
အိမ်အလုပ်တွေမခိုင်းသေးဘူးလေ၊တစ်ယောက်ထဲအမြဲငိုင်နေတဲ့ငါ့ကို ဆယ်နှစ်အရွယ်အကိုလေးကပဲ ငါ့လိုအိမ်အကူကို သူတို့နဲ့တူတူဆော့ဖို့လာခေါ်ခဲ့တာ၊
အကိုကြီးမိုးသားက အကိုကြီး ၊သူက အကိုလေးဆိုပြီး ၊
အမေ့ကိုလွမ်းတယ်ဆိုတိုင်း နှစ်သိမ့်ပေးခဲ့တာ၊
အကိုလေးကလေ အရမ်းနွေးထွေးတာဟ၊ အကိုလေးဘုန်းမောင်ကိုလဲ အရမ်းချစ်တာ၊ သခင်မလေးသာ....
အမလေးပြောမထွက်တော့ဘူး ငါငိုချင်လာပြီ "
YOU ARE READING
Superficial Love 🤍
Romance' ရှေ့လျှောက် ဘာတွေပဲဖြစ်နေပါစေ ကိုယ်မောင့်ကိုထပ်မထားခဲ့တော့ဘူး ' ~ ရှိန်တမာန် ~ ' အရာအားလုံးဟာ အတိတ်မှာကျန်ခဲ့ပြီ၊ ငါနှလုံးသားကိုလည်း အတိတ်မှာပဲ မြုပ်နှံခဲ့လိုက်ပြီ ' ~ မြတ်ဘုန်းမောင် ~
