Memories To Keep

Chapter 4

Chapter 4

"You don't need to reciprocate my feelings for you. Waiting for you is one of the best thing i did. So waiting for you is not just a waste of time. I'll help you to heal yourself. I'll help you to remove that fear. Always remember na hindi kita minamadali at hindi ako magsasawang hintayin ka kahit gaano katagal man 'yan. My feelings for you is not just an infatuation it's genuine, Bella Reyn."

Nasa kwarto na ako pero iyon pa rin ang laman ng aking isip. Deserving ba ako sa nararamdaman niya? Hanggang saan aabot ang pasensya niya... hanggang kailan siya maghihintay na maging handa ako.

Nakatulugan ko ang pag iisip. Nagising ako past lunch na kaya dumiretso na agad ako sa banyo para maligo. Wala naman akong pupuntahan ngayon maybe I'll just read a book later.

Bumaba ako para kumain. I didn't eat dinner since nakatulog ako. Feeling ko sobrang pagod ako sa sobrang haba ng tulog ko.

Pagkababa ko si Adam ang nakita kong kumakain sa kusina. Mukhang kakagising lang din dahil naka sando at boxer lang, magulo pa ang buhok.

Hindi ko muna ito pinansin kumuha agad ako ng tasa para magtimpla ng black coffee. I'm a black coffee lover. Bago kumuha ng pinggan para kumain.

"Good afternoon, Bella." Adam greeted me.

"Hmm...afternoon." Tanging sagot ko sa kanya.

"We didn't woke you up last night since mukhang pagod na pagod ka." Sabi niya.

"I'm not that tired. Kulang lang ako siguro sa tulog." Sabi ko bago kumain ng tanghalian.

Nauna akong matapos kumain sa kanya dahil halos hindi na siya kumain nararamdaman akong nakatitig lang siya sa'kin.

"Hoy! Kumain ka diyan hindi ako ang kanin." Sigaw ko sa kanya para bumalik siya sa reality.

"Ay! Ulam." Gulat na sigaw pa niya.

"Anong ulam ka diyan? Kumain ka hindi yung ako tinititigan mo. Hindi ka mabubusog sa 'kin." Sabi ko sa kanya.

"But, I felt full watching you eat and drink your coffee. You look happy when you're sipping your coffee. Nakakabusog." Sabi niya pa sa'kin. Black coffee has always been my favorite.

"Heh! Kumain ka diyan. Kung ano-ano sinasabi mo." Sabi ko sa kanya at tinalikuran ko na siya.

Bumalik din agad ako sa kwarto dahil wala naman akong magawa.

Ilang oras din akong nagbasa ng may kumatok sa pinto ng kwarto ko. Bumukas ito at nakita ko si Dad na nakangiti sa akin. What's with him?

"What?" Pagtataray ko agad sa kanya.

"Eto namang baby ko ang sungit sungit agad sa gwapo niyang Daddy." Sabi ni Dad.

"Baby na naman eh." Singhal ko pero tinawanan niya lang ako.

"So how's my baby?" He asked me. Hindi ba niya napapansin? Napairap nalang ako.

"Bored. I want to go home." Sabi ko kay Dad.

"Okay. I'll tell them to clean our house so we can move in." Sabi ni Dad.

"Thank you, Dad." Sabi ko.

"Always welcome,baby." Sabi ni Dad. "Halika nga dito, hug mo si Daddy." Dagdag niya pa kaya sinara ko ang librong hawak ko at pagapang na lumapit kay Daddy, humiga sa braso niya at niyakap siya.

"I miss you so much, Dad." Sabi ko. I heard him chuckled.

"See? Miss mo din ang gwapo mong daddy. What a baby." Sabi naman ni Dad. Nang aasar.