Λίγο πριν το Τελευταίο Καλοκαίρι ( #2 )

68.Αρης

Κάθομαι στην καρέκλα μου.Και απλά περιμένω.

Είπε ότι θα έρθει έτσι θα έρθει ε;
Ή μήπως άλλαξε γνώμη;
Η μήπως δεν βρίσκει το καφέ;

Βασικά δεν γίνεται να μην βρίσκει τον καφέ αφού εδω μεγάλωσε έτσι;Και δεν έχει και τόσες επιλογές εδώ άλλωστε.

Φτιάχνω την μπλούζα μου όταν ακουω βήματα.
Σηκώνω το βλέμμα μου και να τη.
Μπροστά μου.
Πανέμορφη.

Φόραγε ένα μακρύ φόρεμα μέχρι κάτω καφέ και είχε τα ξανθά μαλλιά της ήταν όλα πάνω.
Καλα δεν θα μιλήσω για τα μάτια της.

Σηκώθηκα.
«Ήρθες»λέω και της δίνω το χέρι μου.
Μου δίνει και το δικό της.
Ήταν ζέστο παρόλο το κρύο που έχει έξω.

«Γεια.Ελπίζω μην άργησα»λεει  και όταν κάθεται απέναντι μου,κάθομαι και εγώ στην θέση μου.
«Όχι όχι.Τι θα πιεις;»ρωτάω.
«Ένα κρύο τσαι»απαντάει.

Αυτό δεν το περίμενα σίγουρα.

«Είσαι σίγουρη;Κάνει κρύο έξω»λεω.
«Πίνω κρύο τσαι όλο τον χρόνο.Περίεργο ξέρω»λεει και γελάει.

Ένα είναι το σίγουρο.
Αυτή η κοπέλα απέναντι μου πρέπει να γελάει περισσότερο.Της πάει.

«Καθόλου περίεργο.»λεω και σηκώνω το χέρι να έρθει κάποιος.

«Παρακαλώ;»λεει η κοπέλα όταν πλησιάσει.
«Θα μπορούσαμε να έχουμε έναν καφέ μέτριο και ένα κρύο τσαι»λεω.
«Φυσικά.Γεια σου Ολίβια»της λεει και φεύγει.

Την ξέρει;

«Φίλη σου;»την ρωτάω.
«Γνωστή.Εδώ είναι μικρή πόλη.Όλοι πάνω κάτω γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον»απαντάει.
«Κατάλαβα»λεω.
«Εσυ;Ποτέ ήρθες;Γιατί ήρθες;»ρωτάει ενώ με καρφώνει με αυτά τα μάτια της.

Δηλαδή τι;
Εγώ τώρα πρέπει να της κάνω κανονική συζήτηση όταν με κοιτάει έτσι;

«Έχω λιγότερο από χρόνο εδώ.Είμαι μηχανικός αυτοκινήτων.Δουλεύω στο μόνο συνεργείο αυτοκινήτων της πόλης»
«Στον Κ.Σπύρο;»ρωτάει.
Φυσικά και τον ξέρει.
«Ναι στον κύριο Σπύρο.»
«Και πως σου φαίνεται το μέρος μέχρι στιγμής;»ρωτάει.
«Καλο.Σχεδόν το συνήθισα που όταν βγαίνω από το σπίτι για τρέξιμο μαζεύονται οι γιαγιάδες και με βομβαρδίζουν με ερωτήσεις.Γιατί δεν έχω παντρευτεί,γιατί δεν εχω παιδιά και όλα τα σχετικά»λέω.

Και τότε ξανά γελάει.
Αλλά δυνατά αυτήν την φορά.

«Ναι αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις.Είσαι το νεο αίμα στην πόλη»λεει.
«Είναι καλές μωρέ.Μου φέρνουν και μπισκότα πολλές φορές.»
Κουνάει το κεφάλι της.
«Είπες τρέξιμο;Και εγώ τρέχω.Μαρεσει»
«Το ξέρω»λέω και σοβαρεύει.