Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

66.Κασσανδρα

5 μήνες μετά.

«Φεύγω για τις παραγγελίες!»φωναζει ο Θανάσης.
«Μην αργείς.Έχεις και άλλες»του λέω αλλά ήδη έχει βγει έξω.

«Τελείωσαν οι χαρτοπετσέτες»λεει η Μαρία.
«Στην αποθηκη έχει.»λέω.
«Τελειώνουν και οι ντομάτες»λεει.
«Πήρα και ολας τηλέφωνο.Θα φέρουν αύριο πρωί πρωί»λέω και κοιτάω το τετράδιο μου που γράφω τα πάντα να δω τι ώρα θα περάσουν αύριο.

9.00
Μια χαρά.Αφηνω την Ληδα στον παιδικό και έρχομαι από εδώ αμέσως.

Σηκώνω το κεφάλι να δω αν όλα είναι καλά.
Όλα φαίνονται τέλεια.Ο κόσμος τρώει χαρούμενος στα τραπέζια του,μουσική παίζει σιγανά από το ράδιο και έχω ανάψει για ζέστη επειδή έξω κάνει πολυ κρύο.

Σηκώνω το κεφάλι και βλέπω το γαλάζιο ταβανι.

Κάνω τα πάντα για να είναι όλα τέλεια.
Για να είναι περήφανος από εκεί πάνω.
Ξέρω ποσό αγαπουσε το μαγαζί του.

«Ελπίζω να είσαι χαρούμενος με αυτό που βλέπεις...»λέω μετά κοιτώντας πάνω.

                                        ***

Έκανα μπάνιο και έβαλα καθαρά ρούχα.

Άνοιξα την πόρτα να δω αν ακόμα κοιμάται η μπουμπου μου.Κοιμάται σαν αγγελούδι.

Παίρνω ένα κρασί από την κουζίνα και δυο ποτήρια και πάω στο σαλόνι.

Το να μένω σπίτι του δεν ήταν εύκολο στην αρχή.Όλα τον θυμίζουν.Αλλά το ήθελε αυτό,έτσι το προσπαθώ.Πέρα από το μαγαζί και το σπίτι άφησε και μια αποθηκη γεματο έπιπλα στην αποθηκη.Είπε στην Ολίβια ότι δεν θέλει να κάνουμε αυτήν την αρχή έδω με τα έπιπλα του.
Δεν τα πέταξα όμως.Τα κράτησα όλα στην αποθηκη.Δεν αξίζουν να φύγουν από εδώ.

Αφηνω τα ποτήρια κάτω και τα γεμίζω.

«Πως ήταν η μέρα σου;»ρωτάω.
«Καλά»απαντάει εκείνη και πίνει από το ποτήρι της.

Ναι.
Δεν μιλάμε και πολύ.
Δεν έχει όρεξη για τίποτα.

Το μόνο που κάνει είναι να δουλεύει.
Την βοηθάει λεει έτσι δεν της λέω κάτι.

«Θες αύριο να κάνουμε κάτι μαζί;Να πάμε μια βόλτα κάπου;»λέω.
«Μπα»λεει.
«Ολίβια...»λέω.
«Τι είναι Κασσανδρα;Προσπαθώ οκ;Έτσι προσπαθώ εγώ!»λεει.