Memories To Keep

Chapter 29

Chapter 29

"You really think that I will leave just like that? Reyn, naman! Ilang taon na akong naghintay! Ilang taon na akong nagtiis... nasaktan. Ngayon pa ba ako susuko na alam kong mahal mo rin ako." Nag umpisa ng bumagsak ang luha sa mata niya. " Haha! Hindi mo nga pala ako maalala..." Sarcastic siyang tumawa habang tumutulo ang luha.

"Adam..."

"You really think low on me. "

Nasa kwarto na ako at iniisip yung naging pag uusap namin ni Adam kanina.

Nasasaktan ako para sa kanya... kasi hindi niya deserve 'to. Hindi niya deserve na masaktan ng ganito.

Maybe he's right... nakakapagod ako. Nakakapagod akong mahalin, alagaan...lahat sa akin nakakapagod.

Pero... ginusto ko ba 'to? Hindi ko naman ginustong maaksidente ako. Hindi ko ginustong mangyari lahat ng 'to. Hindi ko ginustong masaktan siya, makalimutan siya.

After that talk wala ng kumakatok sa pinto ko para sabihing kakain na. Wala ng Adam na nakatitig sa akin habang kumakain ako. Wala ng Adam na nagpapaalalang uminom ako ng gamot. Wala ng Adam na inaalagaan ako.

'Cause after that day... I never saw him.

I didn't attempt to ask Mom and Dad because this is my fault in the first place why he left.

But the truth... I miss Adam around. Nasanay akong nandyan siya pero pagod na siya. Pagod na siya sa akin.

"Baby..." Narinig ko ang boses ni Daddy kaya dali dali kong pinunasan ang luha ko.

Pumasok si Daddy sa kwarto ko.

"Dad."

"Are you okay?" He asked.

Okay ba ako? Hindi ko rin alam.

Hindi ako makasagot sa tanong ni Daddy.

Umupo siya kama ko.

"Tara nga dito." Hinila ako ni Daddy pag-upo sa tabi niya at niyakap ako. "I know you're not okay. Nandito lang si Daddy. You can talk to me. Always."

At this point, umiyak na talaga ako habang nakayakap sa kanya.

"Daddy... he's tired of me. Iniwanan na niya ako." Umiiyak na sabi ko kay Daddy.

"Huh? Is it all about Adam?" He asked. Tumango ako. "He just went back to Philippines. Kailangan siya sa company." Sabi ni Daddy.

Napabitaw ako kay Daddy.

"Really? He's still going back to me?" Tanong ko.

"Yes. Of course. He loves you so much, baby. I already saw it. I see the love when he took care of you when you were in coma, he took care of you kahit na nasasaktan na siya kasi hindi mo siya, maalala."

"But... he's tired of me." I'm still crying.

"Napapagod naman lahat ng tao... kahit ako napagod na minsan sa mommy mo pero hindi ako sumuko kasi mahal ko siya... mahal ko kayo."

Did I really think low of him... maybe I did.

"Dad." Tawag ko sa kanya.